قانون الحاق به کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه مصوب 1391/02/20

قانون الحاق به کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه مشتمل بر ماده واحده منضم بـه متن کنوانسیون مصوب 1391/02/20 مجلس شورای اسلامی

شناسنامه قانون الحاق به کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه:

شماره روزنامه رسمی: 19586

تاریخ روزنامه رسمی: 1391/03/11

شماره ابلاغ: 37277

تاریخ ابلاغ: 1391/03/09

مرجع تصویب: مجلس شورای اسلامی

تاریخ تصویب: 1391/02/20

بیشتر بخوانید:

مقررات کنوانسیون های بین المللی

مقررات مرتبط با قانون الحاق به کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه (مقررات ثبت املاک)

ثبت اسناد، املاک و اموال در آراء وحدت رویه قضایی

موضوعات ثبت در آرای دیوان عدالت اداری

موضوعات ثبت در نظریات مشورتی

متن قانون الحاق به کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه:

ماده واحده ـ بـه دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود بـه کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه، مورخ 5 اکتبر 1961 میلادی (برابر با 1340/07/13 هجری شمسی) مشتمل بر پانزده ماده و یک پیوست (به شرح پیوست) ملحق گردد و اسناد الحاق را نزد امین اسناد تودیع نماید.

تبصره 1ـ اسناد دولتی تصدیق شده توسط سایر دولت ها در جمهوری اسلامی ایران با رعایت قوانین و مقررات داخلی قابل ترتیب اثر خواهد بود.

تبصره 2 ـ اصلاح 1394/09/29 ـ از نظر دولت جمهوری اسلامی ایران منظور از عبارت «سند دولتی (Public document)» در این کنوانسیون، سند رسمی است.

تبصره 3 ـ الحاق 1394/09/29 ـ آیین نامه اجرائی نحوه تعیین مرجع یا مراجع صدور تأییدیه (Apostilles) و دیگر مقررات اجرائی مربوط در چارچوب این کنوانسیون بنا بـه پیشنهاد وزارت امور خارجه و با همکاری سایر دستگاه های ذیربط ظرف سه ماه پس از تصویب الحاق، تهیه و بـه تصویب هیات وزیران می رسد.

بیشتر بخوانید: آیین نامه اجرایی قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه مصوب 1397/11/07

بسم الله الرحمن الرحیم کنوانسیون لغو ضرورت تصدیق رسمی اسناد دولتی بیگانه (مورخ 5 اکتبر 1961 میلادی برابر با 1340/07/13 هجری شمسی)

دولت های امضاء کننده این کنوانسیون، با علاقه بـه لغو ضرورت تصدیق رسمی دیپلماتیک یا کنسولی برای اسناد دولتی بیگانه، مصمم بـه انعقاد کنوانسیونی در این زمینه شده اند و درباره مقررات زیر بـه توافق رسیده اند:

ماده 1 ـ این کنوانسیون در مورد اسناد دولتی کـه در سرزمین یک دولت متعاهد سندیت یافته و قرار است در دولت متعاهد دیگری ارائه شود قابل اجرا خواهد بود.

از نظر این کنوانسیون، اسناد زیر دولتی تلقی می شود:

الف ـ اسناد صادره از سوی یک مرجع یا مقام رسمی مرتبط با دادگاه ها یا محاکم کشور، از جمله اسناد صادره از سوی دادستان کل، منشی دادگاه یا مامور ابلاغ

ب ـ اسناد اداری

پ ـ اسناد محضری

ت ـ گواهی نامه های رسمی کـه بـه اسنادی کـه اشخاص بـه اعتبار سمت شخصی خود بـه امضاء رسانده اند پیوست شده است، نظیر گواهی نامه های رسمی کـه بـه ثبت و ضبط سند یا واقعه ای پرداخته اند کـه در تاریخ معینی وجود داشته است، همچنین تصدیق امضاء های رسمی و محضری در هر حال این کنوانسیون در موارد زیر اعمال نمی شود:

الف ـ اسنادی کـه ماموران دیپلماتیک یا کنسولی بـه آنها سندیت می بخشند،

ب ـ اسناد اداری کـه بـه طور مستقیم بـه عملیات تجاری یا گمرکی مربوط می شود.

ماده 2 ـ هر دولت متعاهد اسنادی کـه این کنوانسیون در مورد آنها اعمال می شود و در قلمرو آن ارائه شده است را از تصدیق رسمی معاف خواهد کرد. از نظر این کنوانسیون، تصدیق رسمی فقط بـه معنی آن دسته از تشریفات اداری است کـه بـه موجب آن، نمایندگی های دیپلماتیک یا کنسولی کشوری کـه در آنجا سند ارائه شده است، صحت امضاء، سمت شخص امضاء کننده سند و در صورت اقتضاء، هویت مهر یا تمبر روی آن را گواهی می کنند.

ماده 3 ـ تنها تشریفات اداری کـه ممکن است بـه منظور تصدیق صحت امضاء، سمت شخص امضاء کننده سند و در صورت اقتضاء، هویت مهر یا تمبر آن لازم باشد، الحاق گواهی مذکور در ماده 4 است کـه در کشور محل تنظیم سند و توسط مقامات صلاحیت دار آن کشور صادر شده باشد.

