مقررات آب و هوا و آلودگی

«مقررات آب و هوا و آلودگی» شامل قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا، قانون هوای پاک، قانون توزیع عادلانه آب و سایر مقررات است.

قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا مشتمل بر سی و شش ماده و چهارده تبصره مصوب ۱۳۷۴/۰۲/۰۳ است. اینقانون اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی هوا را فراهم نماید را ممنوع میداند. منظور از آلودگی هوا، وجود و پخش مقدار زیانبار یک یا چند آلوده کننده اعم از جامد، مایع، گاز، تشعشع پرتوزا و... در هـوای آزاد است. منابع آلوده کننده هوا عبارتند از وسایل نقلیه موتوری، کارخانجات و منابع تجاری و خانگی و منابع متفرقه

قانون هوای پاک مشتمل بر سی و چهار ماده و سی و نه تبصره مصوب ۱۳۹۶/۰۴/۲۵ میباشد. آلودگی هوا عبارت از انتشار آلاینده اعم از جامد، مایع، گاز، پرتوهای یون ساز و غیر یون ساز، بو و صدا در هوای آزاد، کهبگونه مضرر کیفیت هوا را تغییر دهد.

قانون توزیع عادلانه آب مشتمل بر پنجاه و دو ماده و بیست و هفت تبصره مصوب ۱۳۶۱/۱۲/۱۶ میباشد. بموجب اینقانون مالکیت بستر انهار طبیعی و کانال های عمومی و رودخانه ها دائمی یا فصلی و مسیل ها و بستر مرداب ها و برکه های طبیعی در اختیار حکومت جمهوری اسلامی ایران است. همچنین ایجاد هر نوع اعیانی و حفاری و... در بستر رودخانه ها و انهار طبیعی و کانال های عمومی و مسیل ها و مرداب و برکه های طبیعی با اجازه وزرات نیرو ممکنست.

سایت ایرانکدیفای مقررات فوق بهمراه سایر قوانین، آیین نامه ها و دستورالعمل های مرتبط را بعنوان «مقررات آب و هوا» ارائه میدهد.

بیشتر بخوانید:

محیط زیست و منابع طبیعی در آرای وحدت رویه قضایی

محیط زیست و منابع طبیعی در آرای دیوان عدالت اداری

موضوعات منابع طبیعی و محیط زیست در نظریات مشورتی