ماده واحده ـ کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مورخ 24 آوریل 1963 مشتمل بر یک مقدمه و هفتاد و نه ماده و پروتکل اختیاری راجع به کسب تابعیت مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده پروتکل اختیاری راجع به حل اجباری اختلافات ناشی از تفسیر و اجرای مواد کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده تصویب و اجازه تسلیم اسناد تصویب آن داده می شود.

قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن کنوانسیون و دو پروتکل ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه 1353/10/16، در جلسه روز یکشنبه چهارم اسفند ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

رئیس مجلس شورای ملی عبدالله ریاضی

کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی

مقدمه

دول طرف کنوانسیون حاضر:

با تذکار این که روابط کنسولی از دیر باز بین ملل برقرار بوده و با معرفت به مقاصد و اصول منشور ملل متحد درباره تساوی مطلق دولت ها و حفظ صلح و امنیت بین المللی و توسعه روابط دوستانه بین ملل.

با توجه به اینکه کنفرانس ملل متحد درباره روابط و مصونیت های دیپلماتیک «کنوانسیون وین درباره روابط دیپلماتیک» را که در تاریخ 18 آوریل 1961 برای امضاء مفتوح گردید تصویب نموده است.

با اعتقاد به اینکه یک کنوانسیون بین المللی درباره روابط و مزایا و مصونیت های کنسولی نیز در بهبود مناسبات دوستانه بین ملت ها هر چند طرز و اساس حکومت و اصول اجتماعی آنها تفاوت هائی با یکدیگر داشته باشد مؤثر خواهد بود.

با تصدیق به اینکه منظور از مزایا و مصونیت های مذکور منتفع ساختن افراد نیست، بلکه مراد تأمین حسن اجرای وظایف آنها در پست های کنسولی بنام دول متبوع آنهاست.

با تأکید این نکته که در مورد مسائلی که ضمن مقررات این کنوانسیون صریحاً تعیین تکلیف نشده است، قواعد و عرف و عادت حقوق بین المللی همچنان حاکم خواهد بود، نسبت به مواد زیر توافق نمودند:

ماده 1 ـ تعاریف:

1 ـ در این کنوانسیون معانی اصطلاحات زیر به شرحی خواهد بود که ذیلا تصریح شده است:

الف) اصطلاح «پست کنسولی» یعنی سرکنسولگری یا کنسولگری یا کنسولیاری یا نمایندگی کنسولی.

ب) اصطلاح «حوزه کنسولی» یعنی ناحیه ای که برای انجام وظایف کنسولی به هر پست کنسولی اختصاص داده شده است.

ج) اصطلاح «رئیس پست کنسولی» یعنی شخصی که مأمور انجام وظیفه در این سمت می باشد.

د) اصطلاح «مأمور کنسولی» یعنی هر شخصی (منجمله رئیس پست کنسولی) که در این سمت عهده دار انجام وظایف کنسولی است.

هـ) اصطلاح«کارمند کنسولی» یعنی هر شخصی که در دوائر اداری یا فنی یک پست کنسولی به خدمت گمارده شده است.

و) اصطلاح «خدمه» یعنی هر شخصی که برای انجام امور خانگی پست کنسولی استخدام شده است.

ز) اصطلاح «اعضاء پست کنسولی» یعنی مأموران کنسولی و کارمندان کنسولی و خدمه کنسولگری.

ح) اصطلاح «کارکنان» کنسولی یعنی مأموران کنسولی (به غیر از رئیس پست کنسولی) و کارمندان کنسولی و خدمه کنسولگری.

ط) اصطلاح «خدمتکار شخصی» یعنی کسی که منحصراً به خدمت شخصی یکی از اعضای پست کنسولی گماشته شده است.

ی) اصطلاح «اماکن کنسولی» یعنی ابنیه و یا قسمت هائی از ابنیه و زمین متصل بآن که مالک آن هر که باشد، منحصراً برای انجام مقاصد پست کنسولی مورد استفاده قرار می گرد.

ک) اصطلاح «بایگانی کنسولی» شامل کلیه اوراق و اسناد و مکاتبات و کتابها و فیلمها و نوارهای ضبط صوت و دفاتر پست کنسولی بانضمام رمز و مفتاح و کارت های اندکس و هر نوع اثاثه که برای حفاظت و نگهداری آنها بکار برده شود، خواهد بود.

2 ـ مأموران کنسولی بر دو دسته اند: مأموران کنسولی کاربری و مأموران کنسولی افتخاری. مقررات فصل دوم کنوانسیون حاضر ناظر است به پست های کنسولی که مأموران کنسولی کاریری در رأس آنها قرار دارند و مقررات فصل سوم ناظر است به پستهای کنسولی که مأموران کنسولی افتخاری در رأس آنها قرار دارند.

3 ـ وضع خاص اعضای پست کنسولی که تبعه دولت پذیرنده بوده یا بطور دائم مقیم قلمرو آن دولت باشند مشمول مقررات ماده 71 کنوانسیون حاضر خواهد بود.

فصل اول: روابط کنسولی بطور کلی

بخش اول: استقرار و اداره روابط کنسولی

ماده 2 ـ استقرار روابط کنسولی:

1 ـ استقرار روابط کنسولی بین دول با رضایت متقابل انجام می گرد. 2 ـ رضایت با بر قراری روابط دیپلماتیک بین دو دولت متضمن رضایت به استقرار روابط کنسولی نیز می باشد، مگر آنکه به نحو دیگری مقرر شود. 3 ـ قطع روابط دیپلماتیک بخودی خود موجب قطع روابط کنسولی نمی گردد.

ماده 3 ـ انجام وظایف کنسولی: وظایف کنسولی بوسیله پستهای کنسولی انجام می گرد. مأموریت های دیپلماتیک نیز طبق مقررات این کنوانسیون وظایف کنسولی را انجام می دهند.

ماده 4 ـ تأسیس پست کنسولی:

1 ـ پست کنسولی را نمی توان بدون رضایت دولت پذیرنده در سرزمین آن دولت تأسیس کرد.

2 ـ مقر پست کنسولی و طبقه و حوزه کنسولی آن از طرف دولت فرستنده تعیین می شود و منوط به تصویب دولت پذیرنده خواهد بود.

3 ـ تغییرات بعدی در مقر پست کنسولی یا طبقه و یا حوزه کنسولی آن از طرف دولت فرستنده فقط با موافقت دولت پذیرنده میسر خواهد بود.

4 ـ هر گاه یک سرکنسولگری یا کنسولگری بخواهد در محلی غیر از محل استقرار خود کنسولیاری یا نمایندگی کنسولی تأسیس کند باید رضایت دولت پذیرنده را جلب نماید.

5 ـ برای افتتاح یک دفتر تابع یک کنسولگری موجود، در محلی غیر از مقر کنسولگری رضایت صریح و قبلی دولت پذیرنده لازم خواهد بود.

ماده 5 ـ وظایف کنسولی: وظایف کنسولی عبارتست از:

الف) حفظ منافع دولت فرستنده و اتباع آن، اعم از اشخاص حقیقی و حقوقی در قلمرو دولت پذیرنده، تا حد مجاز در حقوق بین المللی.

ب) کمک به توسعه مناسبات بازرگانی و اقتصادی و فرهنگی و علمی بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده و بسط روابط دوستانه بین دو دولت بهر طریق دیگر در حدود مقررات این کنوانسیون.

ج) استحضار از اوضاع و تحولات بازرگانی و اقتصادی و فرهنگی و علمی دولت پذیرنده با استفاده از کلیه وسایل مشروع و گزارش آن به حکومت دولت فرستنده و همچنین دادن اطلاعات به اشخاص ذی نفع.

د) صدور گذرنامه و اسناد مسافرت جهت اتباع دولت فرستنده و صدور روادید یا اسناد مربوط برای اشخاصی که میخواهند به قلمرو دولت فرستنده مسافرت کنند.

هـ) کمک و مساعدت به اتباع دولت فرستنده اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی.

و) اقدام به عنوان سردفتر رسمی و مأمور ثبت احوال و سمت های مشابه و همچنین اجرای بعضی از اعمال اداری، تا حدی که قوانین و مقررات، دولت پذیرنده با آن تناقض نداشته باشد.

ز) حفظ منافع اتباع دولت فرستنده، اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی در مورد ارث در سرزمین دولت پذیرنده، طبق قوانین و مقررات دولت پذیرنده.

ح) حفظ منافع صغار و محجورینی که تبعه دولت فرستنده می باشند، در حدود قوانین و مقررات دولت پذیرنده ، بخصوص در مواردی که قیمومیت و یا سرپرستی در خصوص این قبیل اشخاص لازم باشد.

ط) با رعایت رویه و عرف جاری دولت پذیرنده، نمایندگی از طرف اتباع دولت فرستنده یا اتخاذ ترتیبات به منظور تأمین نمایندگی لازم برای آنها نزد محاکم و یا نزد سایر مقامات دولت پذیرنده، به منظور درخواست اتخاذ تدابیر موقتی بر طبق قوانین و مقررات دولت پذیرنده، برای حفظ حقوق و منابع اتباع مزبور، هنگامی که بعلت غیبت یا علل دیگر قادر نباشند در موقع مقتضی از منافع و حقوق خود دفاع نمایند.

ی) ارسال اسناد قضائی و غیر قضائی یا اجرای نیابت قضائی بر طبق موافقت نامه های بین المللی معتبر یا در صورتیکه چنین موافقت نامه هائی موجود نباشد به هر نحو دیگری که بر قوانین و مقررات دولت پذیرنده منطبق باشد.

ک) اعمال حقوق کنترل و بازرسی مقرر در قوانین و مقررات دولت فرستنده نسبت به ناوهای دریائی و کشتی های رودخانه ای که تابعیت دولت فرستنده را دارند و هواپیماهائی که نزد آن دولت به ثبت رسیده است و همچنین نسبت به کارکنان ناوها و کشتی ها و هواپیماهای مزبور.

ل) رسانیدن کمک به ناوها و کشتی ها و هواپیماهای مذکور در بند «ک» این ماده و به کارکنان آنها و همچنین اخذ اظهارنامه های مربوط به مسافرت ناوها و کشتی های مزبور و بررسی و مهر کردن اسناد مسافرتی آنها بدون لطمه به اختیارات مقامات دولت پذیرنده و انجام تحقیقات درباره وقایعی که طی مسافرت دریائی رخ داده و حل هر نوع اختلاف بین ناخدا و افسران و ملوانان تا آنجا که قوانین و مقررات دولت فرستنده اجازه دهد.