به هرحال، هر گاه قوانین، مقررات یا رویه معمول در کشوری کـه سند در آنجا ارائه شده است یا موافقتنامه ای بین دو یا چند دولت متعاهد، تشریفات مذکور در بند قبل را لغو یا تسهیل یا خود سند را از تصدیق رسمی معاف کرده باشد، نمی توان تشریفات اداری مذکور را درخواست کرد.

ماده 4 ـ گواهی نامه موضوع پاراگراف اول ماده 3 باید بـه خود سند یا بـه برگ اضافی الصاق شده، بـه آن سند پیوست شود. گواهی نامه باید بـه شکل نمونه ای باشد کـه پیوست این کنوانسیون است.

با وجود این، گواهی نامه می تواند بـه زبان رسمی مرجعی کـه آن را صادر می کند، تنظیم شود. همچنین اصطلاحات استانداردی کـه در آن بـه کار می رود نیز می تواند بـه زبان دوم باشد. عنوان «تأییدیه (کنوانسیون لاهه مورخ 5 اکتبر 1961 میلادی برابر با 1340/07/13 هجری شمسی)» باید بـه زبان فرانسوی باشد.

ماده 5 ـ گواهی نامه بنا بـه درخواست شخصی کـه سند را امضاء کرده یا بنا بـه درخواست آورنده سند صادر خواهد شد. هر گاه گواهی نامه بـه درستی پر شود، صحت امضاء، سمت شخص امضاء کننده سند و درصورت اقتضاء هویت مهر و تمبر سند را تصدیق خواهد کرد. امضاء، مهر و تمبر گواهی نامه از هرگونه تصدیق معاف است.

ماده 6 ـ هر دولت متعاهد باید مراجع صلاحیت دار صادر کننده تأییدیه موضوع پاراگراف اول ماده 3 را با ذکر وظیفه رسمی آنها معین کند. هر دولت متعاهد چنین تعیینی را هنگام سپردن سند تصویب یا الحاق یا اعلامیه گسترش، بـه وزارت امور خارجه هلند اطلاع خواهد داد. همچنین، هر طرف هرگونه تغییر مراجع تعیین شده را اطلاع خواهد داد.

ماده 7 ـ هر یک از مراجع تعیین شده طبق ماده 6 باید دفتر ثبت یا فهرست برگه ای را داشته باشد کـه در آن تأییدیه هایی را کـه صادر کرده است بـه گونه ای کـه حاوی مشخصات زیر باشد ثبت کند:

الف ـ شماره و تاریخ گواهی نامه،

ب ـ نام شخص امضاء کننده سند دولتی و سمت وی کـه براساس آن عمل کرده است، یا در مورد اسناد امضاء نشده نام مقامی کـه مهر یا تمبر را زده است.

برحسب درخواست هر شخص ذینفع، مرجع صادر کننده تأییدیه، تطابق مشخصات تأییدیه با مشخصات مندرج در دفتر ثبت یا فهرست برگه ای را بررسی خواهد کرد.

ماده 8 ـ اگر پیمانی، کنوانسیونی یا موافقتنامه ای بین دو یا چند دولت متعاهد، شامل مقرراتی باشد کـه تصدیق امضاء، مهر یا تمبر را منوط بـه تشریفات معینی نماید، این کنوانسیون فقط مقررات مزبور را در صورتی فسخ خواهد کرد کـه آن تشریفات سخت تر از تشریفات موضوع مواد 3 و 4 باشد.

ماده 9 ـ هر دولت متعاهد باید اقدامات لازم را برای ممانعت از تصدیق رسمی توسط نمایندگی های دیپلماتیک یا کنسولی خود در مواردی کـه این کنوانسیون معافیت را میسر ساخته است، اتخاذ کند.

ماده 10 ـ این کنوانسیون جهت امضاء نمایندگان دولت های حاضر در نهمین اجلاس کنفرانس لاهه درباره حقوق بین الملل خصوصی و ایسلند، ایرلند، لیختن اشتین و ترکیه مفتوح خواهد بود. کنوانسیون بـه تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن بـه وزارت امور خارجه هلند سپرده خواهد شد.

ماده 11 ـ این کنوانسیون در شصتمین روز پس از سپردن سومین سند تصویب موضوع پاراگراف دوم ماده 10 لازم الاجرا خواهد گردید. کنوانسیون برای هر دولت امضاء کننده، کـه آن را متعاقباً تصویب کند در روز شصتم پس از سپردن سند تصویب آن لازم الاجرا خواهد شد.