م) انجام هر وظیفه دیگری که دولت فرستنده به عهده یک پست کنسولی محول نموده باشد و قوانین و مقررات دولت پذیرنده آنها را منع نکرده و یا مورد ایراد دولت پذیرنده نباشد و یا وظایفی که در موافقت نامه های بین المللی معتبر موجود بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده ذکر شده است.

ماده 6 ـ انجام وظایف کنسولی خارج از حوزه کنسولی: مأمور کنسولی می تواند، در شرایط خاص، با موافقت دولت پذیرنده وظایف کنسولی خود را خارج از حوزه کنسولی خود انجام دهد.

ماده 7 ـ انجام وظایف کنسولی در قلمرو یک دولت ثالث: دولت فرستنده می تواند پس از اعلام به دولت های ذی نفع، پست کنسولی را که در قلمرو دولت معینی تأسیس شده مأمور انجام وظایف کنسولی در قلمرو یک دولت دیگر نمایند. مگر آنکه یکی از دولت های ذی نفع صریحاً با این امر مخالفت نمایند.

ماده 8 ـ انجام وظایف کنسولی به نفع وظایف ثالث: با اعلام لازم به دولت پذیرنده، پست کنسولی دولت فرستنده می تواند به نفع یک دولت ثالث وظایف کنسولی را در قلمرو دولت پذیرنده انجام دهد مگر آنکه دولت پذیرنده با این امر مخالفت نماید.

ماده 9 ـ طبقات رؤسای پست های کنسولی:

1 ـ رؤسای پستهای کنسولی به چهار طبقه زیر تقسیم می شوند:

الف) سرکنسول ها

ب) کنسول ها

ج) کنسولیارها

د) نمایندگان کنسولی

2 ـ بند یک ماده حاضر به هیچ وجه حق هیچ یک از طرف های متعاهد را در تعیین و نام گذاری مأموران کنسولی، به استثنای رؤسای پست های کنسولی محدود نمی سازد.

ماده 10 ـ انتصاب و پذیرش رؤسای پستهای کنسولی: 1 ـ رؤسای پست های کنسولی از طرف دولت فرستنده منصوب و جهت انجام وظایف خود از طرف دولت پذیرنده، پذیرفته می شوند. 2 ـ مشروط به مقررات کنوانسیون حاضر، نحوه انتصاب و پذیرش رئیس پست کنسولی به ترتیب طبق قوانین و مقررات و عرف دولت فرستنده و دولت پذیرنده تعیین می گردد.

ماده 11 ـ حکم مأموریت کنسولی یا اعلام انتصاب:

1 ـ برای رئیس پست کنسولی از طرف دولت فرستنده در مورد هر انتصاب حکم مأموریت یا سندی مشابه صادر می شود که مؤید سمت او بوده و معمولا حاوی نام و نام خانوادگی و طبقه و رتبه او و حوزه کنسولی و مقر پست کنسولی می باشد.

2 ـ دولت فرستنده حکم مأموریت یا سند مشابه آنرا از مجرای دیپلماتیک یا از هر طریق مناسب دیگر برای حکومت دولتی که رئیس پست کنسولی در سرزمین آن باید انجام وظیفه کند ارسال خواهد داشت.

3 ـ در صورت موافقت دولت پذیرنده دولت فرستنده می تواند بجای حکم مأموریت یا سند مشابه آن، اعلامیه ای حاوی نکات مذکور در بند یک این ماده به دولت پذیرنده ارسال دارد.

ماده 12 ـ روانامه:

1 ـ رئیس پست کنسولی، به موجب اجازه نامه ایکه از جانب دولت پذیرنده صادر و بهر شکل که باشد روانامه نامیده می شود برای انجام وظایف خود پذیرفته می شود.

2 ـ دولتی که از صدور روانامه خودداری مینماید ملزم به ارائه دلائل امتناع خود به دولت فرستنده نمی باشد.

3 ـ مشروط به مقررات مواد 13 و 15، رئیس پست کنسولی نمی تواند قبل از دریافت روانامه شروع به انجام وظایف خود نماید.

ماده 13 ـ پذیرش موقت رؤسای پستهای کنسولی: در انتظار صدور روانامه، رئیس پست کنسولی می تواند جهت انجام وظایف خود بطور موقت پذیرفته شود. در این صورت مقررات کنوانسیون حاضر مجری خواهد بود.

ماده 14 ـ اعلام به مقامات حوزه کنسولی: به مجرد آنکه رئیس پست کنسولی جهت انجام وظایف خود، حتی بطور موقت پذیرفته شود دولت پذیرنده موضوع را بلافاصله به اطلاع مقامات ذی صلاحیت حوزه کنسولی مربوط خواهد رسانید. به علاوه دولت پذیرنده تدابیر لازم به منظور اینکه رئیس پست کنسولی بتواند وظایف محول را انجام داده و از مزایای پیش بینی شده در مقررات کنوانسیون حاضر برخوردار گردد اتخاذ خواهد نمود.

ماده 15 ـ اجرای موقت وظایف رئیس پست کنسولی:

1 ـ هر گاه رئیس پست کنسولی قادر به انجام وظایف خود نبوده یا پست او بلا متصدی باشد ممکن است یک متصدی موقتاً به عنوان رئیس پست کنسولی کفالت نماید.

2 ـ نام و نام خانوادگی متصدی موقت پست کنسولی توسط مأموریت دیپلماتیک دولت فرستنده یا اگر دولت مزبور چنین مأموریتی نزد دولت پذیرنده نداشته باشد. توسط رئیس پست کنسولی یا در صورتیکه قادر به انجام این کار نباشد، بوسیله هر مقام صلاحیتدار دولت فرستنده به وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا مقامی که از طرف آن وزارتخانه تعیین شده اعلام می گردد. معمولا این اعلام قبلا انجام می شود. دولت پذیرنده می تواند پذیرش شخصی را به عنوان متصدی موقت پست کنسولی، در صورتی که شخص مزبور مأمور دیپلماتیک و یا مأمور کنسولی دولت فرستنده در دولت پذیرنده نباشد، منوط به رضایت خود نماید.

3 ـ مقامات صلاحیتدار دولت پذیرنده متصدی موقت پست کنسولی را مورد مساعدت و حمایت خود قرار خواهند داد و در مدت تصدی مقررات این کنوانسیون به همان نحو که شامل حال رئیس پست کنسولی مربوطه می گردد در مورد او مجری خواهد بود. لیکن دولت پذیرنده ملزم به اعطای تسهیلات و مزایا و مصونیت هائی که برخورداری از آنها از طرف رئیس پست کنسولی منوط به شرایطی است که متصدی موقت پست کنسولی واجد این شرایط نیست نخواهد بود.

4 ـ در صورتیکه یکی از اعضای دیپلماتیک مأموریت دیپلماتیک دولت فرستنده نزد دولت پذیرنده، طبق شرایط پیش بینی شده در بند 1 این ماده توسط دولت فرستنده به سمت متصدی موقت پست کنسولی برگزیده می شود، مشروط به اینکه این امر مورد اعتراض دولت پذیرنده واقع نشود، کماکان از مصونیت ها و مزایای دیپلماتیک برخوردار خواهد بود.

ماده 16 ـ حق تقدم بین رؤسای پست های کنسولی:

1 ـ تقدم رؤسای پستهای کنسولی در هر طبقه به ترتیب تاریخ اعطای روانامه خواهد بود.

2 ـ معذالک هر گاه رئیس یک پست کنسولی پیش از دریافت روانامه برای انجام وظایف خود بطور موقت پذیرفته شود، حق تقدم او طبق تاریخ پذیرش موقت تعیین خواهد شد و این حق بعد از اعطای روانامه محفوظ خواهد ماند.

3 ـ ترتیب تقدم بین دو یا چند رئیس پست کنسولی که در یک تاریخ روانامه یا پذیرش موقت دریافت داشته اند طبق تاریخی که حکم مأموریت اسناد مشابه یا اعلامیه انتصاب (مذکور در بند 3 ماده 11) به دولت پذیرنده تقدیم شده، تعیین می گردد.

4 ـ متصدیان موقت پستهای کنسولی از نظر تقدم بعد از تمام رؤسای پستهای کنسولی قرار می گیرند ولی تقدم بین خود آنها طبق تاریخی خواهد بود که در آن تاریخ بنابر اعلامیه ای که به موجب بند 2 ماده 15 داده می شود به عنوان متصدی موقت پست کنسولی مشغول انجام وظیفه شده اند.

5 ـ مأموران کنسولی افتخاری که ریاست پست های کنسولی را به عهده دارند در هر طبقه پس از رؤسای کاریری پست های کنسولی قرار می گیرند و ترتیب تقدم آنها طبق مقررات بندهای فوق خواهد بود.

6 ـ رؤسای پست های کنسولی بر مأموران کنسولی که چنین مقامی را ندارند مقدم خواهند بود.

ماده 17 ـ انجام اعمال دیپلماتیک توسط مأموران کنسولی:

1 ـ در قلمرو دولتی که دولت فرستنده در آن مأموریت دیپلماتیک نداشته و مأموریت دیپلماتیک دولت ثالثی نیز نمایندگی آنرا به عهده ندارد مأمور کنسولی می تواند با رضایت دولت پذیرنده و بدون آنکه در وضع کنسولی او تغییری حاصل شود به انجام اعمال دیپلماتیک مجاز گردد. انجام اعمال دیپلماتیک توسط یک مأمور کنسولی به هیچ وجه حق تقاضای استفاده از مزایا و مصونیت های دیپلماتیک را به او نمی دهد.

2 ـ مأمور کنسولی می تواند، پس از اعلام به دولت پذیرنده، نمایندگی دولت فرستنده را در هر یک از سازمان های بین الدول عهده دار گردد، در این سمت مأمور حق برخورداری از مزایا و مصونیت هائی را که به موجب عرف بین المللی یا به موجب موافقت نامه های بین المللی به چنین نماینده ای اعطاء می گردد، خواهد داشت. لیکن در مورد انجام وظایف کنسولی توسط او، از مصونیت قضائی بیش از آنچه که به موجب کنوانسیون حاضر بیک مأمور کنسولی اعطاء می شود، برخوردار نخواهد بود.

ماده 18 ـ انتصاب شخص واحدی از طرف دو یا چند دولت به عنوان مأمور کنسولی: دو یا چند دولت می توانند با رضایت دولت پذیرنده شخص واحدی را به عنوان مأمور کنسولی خود نزد دولت پذیرنده منصوب نمایند.

ماده 19 ـ انتصاب کارکنان کنسولی:

1 ـ مشروط به رعایت مقررات مواد 20 و 22 و 23 دولت فرستنده در انتخاب کارکنان کنسولی آزاد است.

2 ـ دولت فرستنده در مهلت کافی نام و نام خانوادگی و طبقه و رتبه کلیه مأموران کنسولی بجز رؤسای پست کنسولی را به دولت پذیرنده اعلام مینماید. تا این دولت بتواند در صورت تمایل، حقوقی را که به موجب بند 3 ماده 23 به او اعطاء شده است، اعمال کند.

3 ـ در صورتی که قوانین و مقررات دولت فرستنده ایجاب کند، این دولت می تواند جهت مأمور کنسولی که رئیس پست کنسولی نباشد، از دولت پذیرنده تقاضای صدور روانامه نماید.

4 ـ هرگاه قوانین و مقررات دولت پذیرنده ایجاب کند، این دولت می تواند به مأمور کنسولی که رئیس پست کنسولی نباشد، روانامه اعطاء نماید.

ماده 20 ـ تعداد کارکنان کنسولی: در صورت عدم توافق سریع نسبت به تعداد کارکنان پست کنسولی دولت پذیرنده می تواند خواستار شود که تعداد کارکنان کنسولی با توجه به اوضاع و مقتضیات حوزه کنسولی و با توجه به نیازمندیهای پست کنسولی از حدودی که خود معقول و متعارف تلقی میکند تجاوز ننماید.

ماده 21 ـ حق تقدم بین مأموران کنسولی یک پست کنسولی: ترتیب تقدم مأموران کنسولی یک پست کنسولی و تغییراتی که در آن ایجاد شود توسط مأموریت دیپلماتیک دولت فرستنده یا اگر دولت مزبور مأموریت دیپلماتیک نزد دولت پذیرنده نداشته باشد، توسط رئیس پست کنسولی مربوط به وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا به مقامی که از طرف آن وزارت تعیین گردیده اعلام خواهد شد.

ماده 22 ـ تابعیت مأموران کنسولی:

1 ـ مأموران کنسولی علی الاصول باید تابعیت دولت فرستنده را دارا باشند.

2 ـ مأموران کنسولی را نمی توان جز با رضایت صریح دولت پذیرنده از بین اتباع آن دولت انتخاب نمود. دولت پذیرنده می تواند در هر موقع رضایت خود را مسترد دارد.

3 ـ دولت پذیرنده می تواند همین حق را در مورد اتباع دولت ثالثی که تابعیت دولت فرستنده را ندارد، برای خود حفظ کند.

ماده 23 ـ اشخاصی که نامطلوب اعلام می شوند:

1 ـ دولت پذیرنده می تواند در هر زمان به دولت فرستنده اطلاع دهد که یکی از مأموران کنسولی را شخصی نامطلوب میداند یا هر یک از کارکنان دیگر کنسولی را غیرقابل قبول میشمارد در این صورت دولت فرستنده حسب مورد شخص مورد نظر را فرا خوانده یا به مأموریت او در آن پست کنسولی پایان می دهد.

2 ـ اگر دولت فرستنده انجام تعهدات ناشی از بند اول این ماده امتناع ورزد و یا این تعهدات را در ظرف مهلتی معقول انجام ندهد، دولت پذیرنده می تواند حسب مورد روانامه شخص مورد نظر را لغو کند، یا دیگر او را جزء کارکنان پست کنسولی تلقی ننماید.

3 ـ شخصی که به عنوان عضو یک پست کنسولی منصوب می گردد ممکن است قبل از ورود به سرزمین دولت پذیرنده یا اگر در سرزمین این دولت باشد بیش از اشتغال به وظایف خود در پست کنسولی، غیر قابل قبول اعلام گردد. در این صورت دولت فرستنده انتصاب او را لغو خواهد کرد.

4 ـ در موارد مذکور در بندهای 1 و 3 ماده حاضر دولت پذیرنده ملزم به ارائه دلایل تصمیم خود به دولت فرستنده نمی باشد.

ماده 24 ـ اعلام انتصابات و ورود و خروج به دولت پذیرنده:

1 ـ مراتب زیر به وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا به مقامی که توسط آن وزارت تعیین می شود اعلام خواهد شد:

الف) انتصاب اعضاء پست کنسولی، ورود آنها پس از انتصاب به پست کنسولی، عزیمت قطعی و یا خاتمه مأموریت آنها و همچنین هر نوع تغییرات مربوط به وضع و موقعیت آنها که ممکن است طی انجام وظایف کنسولی روی دهد.

ب) ورود و عزیمت قطعی شخصی از افراد خانواده یکی از اعضاء پست کنسولی که اهل خانه او باشد و همچنین در صورت اقتضا اینکه شخصی در شمار افراد خانواده یکی از اعضاء پست کنسولی در آمده یا از آن خارج شده است.

ج) ورود و عزیمت قطعی خدمتکاران شخصی و در صورت اقتضا اتمام دوره خدمت آنها در این سمت.

د) استخدام و خاتمه دادن به خدمت اشخاصی که به عنوان عضو پست کنسولی یا به عنوان خدمتکار شخصی در قلمرو دولت پذیرنده اقامت دارند و از مزایا و مصونیت ها برخوردارند.

2 ـ هر بار که ممکن باشد قبلا هم، ورود و عزیمت قطعی باید اعلام گردد.

بخش دوم: خاتمه مأموریت کنسولی

ماده 25 ـ خاتمه مأموریت اعضاء پست کنسولی: وظایف یک عضو پست کنسولی از جمله در موارد زیر خاتمه می پذیرد:

الف) با اعلام دولت فرستنده به دولت پذیرنده دایر بر اینکه مأموریت او پایان یافته است.

ب) با لغو روانامه.

ج) با اعلام دولت پذیرنده به دولت فرستنده مبنی بر اینکه دولت پذیرنده دیگر عضو مزبور را جزو کارکنان کنسولی محسوب نمی دارد.

ماده 26 ـ عزیمت از سرزمین دولت پذیرنده: دولت پذیرنده حتی هنگام بروز منازعات مسلحانه به اعضاء پست کنسولی و به خدمتکاران شخصی غیر از آنهائی که تابعیت دولت پذیرنده را دارند و همچنین به افراد خانواده هایشان که اهل خانه آنها هستند بدون توجه به تابعیت آنان فرصت و تسهیلات لازم را خواهد داد تا بتوانند مقدمات عزیمت خود را فراهم آورده و پس از خاتمه خدمتشان در اولین فرصت ممکن سرزمین دولت پذیرنده را ترک کنند. دولت پذیرنده به ویژه در صورت احتیاج وسائل حمل و نقل لازم جهت آنها و اموالشان را، بغیر از اموالی که در سرزمین دولت پذیرنده تهیه شده و صدور آن به هنگام خروج ممنوع است، در اختیار آنها قرار خواهد داد.

ماده 27 ـ حفاظت از اماکن و بایگانی کنسولی و منافع دولت فرستنده در شرایط استثنائی:

1 ـ در صورت قطع روابط کنسولی بین دو دولت:

الف) دولت پذیرنده حتی در صورت بروز منازعات مسلحانه اماکن کنسولی و اموال پست کنسولی و بایگانی کنسولی را مورد حمایت و حفاظت قرار خواهد داد.

ب) دولت فرستنده می تواند حفاظت از اماکن کنسولی و اموال موجود در آن و بایگانی کنسولی را به عهده دولت ثالثی که مورد قبول دولت پذیرنده باشد بگذارد.

ج) دولت فرستنده می تواند یک دولت ثالث را که مورد قبول دولت پذیرنده است عهده دار حفاظت از منافع خود و اتباعش به نماید.

2 ـ در صورت بسته شدن یک پست کنسولی بطور موقت یا دائم، مقررات قسمت الف بند 1 ماده حاضر مجری خواهد بود، علاوه بر این:

الف) هر چند که دولت فرستنده نزد دولت پذیرنده مأموریت دیپلماتیک نداشته باشد، هر گاه در سرزمین آن دولت دارای پست کنسولی دیگری باشد، ممکن است حفاظت از اماکن پست کنسولی بسته شده و اموال موجود در آن و بایگانی کنسولی به عهده پست کنسولی اخیر گذاشته شود و در صورت رضایت دولت پذیرنده انجام وظایف حوزه پست کنسولی تعطیل شده، به آن محول گردد، یا

ب) در صورتیکه دولت فرستنده مأموریت دیپلماتیک و پست کنسولی دیگری نزد دولت پذیرنده نداشته باشد مقررات قسمت های ب و ج بند 1 ماده حاضر مجری خواهد بود.

فصل دوم ـ تسهیلات، مزایا و مصونیت های پست های کنسولی و مأموران کنسولی کاربری و سایر اعضاء پست کنسولی

قسمت اول: تسهیلات، مزایا و مصونیت های مربوط به پست کنسولی

ماده 28 ـ تسهیلات اعطائی به پست کنسولی جهت انجام امور: دولت پذیرنده، کلیه تسهیلات لازم را جهت انجام امور پست کنسولی اعطاء خواهد نمود.

ماده 29 ـ استفاده از پرچم و علامت ملی:

1 ـ دولت فرستنده طبق مقررات ماده حاضر حق دارد در قلمرو دولت پذیرنده از پرچم و علامت ملی خود استفاده نماید. 2 ـ پرچم دولت فرستنده و علامت ملی آن را می توان بر فراز و بر در ورودی عمارتی که پست کنسولی در آن مستقر شده و همچنین در اقامتگاه رئیس پست کنسولی و بر وسائط نقلیه او هنگامیکه برای امور اداری مورد استفاده واقع می شود بر افراشته و یا نصب نمود. 3 ـ در اعمال حقی که به موجب ماده حاضر اعطاء گردیده است قوانین و مقررات و عرف دولت پذیرنده باید مراعات گردد.

ماده 30 ـ مسکن:

1 ـ دولت پذیرنده باید در حدود قوانین و مقررات خود موجبات تسهیل تملیک دولت فرستنده را از لحاظ اماکن مورد احتیاج پست کنسولی در سرزمین خود فراهم نماید و یا در تحصیل این اماکن از طریق دیگر به دولت فرستنده یاری کند. 2 ـ دولت پذیرنده همچنین در صورت لزوم باید پست کنسولی را در تهیه مسکن مناسب برای اعضای خود یاری نماید.

ماده 31 ـ مصونیت اماکن کنسولی از تعرض:

1 ـ اماکن کنسولی تا حدود مقرر در ماده حاضر مصونیت دارند.

2 ـ مقامات پذیرنده نمی توانند به آن قسمت از اماکن کنسولی که منحصراً برای انجام امور پست کنسولی مورد استفاده قرار می گیرد، داخل شوند مگر با رضایت رئیس پست کنسولی یا شخصی که از طرف او تعیین می شود یا رئیس مأموریت دیپلماتیک دولت فرستنده. لیکن در صورت وقوع آتش سوزی یا حوادث ناگوار دیگری که مستلزم اقدامات حفاظتی فوری باشد رضایت رئیس پست کنسولی را می توان کسب شده فرض نمود.

3 ـ تحت مقررات بند 2 ماده حاضر دولت پذیرنده وظیفه ای خاص دارد کلیه تدابیر لازم را به منظور اینکه اماکن کنسولی مورد تجاوز و خسارت قرار نگرفته و آرامش و شئون آن متزلزل نگردد اتخاذ نماید.

4 ـ اماکن کنسولی و اسباب و اثاثه آن و اموال پست کنسولی و وسائل نقلیه آن از هر نوع مصادر به منظور دفاع ملی یا انتفاع عمومی مصون خواهد بود. هرگاه برای این مقاصد سلب مالکیت ضروری باشد کلیه تدابیر ممکن جهت احتراز از ایجاد موانع در راه انجام وظایف کنسولی اتخاذ خواهد شد و غرامت فوری و مناسب و کافی به دولت فرستنده پرداخت خواهد گردید.

ماده 32 ـ معافیت مالیاتی اماکن کنسولی:

1 ـ اماکن کنسولی و محل اقامت رئیس کاریری پست کنسولی که مالک یا مستأجر آن دولت فرستنده یا نماینده آن می باشد از پرداخت هر نوع مالیات و عوارض مملکتی و منطقه ای و یا شهری معاف خواهد بود. مگر آنکه دریافت این مالیات ها یا عوارض در ازاء انجام خدمات خاص باشد.

2 ـ در صورتی که طبق قوانین و مقررات دولت پذیرنده پرداخت این مالیات ها و عوارض به عهده شخصی باشد که با دولت فرستنده یا با نماینده آن معامله میکند، معافیت مالیاتی موضوع بند 1 ماده حاضر منتفی خواهد بود.

ماده 33 ـ مصونیت بایگانی و اسناد کنسولی از تعرض: بایگانی و اسناد کنسولی در هر زمان و در هر مکان از تعرض مصون خواهد بود.

ماده 34 ـ آزادی رفت و آمد: دولت پذیرنده آزادی رفت و آمد و مسافرت تمام اعضای پست کنسولی را در سرزمین خود با رعایت قوانین و مقررات مربوط به مناطقی که ورود بدان از لحاظ امنیت ملی ممنوع بوده و یا تابع مقررات خاصی است، تأمین مینماید.

ماده 35 ـ آزادی ارتباطات:

1 ـ دولت پذیرنده آزادی ارتباطات پست کنسولی را برای مقاصد رسمی اجازه داده و حمایت خواهد نمود. پست کنسولی به منظور برقراری ارتباط با حکومت و مأموریت های دیپلماتیک و دیگر پستهای کنسولی دولت فرستنده در هر جا که باشند می توانند از تمام وسائل ارتباطی لازم منجمله از پیک های دیپلماتیک یا کنسولی و همچنین کیسه های دیپلماتیک یا کنسولی و پیام های «کد» یا رمز استفاده کند. لیکن پست کنسولی فقط با رضایت دولت پذیرنده می تواند اقدام به نصب و استفاده از دستگاه فرستنده رادیوئی نماید.

2 ـ مکاتبات رسمی پست کنسولی مصون از تعرض خواهد بود. مکاتبات رسمی عبارتست از کلیه مکاتباتی که مربوط به پست کنسولی و وظائف آن می باشد.

3 ـ کیسه کنسولی نباید باز یا توقیف شود. مع هذا هرگاه مقامات ذی صلاحیت دولت پذیرنده دلایل کافی داشته باشند که کیسه کنسولی حاوی چیزی غیر از مکاتبات و اسناد یا اقلام مذکور در بند 4 ماده حاضر است، می توانند تقاضا کنند که کیسه مزبور توسط نماینده مجاز دولت فرستنده در حضور آنها باز شود اگر این تقاضا از طرف مقامات دولت فرستنده رد شود کیسه مزبور به مبداء آن عودت داده خواهد شد.

4 ـ بسته های جزء کیسه کنسولی باید دارای علامات خارجی مشهود و مشخص کیفیت آن بوده، فقط حاوی مکاتبات رسمی و اسناد یا اشیائی که منحصراً مورد استعمال رسمی دارند باشد.

5 ـ پیک کنسولی باید دارای مدرک رسمی حاکی از سمت وی و تعداد بسته های جزء کیسه کنسولی باشد. بدون کسب رضایت دولت پذیرنده پیک کنسولی نباید از اتباع دولت اخیر بوده یا به استثنای موردی که پیک مزبور از اتباع دولت فرستنده باشد) در قلمرو دولت پذیرنده اقامت دائمی داشته باشد. پیک کنسولی در انجام وظایف خود مورد حمایت دولت پذیرنده خواهد بود. شخص پیک مصون از تعرض می باشد و به هیچ نحو نمی توان او را توقیف یا زندانی نمود.

6 ـ دولت فرستنده و مأموریت های دیپلماتیک و همچنین پست های کنسولی آن می توانند پیک های کنسولی مخصوص تعیین نمایند. در این مورد نیز مقررات بند 5 ماده حاضر و مصونیت های مندرج در آن فقط تا زمانی که پیک مزبور کیسه کنسولی خود را به مقصد میرساند، جاری خواهد بود.

7 ـ کیسه کنسولی را می توان به فرمانده کشتی یا هواپیماهای بازرگانی که باید در یک محل ورودی مجاز توقف کند سپرد. فرمانده مزبور باید دارای مدارک رسمی حاکی از تعداد بسته های جزء کیسه کنسولی باشد. لیکن وی پیک کنسولی تلقی نخواهد شد. پست کنسولی می تواند متعاقب ترتیباتی که با مقامات ذی صلاحیت محلی می دهد یکی از اعضای خود را برای دریافت مستقیم و آزادانه کیسه کنسولی از شخص فرمانده کشتی یا هواپیما اعزام دارد.

ماده 36 ـ ارتباط و تماس با اتباع دولت فرستنده:

1 ـ به منظور تسهیل انجام وظایف پست کنسولی در مورد اتباع دولت فرستنده:

الف) مأموران کنسولی آزاد خواهند بود که اتباع دولت فرستنده ارتباط برقرار کنند و بآنها دسترسی داشته باشند. اتباع دولت فرستنده نیز در مورد برقراری ارتباط با مأمورین کنسولی دولت متبوع خود و دسترسی داشتن با آنها از همان آزادی برخوردار خواهند بود.

ب) در صورتیکه در حوزه کنسولی، یکی از اتباع دولت فرستنده توقیف یا زندانی و یا در انتظار محاکمه بازداشت و یا بهر صورت دیگر توقیف شده باشد مقامات صلاحیتدار دولت پذیرنده بنا به تقاضای ذی نفع بدون تأخیر مراتب را به پست کنسولی دولت فرستنده اطلاع خواهند داد. مراسلات و مکاتبات شخص توقیف یا زندانی یا بازداشت شده خطاب به پست کنسولی بدون تأخیر توسط مقامات مذکور ارسال خواهد شد. مقامات مذکور حقوقی را که شخص ذی نفع به موجب این بند داراست، به اطلاع خواهند رسانید.

ج) مأموران کنسولی حق خواهند داشت تبعه دولت فرستنده را که زندانی یا بازداشت یا توقیف شده است ملاقات و با او مذاکره و مکاتبه نمایند و ترتیب نمایندگی قانونی او را بدهند. مأموران کنسولی همچنین حق خواهند داشت هر تبعه دولت فرستنده را که طبق رأی دادگاه در حوزه کنسولی آنها زندانی یا توقیف یا پس از محاکمه بازداشت شده است ملاقات کنند. لیکن هر گاه تبعه دولت فرستنده که زندانی یا توقیف یا بازداشت شده است صریحاً نسبت به اقدام مأموران کنسولی از طرف مخالفت ورزد مأموران کنسولی از این کار خودداری خواهند نمود.

2 ـ حقوق مذکور در بند یک این ماده در حدود قوانین و مقررات دولت پذیرنده اعمال خواهد شد. مع هذا قوانین و مقررات مزبور باید هدف هائی را که حقوق مندرج در این ماده برای نیل به آن پیش بینی شده ـ میسر سازد.

ماده 37 ـ اطلاعات مربوط به فوت و قیمومت و سرپرستی و غرق کشتی و سانحه هوائی: هر گاه مقامات صلاحیتدار دولت پذیرنده اطلاعات مربوط را در دست داشته باشند موظفند:

الف) در صورت فوت یکی از اتباع دولت فرستنده، مراتب را بدون تأخیر به پست کنسولی که فوت در حوزه آن رخ داده، اطلاع دهند.

ب) در هر مورد که نصب قیم یا سرپرست به نفع تبعه صغیر یا محجور دولت فرستنده مقتضی باشد باید موضوع را بدون تأخیر به پست کنسولی ذی صلاحیت اطلاع دهند. لیکن اجرای قوانین و مقررات دولت پذیرنده در مورد نصب این قیم یا سرپرست محفوظ خواهد ماند.

ج) هر گاه یک کشتی که دارای تابعیت دولت فرستنده است در دریای سرزمین دولت پذیرنده یا در آب های داخلی آن غرق شود یا به گل بنشیند و همچنین اگر هواپیمائی که نزد دولت فرستنده به ثبت رسیده است در سرزمین دولت پذیرنده دچار سانحه ای گردد باید موضوع را بدون تأخیر به نزدیکترین پست کنسولی محل واقعه اطلاع دهند.

ماده 38 ـ ارتباط با مقامات دولت پذیرنده: مأموران کنسولی می توانند در انجام وظایف خود به مقامات زیر رجوع نمایند:

الف) مقامات صلاحیتدار محل حوزه کنسولی خود.

ب) مقامات مرکزی صلاحیتدار دولت پذیرنده تا حدودی که در قوانین و مقررات و عرف دولت پذیرنده یا در موافقت نامه های بین المللی مربوطه مجاز باشد.

ماده 39 ـ حقوق و عوارض کنسولی:

1 ـ پست کنسولی می تواند حقوق و عوارضی را که به موجب قوانین و مقررات دولت فرستنده برای امور کنسولی پیش بینی گردیده در سرزمین دولت پذیرنده دریافت نماید.

2 ـ مبالغی که به صورت حقوق و عوارض کنسولی مذکور در بند 1 ماده حاضر جمع آوری می شود و همچنین رسیدهای مربوط به آن از شمول هر نوع عوارض و مالیات در دولت پذیرنده معاف خواهد بود.

قسمت دوم: تسهیلات، مزایا و مصونیت های مأموران کنسولی کاریری و دیگر اعضای پست کنسولی

ماده 40 ـ حمایت از مأموران کنسولی: دولت پذیرنده با مأموران کنسولی رفتار محترمانه ای که در شأن آنهاست خواهد داشت و اقدامات لازم برای ممانعت از وارد آمدن لطمه به شخص و آزادی و حیثیت آنها اتخاذ خواهد کرد.

ماده 41 ـ مصونیت شخصی مأموران کنسولی از تعرض:

1 ـ مأموران کنسولی را نمی توان مگر در صورت ارتکاب جنایتی بزرگ (درجه یک) و متعاقب تصمیم مقام قضائی صلاحیتدار توقیف یا در انتظار محاکمه بازداشت نمود.

2 ـ باستثنای مورد مذکور در بند 1 ماده حاضر، مأموران کنسولی نمی توان زندانی نمود یا آزادی شخصی آنها را به نحو دیگری محدود ساخت مگر در اجرای یک تصمیم قضائی که جنبه قطعی داشته باشد.

3 ـ اگر مأمور کنسولی تحت تعقیب جزائی قرار گیرد باید نزد مقامات صلاحیتدار حاضر شود. معذالک این تعقیب باید با رعایت احترامی که در شأن مقام رسمی مأمور کنسولی است، به عمل آید و جز در مورد مذکور در بند 1 ماده حاضر تا حد امکان کمتر مانع از انجام وظایف کنسولی او گردد. هنگامی که در شرایط مذکور در بند 1 این ماده بازداشت مأمور کنسولی ضروری باشد رسیدگی به دعوای اقامه شده علیه او باید هر چه زودتر شروع گردد.

ماده 42 ـ اعلام موارد توقیف و بازداشت و تعقیب: در صورت توقیف یا بازداشت یکی از کارکنان کنسولی یا تعقیب جزائی علیه او، دولت پذیرنده فوراً موضوع را به رئیس پست کنسولی مربوط اطلاع خواهد داد. اگر شخص اخیرالذکر خود موضوع اینگونه اقدامات قرار گیرد، دولت پذیرنده مراتب را از مجرای دیپلماتیک به اطلاع دولت فرستنده خواهد رساند.

ماده 43 ـ مصونیت قضائی:

1 ـ مأموران کنسولی و کارمندان کنسولی در مورد اعمالی که در انجام وظایف کنسولی خود به عمل می آورند در برابر مقامات قضائی یا اداری دولت پذیرنده مصونیت قضائی خواهند داشت.

2 ـ مع ذالک مقررات بند 1 ماده حاضر شامل دعاوی حقوقی زیر نمی شود:

الف) دعوای حقوقی ناشی از قراردادی که توسط یک مأمور کنسولی یا کارمند کنسولی منعقد گردیده لکن او قرارداد مزبور را تصریحاً، یا تصریحاً به عنوان نماینده و کارگزار دولت فرستنده منعقد نساخته است.

ب) دعوای حقوقی شخص ثالث در مورد خسارت ناشی از تصادف وسیله نقلیه و کشتی یا هواپیما، در قلمرو دولت پذیرنده.

ماده 44 ـ الزام به ادای شهادت:

1 ـ اعضاء پست کنسولی را می توان به عنوان شهادت در محاکمات قضائی یا اداری احضار نمود. کارمندان کنسولی و خدمتگزاران نمی توانند مگر در موارد مذکور در بند 3 این ماده از ادای شهادت خودداری کنند. هر گاه مأمور کنسولی از ادای شهادت خودداری کند هیچ نوع اقدام قهری یا مجازات درباره او به عمل نخواهد آمد.

2 ـ مقامی که از مأمور کنسولی تقاضای شهادت می نماید، باید از مداخله در انجام وظایف او احتراز نماید، مقام فوق الذکر می تواند در صورت امکان شهادت را در محل اقامت مأمور یا در پست کنسولی استماع یا به صورت شهادت کتبی بپذیرد.

3 ـ اعضاء یک پست کنسولی موظف نیستند در مورد اموری که با انجام وظایف آنها ارتباط پیدا میکند شهادت داده و مکاتبات و اسناد رسمی مربوط به آن را ارائه دهند و همچنین حق دارند از ادای شهادت به عنوان کارشناس حقوق داخلی دولت فرستنده امتناع ورزند.

ماده 45 ـ سلب مزایا و مصونیت ها:

1 ـ دولت فرستنده می تواند هر یک از مزایا و مصونیت های مذکور را در مواد 41 و 43 و 44 را از یک عضو پست کنسولی سلب کند.

2 ـ سلب مزایا و مصونیت ها در تمام موارد با رعایت مقررات بند 3 ماده حاضر باید صریح بوده و کتباً به دولت پذیرنده ابلاغ گردد.

3 ـ هرگاه مأمور کنسولی یا کارمند کنسولی در خصوص موضوعی اقامه دعوی نماید که طبق ماده 43 می تواند در آن موضوع از مصونیت قضائی برخوردار باشد، در اینصورت نمی تواند در مورد هرگونه دعاوی متقابل که مستقیماً با دعوای اصلی مربوط می شود به مصونیت قضائی استناد نماید.

4 ـ سلب مصونیت قضائی به منظور دادرسی حقوقی یا اداری در حکم سلب مصونیت از اقدامات اجرائی ناشی از حکم دادگاه نخواهد بود. در مورد اینگونه اقدامات اجرائی، سلب مصونیت باید جداگانه صورت گیرد.

ماده 46 ـ معافیت از مقررات ثبت نام بیگانگان و پروانه اقامت:

1 ـ مأموران و کارمندان کنسولی و اعضاء خانواده آنها که اهل خانه آنها باشند از کلیه تعهدات ناشی از قوانین و مقررات دولت پذیرنده در خصوص ثبت نام بیگانگان و پروانه اقامت معاف خواهند بود.

2 ـ مع ذالک مقررات بند 1 ماده حاضر شامل یک کارمند کنسولی که کارمند دائمی دولت فرستنده نبوده یا در سرزمین دولت پذیرنده بکار خصوصی انتفاعی اشتغال دارد و همچنین شامل اعضای خانواده او نخواهد بود.

ماده 47 ـ معافیت از پروانه کار:

1 ـ اعضاء پست کنسولی در مورد خدماتی که برای دولت فرستنده انجام می دهند از هرگونه الزامات مربوط به پروانه کار که به موجب قوانین و مقررات دولت پذیرنده درباره استخدام کارکنان بیگانه وضع می گردد، معاف خواهند بود.

2 ـ خدمتکاران شخصی مأموران کنسولی و کارمندان کنسولی نیز اگر دولت قلمرو پذیرنده به هیچگونه کار انتفاعی اشتغال نداشته باشند از الزامات مذکور در بند 1 ماده حاضر معاف خواهند بود.

ماده 48 ـ معافیت از مقررات بیمه اجتماعی:

1 ـ تحت مقررات بند 3 ماده حاضر اعضاء پست کنسولی در مورد خدماتی که برای دولت فرستنده انجام می دهند و همچنین اعضاء خانواده آنها که اهل خانه آنها باشند از مقررات بیمه اجتماعی که ممکن است در سرزمین دولت پذیرنده مجری باشد، معاف خواهند بود.

2 ـ معافیت مقرر در بند 1 ماده حاضر شامل خدمتکاران شخصی که منحصراً در استخدام اعضای پست کنسولی هستند نیز می گردد، مشروط بر آنکه:

الف) خدمتکاران مذکور تابعیت دولت پذیرنده را نداشته یا در سرزمین آن دولت مقیم دائم نباشند.

ب) مقررات بیمه های اجتماعی دولت فرستنده یا یکی از دولت ثالث در مورد خدمتکاران مذکور اعمال گردد.

3 ـ اعضاء پست کنسولی باید در مورد اشخاصی که در خدمت آنها هستند و مشمول معافیت مذکور در بند 2 ماده حاضر نمی باشند تکالیف ناشی از مقررات بیمه های اجتماعی دولت پذیرنده را که به کارفرمایان تحمیل می شود، رعایت نمایند.

4 ـ معافیت مذکور در بندهای 1 و 2 ماده حاضر مانع از قبول اختیاری و استفاده از مقررات بیمه های اجتماعی دولت پذیرنده تا حدودی که مورد قبول این دولت باشد نخواهد بود.

ماده 49 ـ معافیت مالیاتی:

1 ـ مأموران کنسولی و کارمندان کنسولی و همچنین اعضاء خانواده آنها که اهل خانه آنها هستند از پرداخت کلیه عوارض و مالیات های شخصی یا مالی یا مملکتی یا منطقه ای یا شهری جز در موارد زیر معاف خواهند بود:

الف) مالیات های غیر مستقیم که معمولا جزو قیمت کالا یا خدمات محسوب می شود.

ب) عوارض و مالیات های مربوط به اموال غیر منقول خصوصی واقع در سرزمین دولت پذیرنده با رعایت مقررات ماده 32

ج) مالیات بر ارث و عوارض مربوط به انتقال که از طرف دولت پذیرنده دریافت می گردد با رعایت مقررات بند (ب) ماده 51.

د) عوارض و مالیات های مأخوذه از درآمدهای شخصی از جمله سود سرمایه حاصل در قلمرو دولت پذیرنده و همچنین مالیات بر سرمایه های به کارافتاده در بنگاه های تجارتی یا مالی آن دولت.

هـ) مالیات و عوارضی که در قبال انجام خدمات خاص وصول می شود.

و) هزینه های ثبت و دادرسی و رهن و تمبر با رعایت مقررات ماده 32

2 ـ خدمه از پرداخت مالیات و عوارض بابت مزدی که در قبال انجام وظیفه دریافت میدارند، معاف می باشند.

3 ـ اعضاء پست کنسولی که اشخاصی را که دستمزد یا حقوق آنها در سرزمین دولت پذیرنده از مالیات بر درآمد معاف نیست استخدام مینمایند، باید تکالیفی را که قوانین و مقررات دولت پذیرنده در مورد دریافت مالیات بر درآمد به عهده کارفرمایان گذارده، رعایت کنند.

ماده 50 ـ معافیت از حقوق گمرکی و بازرسی گمرکی:

1 ـ دولت پذیرنده طبق قوانین و مقرراتی که ممکن است وضع نماید ورود اشیاء زیر را با معافیت از حقوق گمرکی و عوارض و سایر هزینه های فرعی، جز مخارج انبارداری و باربری و هزینه های ناشی از خدمات مشابه، اجازه خواهد داد.

الف) اشیاء مورد استفاده رسمی پست کنسولی.

ب) اشیاء مورد استفاده شخصی مأمور کنسولی و یا اعضاء خانواده او که اهل خانه او هستند از جمله اثاثه ای که برای منزل خود لازم دارد. اشیاء مصرفی نباید از مقداری که برای استفاده مستقیم اشخاص ذی نفع لازم است تجاوز کند.

2 ـ کارمندان کنسولی از مزایا و معافیت های مذکور در بند 1 ماده حاضر در مورد اشیائی که هنگام استقرار اولیه خود وارد می کنند برخوردار می باشند.

3 ـ اثاثه شخصی همراه مأموران کنسولی و اعضاء خانواده آنها که اهل خانه آنها هستند از بازرسی گمرکی معاف خواهد بود مگر اینکه دلایل جدی دال بر وجود اشیائی در آن که مشمول معافیت های مندرج در قسمت (ب) بند 1 ماده حاضر نیست در دست بوده و یا ورود یا صدور آن اشیاء به موجب قوانین و مقررات دولت پذیرنده ممنوع یا مشمول قوانین و مقررات قرنطینه باشد. این بازرسی در حضور مأمور کنسولی یا عضو ذی نفع خانواده او به عمل خواهد آمد.

ماده 51 ـ ما ترک عضو پست کنسولی یا عضو خانواده او: در صورت فوت عضو پست کنسولی یا عضوی از خانواده او که اهل خانه او باشد دولت پذیرنده ملزم است:

الف) خروج اموال منقول متوفی را باستثنای اموال منقولی که در قلمرو دولت پذیرنده تحصیل شده و در زمان فوت او ممنوع الصدور بوده است اجازه دهد.

ب) از اموال منقولی که وجود آن در قلمرو دولت پذیرنده صرفاً به نسبت حضور متوفی در آنجا به عنوان عضو پست کنسولی یا عضو خانواده یک عضو پست کنسولی بوده حقوق و عوارض مملکتی یا منطقه ای یا شهری مربوط به ارث و انتقال اخذ نخواهد کرد.

ماده 52 ـ معافیت از خدمات و کمک های شخصی: دولت پذیرنده اعضاء پست کنسولی و اعضاء خانواده آنها را که اهل خانه آنها هستند از انجام خدمات شخصی و خدمات عمومی به هر صورت و شکل و الزامات نظامی از قبیل مصادره و بیگاری و اسکان افراد نظامی معاف خواهد داشت.

ماده 53 ـ آغاز و پایان مزایا و مصونیت های کنسولی:

1 ـ هر عضو پست کنسولی به مجرد ورود به سرزمین دولت پذیرنده جهت تصدی مأموریت خود یا اگر قبلا در سرزمین آن دولت باشد، از لحظه ای که در پست کنسولی مربوط شروع به انجام وظیفه می کند، از مزایا و مصونیت های مذکور در این کنوانسیون بهره مند خواهد شد.

2 ـ اعضاء خانواده یک عضو پست کنسولی که اهل خانه او هستند و همچنین خدمتکاران شخصی او از تاریخی که عضو پست کنسولی نامبرده بر طبق مقررات بند یک ماده حاضر از مزایا و مصونیت ها برخوردار شده یا از تاریخ ورود آنها به سرزمین دولت پذیرنده یا از تاریخی که آنها جزو اعضای خانواده یا جزو خدمتکاران شخصی عضو پست کنسولی مزبور درآمده اند (هر تاریخی که مؤخر باشد) از مزایا و مصونیت های مذکور در این کنوانسیون بهره مند خواهند شد.

3 ـ وقتی که مأموریت عضو پست کنسولی پایان می یابد مزایا و مصونیت های او و اعضاء خانواده او که اهل خانه وی هستند و همچنین خدمتکاران شخصی او از لحظه ای که شخص مربوط سرزمین دولت پذیرنده را ترک میکند یا پس از انقضای مهلت مناسبی که بدین منظور به او داده شده است (هر تاریخی که مقدم باشد) طبیعتاً قطع خواهد شد. لیکن این مزایا و مصونیت ها حتی در صورت وجود منازعات مسلحانه تا این مواعد ادامه خواهد داشت. مزایا و مصونیت های اشخاص مذکور در بند 2 ماده حاضر از تاریخی که آنها دیگر اهل خانه عضو پست کنسولی نباشند یا از خدمت او بر کنار شوند قطع می گردد مع ذالک بدیهی است که اگر این اشخاص قصد داشته باشند سرزمین دولت پذیرنده را ظرف مهلت مناسبی پس از تاریخ مزبور ترک کنند مزایا و مصونیت های ایشان تا زمان عزیمت ادامه خواهد یافت.

4 ـ مع هذا مصونیت قضائی نسبت به اعمالی که مأمور کنسولی یا کارمند کنسولی در اجرای وظایف خود انجام داده، بدون محدودیت زمانی همچنان ادامه خواهد یافت.

5 ـ در صورت فوت یک عضو پست کنسولی، اعضاء خانواده او که اهل خانه او هستند همچنان از مزایا و مصونیت های اعطاء شده به آنها تا وقتی که سرزمین دولت پذیرنده را ترک کنند یا تا انقضای مهلت مناسبی که بدین منظور به آنها داده شده است (هر تاریخی که مقدم باشد) بهره مند خواهند بود.

ماده 54 ـ تکالیف دولت های ثالث:

1 ـ اگر مأمور کنسولی به قصد تصدی پست یا مراجعت به محل مأموریت خود یا برای مراجعت به قلمرو دولت فرستنده از سرزمین دولت ثالثی که در صورت لزوم برای او روادید صادر نموده عبور میکند یا در آنجا حضور دارد دولت ثالث کلیه مصونیت های مذکور در سایر مواد این کنوانسیون را که برای تأمین عبور یا بازگشت مأمور کنسولی لازم باشد به او اعطاء خواهد نمود. همین مقررات از طرف دولت ثالث در مورد اعضای خانواده مأمور کنسولی که اهل خانه او هستند و مزایا و مصونیت ها بهره مندند و همراه مأمور کنسولی می باشند یا برای پیوستن به او یا مراجعت به سرزمین دولت فرستنده جداگانه مسافرت میکنند اعمال خواهد شد.

2 ـ دولت های ثالث نباید در شرایط مشابه آنچه در بند اول ماده حاضر مقرر است عبور سایر اعضای پست کنسولی یا اعضای خانواده آنها را که اهل خانه آنها هستند، از سرزمین خود دچار اشکال سازند.

3 ـ دولت های ثالث نسبت به مکاتبات و سایر ارتباطات رسمی از جمله پیامهای «کد» و رمز که از خاک آنها میگذرد همان آزادی و حمایتی را اعطاء خواهند کرد که دولت پذیرنده طبق این کنوانسیون ملزم به رعایت آن است و نسبت به پیک های کنسولی که در صورت لزوم روادید تحصیل کرده اند و نسبت به کیسه های کنسولی عبوری همان مصونیت از تعرض و حمایتی را که دولت پذیرنده طبق این کنوانسیون ملزم به رعایت آن است، اعطاء خواهند کرد.

4 ـ تکالیف دولت های ثالث طبق بندهای 1 و 2 و 3 ماده حاضر همچنین نسبت به اشخاص مذکور در این بندها و ارتباطات رسمی و کیسه های کنسولی نیز که بعلت «فورس ماژور» در سرزمین دولت ثالث می باشند، مجری خواهد بود.

ماده 55 ـ احترام به قوانین و مقررات دولت پذیرنده:

1 ـ کلیه اشخاصی که از مزایا و مصونیت ها بهره مند می باشند بدون آنکه به مزایا و مصونیت های آنان لطمه ای وارد آید مکلفند قوانین و مقررات دولت پذیرنده را محترم شمرده و از مداخله در امور داخلی آن دولت خودداری کنند.

2 ـ اماکن کنسولی طوری مورد استفاده قرار خواهد گرفت که با انجام وظایف کنسولی مغایر نباشد.

3 ـ مقررات بند 2 ماده حاضر مانع از آن نخواهد بود که دفاتر سازمان ها یا آژانس های دیگر در قسمتی از بناهائی که اماکن کنسولی در آن قرار دارد مستقر گردد مشروط بر آنکه اماکنی که به این امور اختصاص داده می شود از اماکن مورد استفاده پست کنسولی مجزا باشد. در این صورت از لحاظ این کنوانسیون دفاتر مزبور به عنوان قسمتی از اماکن کنسولی تلقی نخواهد شد.

ماده 56 ـ بیمه خسارات وارده به شخص ثالث: اعضای پست کنسولی باید خود را با الزامات قوانین و مقررات دولت پذیرنده در مورد بیمه خسارات وارده به شخص ثالث ناشی از استفاده از وسیله نقلیه زمینی و کشتی یا هواپیما منطبق سازند.

ماده 57 ـ مقررات خاص درباره اشتغال به امور خصوصی انتفاعی:

1 ـ مأموران کنسولی کاریری نباید در سرزمین دولت پذیرنده مبادرت به فعالیت حرفه ای یا تجارتی به قصد انتفاع شخصی بنمایند. 2 ـ مزایا و مصونیت های مذکور در این فصل به اشخاص زیر اعطاء نخواهد شد:

الف) کارمندان کنسولی یا خدمه کنسولگری که در قلمرو دولت پذیرنده یا مشاغل خصوصی انتفاعی اشتغال دارند.

ب) اعضاء خانواده یکی از اشخاص مذکور در قسمت الف این بند یا خدمتکاران شخصی او.

ج) اعضاء خانواده عضو پست کنسولی که خود آنها در قلمرو دولت پذیرنده به مشاغل خصوصی انتفاعی اشتغال دارند.

فصل سوم ـ رژیم مربوط به مأموران کنسولی افتخاری و پست های کنسولی که تحت ریاست این قبیل مأموران است

ماده 58 ـ مقررات عمومی مربوط به تسهیلات و مزایا و مصونیت ها:

1 ـ مواد 28 ـ 29 ـ 30 ـ 34 ـ 35 ـ 36 ـ 37 ـ 38 ـ و 39 و بند 3 ماده 54 و بندهای 2 و 3 ماده 55 در مورد پست های کنسولی که ریاست آنها با مأموران کنسولی افتخاری است مجری خواهد بود. به علاوه تسهیلات و مزایا و مصونیت های این قبیل پست های کنسولی بر طبق مواد 59 ـ 60 ـ 61 و62 خواهد بود.

2 ـ مواد 42 و 43 و بند 3 ماده 44 و مواد 45 و 53 و بند 1 ماده 55 در مورد مأموران کنسولی افتخاری مجری می باشد. تسهیلات و مزایا و مصونیت های این قبیل مأموران کنسولی بر طبق مواد 63 ـ 64 ـ 65 ـ 66 و 67 خواهد بود.

3 ـ مزایا و مصونیت های مذکور در کنوانسیون حاضر به اعضای خانواده مأمور کنسولی افتخاری و یا به اعضای خانواده کارمند کنسولی شاغل در یک پست کنسولی که در رأس آن مأمور کنسولی افتخاری قرار دارد تعلق نخواهد گرفت.

4 ـ مبادله کیسه های کنسولی بین دو پست کنسولی واقع در سرزمین های دو دولت مختلف که ریاست آنها با مأموران کنسولی افتخاری است بدون رضایت دو دولت پذیرنده مجاز نخواهد بود.

ماده 59 ـ حمایت از اماکن کنسولی: دولت پذیرنده اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد که اماکن پست کنسولی تحت ریاست مأمور کنسولی افتخاری حمایت گردیده و مورد تجاوز یا خسارت قرار نگرفته و آرامش و شئون آن متزلزل نگردد.

ماده 60 ـ معافیت اماکن کنسولی از مالیات:

1 ـ اماکن پست کنسولی که ریاست آن با مأمور کنسولی افتخاری و در مالکیت یا اجازه دولت فرستنده است از پرداخت کلیه مالیات ها و عوارض مملکتی یا منطقه ای یا شهری معاف خواهد بود مگر آنکه دریافت این مالیات ها یا عوارض در ازاء خدمات خاص باشد.

2 ـ در صورتی که طبق قوانین و مقررات دولت پذیرنده پرداخت این مالیات ها و عوارض به عهده شخصی باشد که با دولت فرستنده معامله می کند معافیت مالیاتی موضوع بند 1 ماده حاضر منتفی خواهد بود.

ماده 61 ـ مصونیت بایگانی و اسناد کنسولی از تعرض: بایگانی و اسناد پست کنسولی که ریاست آن با مأمور کنسولی افتخاری است در هر زمان و در هر مکان از تعرض مصون خواهد بود مشروط بر آنکه از اوراق و اسناد دیگر و مخصوصاً از مکاتبات خصوصی رئیس پست کنسولی و هر شخص دیگری که با او کار میکند و همچنین از اموال و کتب و اسناد مربوط به حرفه یا کسب و کار آنها مجزا باشد.

ماده 62 ـ معافیت از حقوق و عوارض گمرکی: دولت پذیرنده طبق قوانین و مقرراتی که ممکن است وضع نماید ورود اشیاء زیر را با معافیت از حقوق گمرکی و عوارض و سایر هزینه های فرعی جز مخارج انبارداری و باربری و هزینه های ناشی از خدمات مشابه اجازه خواهد داد مشروط بر آنکه این اشیاء برای استفاده رسمی پست کنسولی که ریاست آن با مأمور کنسولی افتخاری است، باشد: علائم و نشان رسمی، پرچم، لوحه سردر ورودی، مهر، کتاب، انتشارات رسمی، اثاثه و لوازم اداره و اشیاء مشابه دیگر که توسط یا بنا به سفارش دولت فرستنده در اختیار پست کنسولی مزبور قرار گرفته باشد.

ماده 63 ـ تعقیب جزائی: اگر مأمور کنسولی افتخاری تحت تعقیب جزائی قرار گیرد باید نزد مقامات صلاحیتدار حاضر شود. مع هذا این تعقیب باید با رعایت احترامی که در شأن مقام رسمی مأمور کنسولی افتخاری است به عمل آید و در صورتیکه ذی نفع بازداشت یا زندانی باشد نیز این تعقیب به نحوی صورت گیرد که تا حد امکان کمتر مانع از انجام وظایف کنسولی او گردد. هنگامی که بازداشت مأمور کنسولی افتخاری ضروری باشد، رسیدگی به دعوی اقامه شده علیه او باید هر چه زودتر شروع گردد.

ماده 64 ـ حمایت از مأموران کنسولی افتخاری: دولت پذیرنده وظیفه دارد از مأمور کنسولی افتخاری به نحوی با مقام رسمی او ملازمت دارد حمایت نماید.

ماده 65 ـ معافیت از مقررات مربوط به ثبت نام بیگانگان و اجازه اقامت: مأموران کنسولی افتخاری باستثنای آنهائی که به منظور انتفاع شخصی در قلمرو دولت پذیرنده به فعالیت حرفه ای یا تجارتی اشتغال دارند از کلیه الزامات مربوط به ثبت نام بیگانگان و پروانه اقامت مقرر در قوانین و مقررات دولت پذیرنده معاف خواهند بود.

ماده 66 ـ معافیت مالیاتی: مأمور کنسولی افتخاری نسبت به حقوق و فوق العاده هائی که در قبال انجام وظایف کنسولی خود از دولت فرستنده دریافت میدارد از کلیه عوارض و مالیات ها معاف خواهد بود.

ماده 67 ـ معافیت از خدمات و کمکهای شخصی: دولت پذیرنده مأموران کنسولی افتخاری را از انجام کلیه خدمات شخصی و خدمات عمومی بهر صورت و شکل و الزامات نظامی از قبیل مصادره و بیگاری و اسکان افراد نظامی معاف خواهد داشت.

ماده 68 ـ اختیاری بودن تعیین مأموران کنسولی افتخاری: هر دولت در اتخاذ تصمیم نسبت به انتصاب یا پذیرش مأموران کنسولی افتخاری مختار و آزاد است.

فصل چهارم ـ مقررات عمومی

ماده 69 ـ نمایندگان کنسولی که رئیس پست کنسولی نیستند:

1 ـ هر دولت در اتخاذ تصمیم نسبت به تأسیس یا پذیرش نمایندگی های کنسولی زیر نظر نمایندگان کنسولی که از طرف دولت فرستنده به عنوان رئیس پست کنسولی تعیین نگردیده اند آزاد است.

2 ـ شرایطی که تحت آن نمایندگی های کنسولی مذکور در بند 1 ماده حاضر می توانند به فعالیت های خود ادامه دهند و همچنین مزایا و مصونیت های نمایندگان کنسولی که تصدی این نمایندگی ها را دارند، از طریق توافق بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده تعیین خواهد شد.

ماده 70 ـ انجام وظایف کنسولی توسط مأموریت های دیپلماتیک:

1 ـ مقررات کنوانسیون حاضر، تا حدودی که مفاد آن مجاز می دارد، در مورد انجام وظایف کنسولی توسط مأموریت های دیپلماتیک نیز مجری خواهد بود.

2 ـ اسامی اعضای مأموریت دیپلماتیک که در قسمت کنسولی بکار اشتغال دارند یا به نحو دیگری مأمور انجام وظائف کنسولی مأموریت دیپلماتیک می شوند به وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا به مقامی که از طرف آن وزارت تعیین می گردد، اطلاع داده خواهد شد.

3 ـ مأموریت دیپلماتیک در انجام وظایف کنسولی خود می تواند به مقامات زیر رجوع نماید:

الف) مقامات محلی حوزه کنسولی.

ب) مقامات مرکزی دولت پذیرنده مشروط بر آنکه این عمل طبق قوانین و مقررات و عرف دولت پذیرنده، یا طبق موافقت نامه های بین المللی مربوط مجاز باشد.

4 ـ مزایا و مصونیت های اعضای مأموریت دیپلماتیک مذکور در بند 2 ماده حاضر کماکان طبق مقررات حقوق بین الملل درباره روابط دیپلماتیک، تعیین خواهد شد.

ماده 71 ـ اتباع دولت پذیرنده یا کسانی که در سرزمین آن دولت اقامت دائم دارند:

1 ـ مأموران کنسولی که تابعیت دولت پذیرنده را دارند یا در سرزمین آن دولت مقیم دائم هستند فقط نسبت به فعالیت هائی که در اجرای وظایف خود انجام می دهند از مصونیت قضائی و مصونیت شخصی و از مزایای مذکور در بند 3 ماده 44 بهره مند خواهند گردید، مگر آنکه دولت پذیرنده تسهیلات و مزایا و مصونیت های بیشتری به آنها اعطاء نماید. دولت پذیرنده در خصوص این مأموران کنسولی ملزم به رعایت الزامات مذکور در ماده 42 نیز می باشد. در صورتی که چنین مأمور کنسولی تحت تعقیب جزائی قرار گیرد دادرسی به نحوی انجام خواهد شد که حتی الامکان کمتر مانع انجام وظایف کنسولی گردد، مگر اینکه مأمور کنسولی بازداشت یا زندانی باشد.

2 ـ سایر اعضای پست کنسولی که تابعیت دولت پذیرنده را دارند یا در سرزمین آن دولت مقیم دائمی هستند و اعضای خانواده آنها همچنین اعضای خانواده مأموران کنسولی مذکور در بند 1 ماده حاضر از تسهیلات، مزایا و مصونیت ها فقط تا حدودی که دولت پذیرنده به آنها اعطاء می نماید، برخوردار خواهند شد. آن دسته از افراد یک عضو پست کنسولی و خدمتکاران شخصی که تابعیت دولت پذیرنده را دارند یا در سرزمین آن دولت مقیم دائم هستند از تسهیلات و مزایا و مصونیت ها فقط تا حدودی که دولت پذیرنده به آنها اعطاء می نماید، برخوردار خواهند شد. مع ذالک دولت پذیرنده باید صلاحیت قضائی خود را در مورد این اشخاص به نحوی اعمال نماید که زیاده از حد مانع انجام وظایف پست کنسولی نگردد.

ماده 72 ـ عدم تبعیض:

1 ـ دولت پذیرنده در اجرای مقررات کنوانسیون حاضر بین دولت ها تبعیضی روا نخواهد داشت.

2 ـ مع ذالک موارد ذیل تبعیض تلقی نخواهد شد:

الف) اینکه دولت پذیرنده یکی از مقررات کنوانسیون حاضر را بعلت آنکه در خاک دولت فرستنده نسبت به پستهای کنسولی او در این مورد محدودیت قائل شده اند، بطور محدود اجرا کند.

ب) اینکه دولت هائی بنا بر عرف و عادات و یا از طریق معاهده مزایائی مناسب تر از آنچه در کنوانسیون حاضر قید گردیده است، متقابلا به یکدیگر اعطاء نمایند.

ماده 73 ـ رابطه بین کنوانسیون حاضر و سایر موافقت نامه های بین المللی:

1 ـ مقررات کنوانسیون حاضر لطمه ای به سایر موافقت نامه های بین المللی لازم الاجراء بین دولت های طرف آن موافقت نامه ها وارد نخواهد ساخت.

2 ـ هیچیک از مقررات کنوانسیون حاضر مانع از آن نخواهد بود که دولت ها موافقت نامه های بین المللی در تأیید یا تکمیل یا توسعه و یا بسط قلمرو اجرائی مقررات آن منعقد نمایند.

فصل پنجم ـ مقررات نهائی

ماده 74 ـ امضاء: کنوانسیون حاضر برای امضاء کلیه دول عضو سازمان ملل متحد یا یک سازمان تخصصی و نیز هر دولتی که طرف اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری است و هر دولت دیگری که از طرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد جهت الحاق به کنوانسیون حاضر دعوت شود، به قرار ذیل مفتوح خواهد بود:

تا 31 اکتبر 1963 در وزارت امور خارجه دولت جمهوری فدرال اتریش و از آن پس تا 31 مارس 1964 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک.

ماده 75 ـ تصویب: این کنوانسیون به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.

ماده 76 ـ الحاق: کنوانسیون حاضر برای الحاق هر دولتی که جزء یکی از چهار طبقه مذکور در ماده 74 باشد مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.

ماده 77 ـ لازم الاجراء شدن:

1 ـ کنوانسیون حاضر سی روز پس از تاریخ تسلیم بیست و دومین سند تصویب یا الحاق به دبیر کل سازمان ملل متحد، لازم الاجراء خواهد شد.

2 ـ کنوانسیون حاضر در مورد هر یک از دولت هائی که پس از تسلیم بیست و دومین سند تصویب یا الحاق آن را تصویب می نمایند یا به آن ملحق می شوند، سی روز پس از تسلیم سند تصویب یا الحاق آن دولت لازم الاجراء خواهد شد.

ماده 78 ـ اعلامیه های دبیر کل سازمان ملل متحد: دبیر کل سازمان ملل متحد مراتب زیر را به تمام دولت هائی که جزو یکی از چهار طبقه مذکور در ماده 74 باشند، اطلاع خواهد داد.

الف) امضاء کنوانسیون حاضر از طرف دولت ها و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق طبق مواد 74 و 75 و 76.

ب) تاریخی که کنوانسیون حاضر به موجب ماده 77 لازم الاجراء خواهد گردید.

ماده 79 ـ متون معتبر: نسخه اصلی کنوانسیون حاضر، که متون انگلیسی، چینی، اسپانیولی، فرانسه، روسی آن متساویاً معتبر است به دبیر کل سازمان ملل متحد، تسلیم خواهد شد. دبیر کل رونوشت های گواهی شده و مطابق با اصل آنرا به تمام دول مشمول یکی از چهار طبقه مذکور در ماده 74 ارسال خواهد داشت. بنا بمراتب، نمایندگان تام الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دول متبوع خود دارای اختیارات لازم می باشند، کنوانسیون حاضر را امضاء نمودند.

وین بتاریخ بیست و چهارم آوریل یک هزار و نهصد و شصت و سه. کنوانسیون فوق مشتمل بر یک مقدمه و هفتاد و نه ماده منضم به قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی می باشد.

رئیس مجلس شورای ملی عبدالله ریاضی

پروتکل اختیاری مربوط به حل اجباری اختلافات

دول طرف این پروتکل و کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب کنفرانس سازمان ملل متحد منعقده در وین از 4 مارس تا 22 آوریل 1963 که از این پس «کنوانسیون» نامی ده خواهد شد. با اظهار تمایل به توسل به قضاوت اجباری دیوان دادگستری بین المللی تا آنجا که به آنها مربوط است برای حل کلیه اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای «کنوانسیون» مگر آنکه در مهلت معقول راه حل دیگری مورد توافق مشترک قرار گرفته باشد، نسبت به مقررات زیر توافق نمودند:

ماده 1 ـ اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای «کنوانسیون» در صلاحیت اجباری دیوان بین المللی دادگستری می باشد، هر دولت طرف اختلاف و امضاء کننده این پروتکل می تواند بوسیله دادخواست اختلافات را در دیوان طرح نماید.

ماده 2 ـ طرفین می توانند ظرف مدت دو ماه بعد از اعلام وجود اختلاف به یکدیگر با توافق مشترک بجای دیوان دادگستری بین المللی موضوع را بیک محکمه داوری ارجاع نمایند. در خاتمه این مهلت هر یک از طرفین می توانند اختلاف را ضمن دادخواستی در دیوان طرح کنند.

ماده 3 ـ

1 ـ طرفین همچنین می توانند در عرض همان دو ماه مهلت مشترکاً توافق کنند که قبل از رجوع به دیوان دادگستری بین المللی متوسل به سازش گردند.

2 ـ کمیسیون سازش تا پنج ماه پس از تاریخ تشکیل باید توصیه های خود را تسلیم نماید. اگر توصیه های مزبور در عرض دو ماه از تاریخ اعلام مورد قبول طرفهای اختلاف قرار نگیرد، هر یک از طرفین می توانند موضوع مورد اختلاف را ضمن تسلیم دادخواستی در دیوان طرح نمایند.

ماده 4 ـ دولت های طرف تعهد «کنوانسیون» و پروتکل اختیاری مربوط به تحصیل تابعیت و پروتکل حاضر می توانند اعلام دارند که مقررات این پروتکل شامل اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای پروتکل اختیاری مربوط به تحصیل تابعیت نیز خواهد شد. اعلامیه های مربوط به این موضوع به اطلاع دبیر کل سازمان ملل متحد خواهد رسید.

ماده 5 ـ پروتکل حاضر برای امضاء کلیه دولت های طرف کنوانسیون به طریق زیر مفتوح خواهد بود:

تا 31 اکتبر 1963 در وزارت امور خارجه دولت فدرال اتریش و پس از آن تا 31 مارس 1964 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک.

ماده 6 ـ پروتکل حاضر به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.

ماده 7 ـ پروتکل حاضر برای الحاق کلیه دولت هائی که به کنوانسیون بپیوندند مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.

ماده 8 ـ

1 ـ پروتکل حاضر از روزی که «کنوانسیون» لازم الاجراء می شود یا سی روز پس از تسلیم دومین سند تصویب یا الحاق به پروتکل به دبیر کل سازمان ملل متحد، هر کدام مؤخر باشد لازم الاجراء خواهند بود.

2 ـ برای دولتی که این پروتکل را بعد از لازم الاجراء شدن طبق بند 1 این ماده تصویب نماید یا بدان ملحق گردد پروتکل سی روز بعد از تاریخ تسلیم سند تصویب یا الحاق، لازم الاجراء می شود.

ماده 9 ـ دبیر کل سازمان ملل متحد مراتب زیر را به اطلاع دولت هائی که ممکن است به «کنوانسیون» بپیوندند، خواهد رسانید:

الف) امضاء پروتکل حاضر از طرف دول و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق بر طبق مواد 5 و 6 و 7.

ب) اعلامیه هائی که طبق ماده 4 پروتکل حاضر صادر می گردد.

ج) تاریخی که پروتکل حاضر طبق ماده هشتم لازم الاجراء می شود.

ماده 10 ـ نسخه اصلی پروتکل حاضر که متن های انگلیسی) چینی) اسپانیولی) فرانسه و روسی آن متساویاً معتبر می باشد به دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد و دبیر کل رونوشتهای مطابق با اصل گواهی شده ای برای کلیه دولت های مذکور در ماده 5 خواهد فرستاد.

بنا بمراتب نمایندگان تام الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولت های متبوع خود دارای اختیارات لازم می باشند، پروتکل حاضر را امضاء نمودند.

وین بیست و چهارم آوریل یکهزار و سیصد و شصت و سه.

پروتکل فوق مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده منضم به قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی می باشد.

رئیس مجلس شورای ملی، عبدالله ریاضی

پروتکل اختیاری مربوط به تحصیل تابعیت

دول طرف این پروتکل و کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی مصوب کنفرانس ملل متحد منعقد در وین از 4 مارس تا 22 آوریل 1963 که از این پس «کنوانسیون» نامیده خواهد شد. با اظهار تمایل نسبت به برقراری اصول و مربوط به تحصیل تابعیت از طرف اعضاء پست های کنسولی خود و بستگان آنها که اهل خانه او هستند درباره مقررات زیر توافق نمودند:

ماده 1 ـ از لحاظ پروتکل حاضر اصطلاح «اعضاء پست کنسولی» همان مفهوم جزء ز از بند 1 ماده اول «کنوانسیون» را دارد یعنی شامل «مأموران کنسولی و کارمندان کنسولی و خدمه کنسولگری» خواهد بود.

ماده 2 ـ اعضاء پست کنسولی که تابعیت دولت پذیرنده را ندارند و بستگان آنها که اهل خانه آنها می باشند تابعیت دولت پذیرنده را صرفاً به سبب مقررات قانونی آن دولت بدست نخواهند آورد.

ماده 3 ـ پروتکل حاضر برای امضاء کلیه دولت هائی که به «کنوانسیون» می پیوندند به طریق زیر مفتوح خواهد بود:

تا 31 اکتبر 1963 در وزارت امور خارجه دولت فدرال اتریش و پس از آن تا 31 مارس 1964 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک.

ماده 4 ـ پروتکل حاضر به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.

ماده 5 ـ پروتکل حاضر برای کلیه دولت هائی که به «کنوانسیون» می پیوندند مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.

ماده 6 ـ

1 ـ پروتکل حاضر از روزی که «کنوانسیون» لازم الاجراء می شود یا سی روز پس از تسلیم دومین سند تصویب یا الحاق به پروتکل به دبیر کل سازمان ملل متحد هر کدام مؤخر باشد لازم الاجراء خواهد بود.

2 ـ برای دولتی که پروتکل حاضر را بعد از لازم الاجراء شدن طبق بند 1 این ماده تصویب نماید یا بدان ملحق گردد، پروتکل سی روز بعد از تاریخ تسلیم سند تصویب یا الحاق لازم الاجراء می شود.

ماده 7 ـ دبیر کل سازمان ملل متحد مراتب زیر را به اطلاع دولت هائی که ممکن است به «کنوانسیون» بپیوندند خواهد رسانید:

الف) امضاء پروتکل حاضر از طرف دول و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق طبق مواد 3 و 4 و 5.

ب) تاریخی که پروتکل حاضر طبق ماده ششم لازم الاجراء می شود.

ماده 8 ـ نسخه اصلی پروتکل حاضر که متن های انگلیسی، چینی، اسپانیولی، فرانسه و روسی آن متساویاً معتبر می باشد به دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد و دبیر کل رونوشت های مطابق با اصل و گواهی شده ای برای کلیه دولت های مذکور در ماده 3 ارسال خواهد داشت.

بنا بمراتب نمایندگان تام الاختیار امضاء کننده زیر که از طرف دولت های متبوع خود دارای اختیارات لازم می باشند این پروتکل را امضاء نمودند.

وین بیست و چهارم آوریل یکهزار و سیصد و شصت و سه.

پروتکل فوق مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده منضم به قانون کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی می باشد.

رئیس مجلس شورای ملی ـ عبدالله ریاضی

تگ ها:

مقررات قانون کنوانسیون امور سیاسی