ماده 12 ـ هر دولتی کـه در ماده 10 بدان اشاره نشده است می تواند پس از لازم الاجرا شدن این کنوانسیون طبق پاراگراف اول ماده 11 بـه آن ملحق شود. سند الحاق نزد وزارت امور خارجه هلند سپرده خواهد شد. این گونه الحاق فقط در مورد روابط بین دولت ملحق شونده و دولت های متعاهدی نافذ خواهد بود کـه بـه الحاق آن در مدت شش ماه پس از وصول اطلاعیه موضوع بند (ت) ماده 15 اعتراضی نکرده اند. هرگونه اعتراض باید بـه اطلاع وزارت امور خارجه هلند برسد. در هرحال کنوانسیون بین دولت ملحق شونده و دولت هایی کـه در روز شصتم پس از انقضای مدت شش ماهه مذکور در بند قبل بـه الحاق آن دولت اعتراضی نکرده اند، لازم الاجرا خواهد بود.

ماده 13 ـ هر دولت می تواند بـه هنگام امضاء، تصویب یا الحاق، اعلام نماید کـه این کنوانسیون را بـه تمام یا یک یا بیش از یکی از قلمروهایی کـه مسؤول روابط بین المللی آنها است گسترش خواهد داد. اعلامیه مزبور در روز لازم الاجرا شدن کنوانسیون برای دولت مربوط، نافذ خواهد شد.

هر زمان پس از آن، اینگونه گسترش ها باید بـه اطلاع وزارت امورخارجه هلند برسد. اگر اعلامیه گسترش توسط دولتی صادر شود کـه کنوانسیون را امضاء و تصویب کرده است، کنوانسیون برای قلمروهای مربوط طبق ماده 11 لازم الاجرا خواهد شد. اگر اعلامیه گسترش توسط دولتی صادر شود کـه بـه کنوانسیون ملحق شده است، کنوانسیون برای قلمروهای مربوط، طبق ماده 12 لازم الاجرا خواهد شد.

ماده 14 ـ این کنوانسیون بـه مدت پنج سال از تاریخ لازم الاجرا شدن آن طبق پاراگراف اول ماده 11 لازم الاجرا باقی خواهد ماند، حتی برای دولت هایی کـه متعاقباً آن را تصویب کرده اند یا بـه آن ملحق شده اند. اگر فسخی انجام نشود، کنوانسیون هر پنج سال یکبار بـه طور ضمنی تجدید خواهد شد. اعلام فسخ باید حداقل شش ماه پیش از پایان دوره پنج ساله بـه اطلاع وزارت امور خارجه هلند برسد. اعلام فسخ می تواند محدود بـه قلمروهای معینی شود کـه کنوانسیون در مورد آنها اعمال می شود. فسخ فقط نسبت بـه دولتی نافذ خواهد بود کـه آن را اعلام کرده است. کنوانسیون برای دولت های متعاهد دیگر لازم الاجرا باقی خواهد ماند.

ماده 15 ـ وزارت امور خارجه هلند موارد زیر را بـه دولت های موضوع ماده 10 و دولت های ملحق شونده طبق ماده 12) اطلاع خواهد داد:

الف ـ اطلاعیه های موضوع پاراگراف دوم ماده 6

ب ـ امضاء ها و تصویب های موضوع ماده 10

پ ـ تاریخی کـه در آن، این کنوانسیون طبق پاراگراف اول ماده 11 لازم الاجرا می شود.

ت ـ الحاق ها و اعتراض های موضوع ماده 12 و تاریخی کـه در آن این گونه الحاق ها نافذ می شود. ث ـ گسترش های موضوع ماده 13 و تاریخی کـه در آن، آنها لازم الاجرا می شوند.

ج ـ اعلام های فسخ موضوع پاراگراف سوم ماده 14 با تأیید مراتب فوق، امضاء کنندگان زیر بـه طور مقتضی مجاز می باشند، این کنوانسیون را امضاء کنند.

این کنوانسیون در لاهه در تاریخ 5 اکتبر 1961میلادی، (1340/07/13 هجری شمسی) بـه زبان های فرانسوی و انگلیسی کـه متن فرانسوی در موارد اختلاف بین دو متن حاکم خواهد بود، در یک نسخه واحد تنظیم شد کـه بـه بایگانی دولت هلند سپرده می شود و نسخه مصدق آن بـه دولت های حاضر در نهمین اجلاس فراهم آیی (کنفرانس) لاهه درباره حقوق بین الملل خصوصی و نیز بـه ایسلند، ایرلند، لیختن اشتین و ترکیه از مجاری دیپلماتیک ارسال خواهد شد.

پیوست کنوانسیون

نمونه تأییدیه (تأییدیه شکل مربعی بـه طول حداقل 9 سانتی متر خواهد بود)

تأییدیه کنوانسیون لاهه مورخ 5 اکتبر میلادی 1961 برابر با 1340/07/13 هجری شمسی

1 ـ کشور....... این سند دولتی

2 ـ توسط آقای/خانم..................

3 ـ با سمت........................ امضاء گردید.

4 ـ و دارای مهر/ تمبر............................................ بوده و

5 ـ در.................................

6 ـ مرجع...................................

7 ـ توسط................................

8 ـ شماره........................... تأیید گردید

9 ـ مهر/ تمبر..............

10 ـ امضاء..............

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم بـه متن کنوانسیون، شامل مقدمه و پانزده ماده و یک پیوست در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ بیست و نهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و نود و یک مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ 1391/02/20 بـه تأیید شورای نگهبان رسید.

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی