قانون الحاق به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص مصوب 1353/12/04
قانون الحاق به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص مشتمل بر یک ماده و متن کنوانسیون و یک پروتکل ضمیمه مصوب 1353/12/04 مجلس شورای ملی
شناسنامه قانون الحاق به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص:
شماره روزنامه رسمی: 8803
تاریخ روزنامه رسمی: 1354/01/10
شماره ابلاغ: 80668
تاریخ ابلاغ: 1353/12/26
مرجع تصویب: مجلس شورای ملی
تاریخ تصویب: 1353/12/04
بیشتر بخوانید:
مقررات کنوانسیون های بین المللی
مجمـوعه موضوعی آرای وحدت رویه قضایی
مجموعه موضوعی آرای دیوان عدالت اداری
متن قانون الحاق به کنوانسیون مزایا و مصونیتهای ماموریتهای مخصوص:
ماده واحده ـ کنوانسیون راجع بـه مأموریت های مخصوص مورخ 16 دسامبر 1969 مشتمل بر یک مقدمه و پنجاه و پنج ماده پروتکل اختیاری مربوط بـه حل اجباری اختلاف ناشی از تفسیر و اجرای مواد کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده تصویب و اجازه تسلیم اسناد الحاق بدان داده می شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن کنوانسیون و یک پروتکل ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه 1353/10/16، در جلسه روز یکشنبه چهارم اسفند ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و سه شمسی بـه تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی عبدالله ریاضی
قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران بـه کنوانسیون مزایا و مصونیت های مأموریت های مخصوص
دول طرف کنوانسیون حاضر
با تذکار این معنی کـه در مورد مأموریت های مخصوص همواره رفتار ویژه ای معمول گردیده است.
با معرفت بـه مقاصد و اصول منشور ملل متحد درباره تساوی مطلق دولت ها و حفظ صلح و امنیت بین المللی و بسط مناسبات دوستانه و همکاری بین دولت ها.
با تذکار اینکه اهمیت موضوع مأموریت های مخصوص طی کنفرانس ملل متحد درباره روابط و مصونیت های دیپلماتیک و در قطعنامه شماره 1 کنفرانس مزبور مصوب دهم آوریل 1961 شناخته شده است.
با توجه بـه اینکه کنوانسیون ملل متحد درباره روابط و مصونیت های دیپلماتیک «کنوانسیون وین درباره روابط دیپلماتیک» را کـه از تاریخ هیجدهم آوریل1961 برای امضاء مفتوح گردیده تصویب نموده است.
با توجه بـه اینکه کنفرانس ملل متحد درباره روابط کنسولی «کنوانسیون وین درباره روابط کنسولی» را کـه از بیست و چهارم آوریل 1963 برای امضاء مفتوح شده مورد تصویب قرار داده است.
با اعتقاد بـه اینکه کنوانسیون بین المللی درباره مأموریت های مخصوص مکمل کنوانسیون های دوگانه مذکور در فوق خواهد بود و بـه بهبود مناسبات دوستانه در میان ملل، بدون توجه بـه اساس و طرز حکومت و اصول اجتماعی آنها، کمک خواهد کرد.
با تأیید این مطلب کـه منظور از مزایا و مصونیت های مربوط بـه مأموریت های مخصوص منتفع ساختن افراد نیست، بلکه مراد تأمین حسن اجرای وظایف مأموریت های مخصوص بـه عنوان نمایندگان دولت ها می باشد.
با تصدیق این نکته کـه در مورد مسائلی کـه ضمن مقررات این کنوانسیون صریحاً تعیین تکلیف نشده است قواعد عرف و عادت حقوق بین الملل همچنان حاکم خواهد بود.
نسبت بـه مواد زیر توافق نمودند:
ماده 1 ـ معافی اصلاحات: از لحاظ کنوانسیون حاضر.
الف) اصطلاح «مأموریت مخصوص» اطلاق می شود بـه یک مأموریت موقت کـه بـه نمایندگی از طرف یک دولت با کسب موافقت قبلی دولت دیگر بـه منظور حل و فصل مسائل معین یا انجام وظائف معین نزد دولت اخیرالذکر اعزام میگردد.
ب) اصطلاح «مأموریت دیپلماتیک دائمی» اطلاق می شود بـه مأموریت دیپلماتیک بـه مفهومی کـه در کنوانسیون وین درباره روابط دیپلماتیک تعریف شده است.
ج) اصطلاح «پست کنسولی» اطلاق می شود بـه سرکنسولگری کنسولگری، کنسول یاری، یا نمایندگی کنسولی.
د) اصطلاح «رئیس مأموریت مخصوص» بـه شخصی اطلاق می شود کـه از طرف دولت فرستنده مأمور انجام وظیفه در این سمت می شود.
هـ) اصطلاح «نماینده دولت فرستنده در مأموریت مخصوص» بـه شخصی اطلاق می شود کـه دولت فرستنده این سمت را بـه او تفویض نموده باشد.
و) اصطلاح «اعضاء مأموریت مخصوص» اطلاق می شود بـه رئیس مأموریت مخصوص نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص، و کارکنان مأموریت.
ز) اصطلاح «کارمندان مأموریت مخصوص» اطلاق می شود بـه کارمندان دیپلماتیک، کارمندان اداری و فنی، و خدمه مأموریت مخصوص.
ح ـ اصطلاح «کارمندان دیپلماتیک» اطلاق می شود بـه کارمندان مأموریت مخصوص کـه از لحاظ مأموریت مخصوص دارای مقام دیپلماتیک می باشند.
ط) اصطلاح «کارمندان اداری و فنی» اطلاق می شود بـه کارمندان مأموریت مخصوص کـه بـه امور اداری و فنی مأموریت مخصوص اشتغال داشته باشند.
ی ـ اصطلاح «خدمه» اطلاق می شود بـه کارکنان مأموریت مخصوص کـه توسط مأموریت مخصوص بـه عنوان خدمه منازل یا برای انجام کارهای مشابه استخدام شده باشند.
ک) اصطلاح «خدمتکاران شخصی» اطلاق می شود بـه کسانی کـه منحصراً در خدمت شخصی اعضاء مأموریت مخصوص باشند.
ماده 2 ـ اعزام مأموریت مخصوص: هر دولتی می تواند مأموریت مخصوص نزد دولتی دیگر اعزام دارد مشروط بر آنکه قبلا رضایت دولت اخیرالذکر را از مجرای دیپلماتیک یا از طریق دیگر کـه مورد توافق و قبول طرفین است جلب کرده باشد.
ماده 3 ـ وظایف مأموریت مخصوص: وظایف مأموریت مخصوص با توافق متقابل دولت فرستنده و دولت پذیرنده تعیین خواهد شد.
ماده 4 ـ اعزام یک مأموریت مخصوص واحد نزد دو یا چند دولت: هر دولتی کـه مایل باشد مأموریت مخصوص واحدی را نزد دو یا چند دولت اعزام دارد باید مراتب را بـه هنگام جلب رضایت هر یک از دول پذیرنده بـه آن دول اعلام دارد.
ماده 5 ـ اعزام یک مأموریت مخصوص مشترک از طرف دو یا چند دولت. دو یا چند دولت کـه مایل باشند یک مأموریت مخصوص مشترک نزد دولت دیگری اعزام دارند باید مراتب را بـه هنگام جلب رضایت دولت پذیرنده بـه آن دولت اعلام نمایند.
ماده 6 ـ اعزام مأموریت های مخصوص از طرف دو یا چند دولت بـه منظور حل و فصل موضوع مورد علاقه مشترک: دو یا چند دولت می توانند با جلب رضایت دولت دیگر طبق مفاد ماده 2 کنوانسیون حاضر هر کدام یک مأموریت مخصوص را در آن واحد نزد آن دولت اعزام دارند تا متفقاً و با موافقت کلیه دول مزبور موضوعی را کـه مورد علاقه مشترک کلیه آنها است حل و فصل نمایند.
ماده 7 ـ عدم روابط دیپلماتیک یا کنسولی: اعزام یا پذیرش یک مأموریت مخصوص مستلزم وجود روابط دیپلماتیک یا کنسولی نیست.
ماده 8 ـ انتصاب اعضای مأموریت مخصوص: دولت فرستنده می تواند با رعایت مقررات مواد 10 و 11 و 12 و پس از آنکه کلیه اطلاعات لازم درباره عده اعضاء و ترکیب مأموریت مخصوص و بالاخص اسامی و سمت اشخاص مورد نظر خود را در اختیار دولت پذیرنده قرار داد، اعضای مأموریت مخصوص را رأساً منصوب نماید. دولت پذیرنده می تواند از قبول مأموریت مخصوصی کـه عده اعضای آن را با توجه بـه امکانات و اوضاع و احوال خود و احتیاجات مأموریت مخصوص متناسب تشخیص نمی دهد امتناع ورزد و نیز می تواند بدون ذکر دلیل از قبول شخص معینی بـه عنوان عضو مأموریت مخصوص خودداری نماید.
ماده 9 ـ ترکیب مأموریت مخصوص:
1 ـ مأموریت مخصوص مرکب خواهد بود از یک یا چند نماینده دولت فرستنده کـه میان آنان دولت فرستنده می تواند یکی را بـه ریاست مأموریت منصوب کند. مأموریت مخصوص می تواند همچنین شامل کارمندان دیپلماتیک و کارمندان اداری و فنی و خدمه نیز باشد.
2 ـ هرگاه اعضاء مأموریت دیپلماتیک دائمی یا اعضاء پست کنسولی در قلمرو دولت پذیرنده جزو اعضای مأموریت مخصوص باشند علاوه بر مزایا و مصونیت هائی کـه طبق کنوانسیون حاضر بـه آنها اعطاء می شود مزایا و مصونیت های ناشی از عضویت خود را در مأموریت دیپلماتیک دائمی یا پست کنسولی حفظ خواهند کرد.
ماده 10 ـ تابعیت و اعضای مأموریت مخصوص:
1 ـ نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن علی الاصول تابعیت دولت فرستنده را خواهند داشت.
2 ـ اتباع دولت پذیرنده را نمی توان جز با رضایت این دولت بـه عضویت مأموریت مخصوص تعیین کرد. دولت پذیرنده می تواند در هر موقع رضایت خود را پس بگیرد.
3 ـ دولت پذیرنده می تواند حق پیش بینی شده در بند 2 این ماده را در مورد اتباع دولت ثالثی کـه تابعیت دولت فرستنده را نیز دارا نیستند، برای خود محفوظ بدارد.
ماده 11 ـ اعلامیه:
1 ـ مراتب زیر بـه وزارت امور خارجه دولت پذیرنده، یا هر یک از سایر دستگاه های آن دولت کـه مقرر شده باشد اعلام خواهد گشت:
الف) ترکیب مأموریت مخصوص و هرگونه تغییراتی کـه بعداً در آن حاصل شود.
ب) ورود و عزیمت قطعی اعضای مأموریت و خاتمه وظایف آنها در مأموریت.
ج) ورود و عزیمت قطعی هر شخصی کـه در معیت عضو مأمور باشد.
د) استخدام اشخاص مقیم قلمرو دولت پذیرنده بـه عنوان اعضای مأموریت یا خدمتکاران شخصی و بر کناری آنها.
هـ) انتصاب رئیس مأموریت مخصوص یا، در صورتی کـه مأموریت مخصوص رئیس نداشته باشد انتصاب نماینده مذکور در بند 1 ماده 14 و انتصاب جانشین احتمالی آنان.
و) محل اماکن مأموریت مخصوص و اماکن سکونت شخصی کـه از مصونیت مقرره در مواد 30 و 36 و 39 برخوردار است و نیز هرگونه اطلاعات دیگری کـه برای تشخیص این اماکن مأموریت و اماکن سکونت شخصی مورد نیاز باشد.
2 ـ ورود و عزیمت قطعی باید قبلا اعلام شود مگر آنکه این امر مقدور نباشد.
ماده 12 ـ اشخاصی کـه نامطلوب یا غیرقابل قبول اعلام شوند:
1 ـ دولت پذیرنده می تواند هر آن و بی آنکه الزامی بـه توجیه تصمیم خود داشته باشد بـه دولت فرستنده اطلاع دهد کـه هر یک از نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص یا هر یک از کارمندان دیپلماتیک آن «شخص نامطلوب» است و یا آنکه هر کارمند دیگر مأموریت قابل قبول نیست. در اینصورت دولت فرستنده آن شخص را بر حسب مورد فرا خواهد خواند و یا بـه خدمت او در مأموریت مخصوص خاتمه خواهد داد. هر شخص را می توان پیش از ورود بـه سرزمین دولت پذیرنده نامطلوب یا غیرقابل قبول اعلام کرد.
2 ـ اگر دولت فرستنده از انجام تعهدات ناشی از بند اول این ماده امتناع ورزد و یا این تعهدات را در ظرف مهلتی معقول انجام ندهد دولت پذیرنده می تواند از شناختن شخص مورد بحث بـه سمت عضو مأموریت مخصوص خودداری کند.
ماده 13 ـ آغاز وظایف مأموریت مخصوص:
1 ـ بمحض آنکه مأموریت مخصوص با وزارت امور خارجه یا هر یک از دستگاه های دیگر دولت پذیرنده کـه مورد توافق باشد رسماً ارتباط بر قرار نماید وظایف مأموریت آغاز خواهد شد.
2 ـ آغاز وظایف مأموریت مخصوص منوط بـه معرفی آن از طرف مأموریت دیپلماتیک دائمی دولت فرستنده یا تسلیم اعتبارنامه یا اختیارنامه نخواهد بود.
ماده 14 ـ اجازه اقدام بنام مأموریت مخصوص:
1 ـ رئیس مأموریت مخصوص یا اگر دولت فرستنده برای مأموریت رئیس تعیین نکرده باشد، یکی از نمایندگان دولت فرستنده کـه از طرف آن دولت معین شده باشد مجاز است بنام مأموریت مخصوص عمل کند و با دولت پذیرنده مکاتبه نماید. دولت پذیرنده مکاتبات مربوط بـه مأموریت مخصوص را مستقیماً یا از طریق مأموریت دیپلماتیک دائمی برای رئیس مأموریت مخصوص یا اگر مأموریت رئیس نداشته باشد برای نماینده مذکور در فوق ارسال خواهد داشت.
2 ـ با این وصف یک عضو مأموریت مخصوص می تواند از طرف دولت فرستنده یا رئیس مأموریت مخصوص یا، در صورتی کـه مأموریت رئیس نداشته باشد از طرف نماینده مذکور در بند یک ماده حاضر مجاز گردد کـه در سمت قائم مقام رئیس مأموریت مخصوص یا قائم مقام نماینده مذکور در فوق عمل کند یا اعمال معینی را بنام مأموریت انجام دهد.
ماده 15 ـ سازمان دولت پذیرنده طرف مراجعه مأموریت مخصوص در امور رسمی: کلیه امور رسمی با دولت پذیرنده کـه از طرف دولت فرستنده بـه مأموریت مخصوص محول می شود با وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا از طریق آن یا با هر سازمان دیگری از دولت پذیرنده کـه مورد توافق قرار گیرد انجام خواهد شد.
ماده 16 ـ مقررات مربوط بـه حق تقدم:
1 ـ هرگاه دو یا چند مأموریت مخصوص در سرزمین دولت پذیرنده یا در سرزمین دولت ثالثی اجتماع کنند حق تقدم میان این مأموریت ها هرگاه توافق خاصی در این زمینه وجود نداشته باشد بر حسب ترتیب حروف تهجی اسامی دولت ها طبق پروتکل دولتی کـه مأموریت های مزبور در سرزمین آن اجتماع می کنند تعیین خواهد شد.
2 ـ حق تقدم میان دو یا چند مأموریت مخصوص کـه در مراسم رسمی یا تشریفاتی حضور یابند تابع پروتکل جاری دولت پذیرنده خواهد بود.
3 ـ ترتیب تقدم میان اعضای یک مأموریت مخصوص واحد بـه ترتیبی خواهد بود کـه بـه دولت پذیرنده یا بـه دولت ثالث کـه دو یا چند مأموریت مخصوص در سر زمین آن اجتماع می کنند اطلاع داده می شود.
ماده 17 ـ مقر مأموریت مخصوص:
1 ـ مقر مأموریت مخصوص در محلی خواهد بود کـه مورد توافق دول ذی نفع واقع شود.
2 ـ هرگاه در این زمینه توافقی بـه عمل نیامده باشد مقر مأموریت مخصوص در محلی خواهد بود کـه وزارت امور خارجه دولت پذیرنده در آن قرار داد.
3 ـ در صورتی کـه مأموریت مخصوص وظایف خود را در محل های مختلف انجام دهد دول ذینفع می توانند توافق کنند کـه مأموریت مخصوص بیش از یک مقر داشته باشد و از میان این مقرها یکی را بـه عنوان مقر اصلی انتخاب نمایند.
ماده 18 ـ اجتماع مأموریت های مخصوص در سرزمین یک دولت ثالث:
1 ـ مأموریت های مخصوص دو یا چند دولت می توانند فقط پس از جلب رضایت صریح یک دولت ثالث در سرزمین آن دولت اجتماع کنند. دولت ثالث حق بازگرفتن این رضایت را برای خود محفوظ میدارد.
2 ـ دولت ثالث می تواند هنگام اعلام رضایت خود شرایطی را قید نماید کـه دول فرستنده ملزم بـه رعایت آن خواهند بود.
3 ـ دولت ثالث در حدودی کـه هنگام اعلام رضایت خود تعیین می نماید حقوق و تعهدات یک دولت پذیرنده را نسبت بـه دول فرستنده بـه عهده خواهد گرفت.
ماده 19 ـ حق استفاده از پرچم و علامت دولت فرستنده توسط مأموریت مخصوص.
1 ـ مأموریت مخصوص حق خواهد داشت پرچم و علامت دولت فرستنده را بر اماکنی کـه در آن استقرار یافته است و نیز بروی وسائط نقلیه خود، هنگامی کـه برای امور رسمی مورد استفاده قرار می دهد نصب نماید.
2 ـ در استفاده از حقی کـه بـه موجب ماده حاضر اعطاء می گردد، قوانین و مقررات و عرف دولت پذیرنده رعایت می شود.
ماده 20 ـ خاتمه وظایف مأموریت مخصوص:
1 ـ وظایف مأموریت مخصوص از جمله در موارد ذیل خاتمه می پذیرد:
الف) توافق دولت ذی نفع.
ب) اتمام وظائف مأموریت مخصوص.
ج) انقضای مدتی کـه برای مأموریت مخصوص در نظر گرفته شده است مگر آنکه مدت مزبور صریحاً تمدید شده باشد.
د) اعلام دولت فرستنده دایر بر اینکه آن دولت قصد دارد بـه کار مأموریت مخصوص خاتمه دهد یا آنرا فراخواند.
هـ) اعلام دولت پذیرنده مشعر بر آنکه کار مأموریت مخصوص را خاتمه یافته تلقی می کند.
2 ـ قطع روابط دیپلماتیک یا کنسولی بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده بخودی خود موجب خاتمه مأموریت های مخصوص موجود بـه هنگام قطع روابط، نمی شود.
ماده 21 ـ وضع رئیس دولت و شخصیت های عالی رتبه:
1 ـ رئیس دولت فرستنده در صورتی کـه ریاست مأموریت مخصوص را عهده دار باشد در قلمرو دولت پذیرنده یا در قلمرو دولت ثالث از تسهیلات و مزایا و مصونیت هائی برخوردار خواهد بود کـه طبق حقوق بین الملل بـه رؤسای دول در دیدارهای رسمی اعطاء می گردد.
2 ـ رئیس حکومت و وزیر امور خارجه و سایر شخصیت های عالی رتبه. اگر در مأموریت مخصوص دولت فرستنده عضویت داشته باشند. در قلمرو دولت پذیرنده یا ثالث علاوه بر آنچه کـه بـه موجب این کنوانسیون مقرر گردیده است، از تسهیلات و مزایا و مصونیت هائی کـه طبق حقوق بین المللی اعطاء می گردد برخوردار خواهند شد.
ماده 22 ـ تسهیلات کلی: دولت پذیرنده، با توجه بـه ماهیت و وظائف مأموریت مخصوص. تسهیلات لازم را برای انجام این وظایف. در اختیار مأموریت مخصوص خواهد گذاشت.
ماده 23 ـ اماکن و محل های سکونت: دولت پذیرنده در صورت تقاضای مأموریت مخصوص، آنرا در تهیه اماکن مورد احتیاج و محل اقامت مناسب برای اعضای مأموریت یاری خواهد کرد.
ماده 24 ـ معافیت مالیاتی اماکن مأموریت مخصوص:
1 ـ دولت فرستنده و اعضای مأموریت مخصوص کـه بنام مأموریت انجام وظیفه می نماید تا حدودی کـه با ماهیت و طول مدت وظایف مأموریت مخصوص وفق دهد از پرداخت هر نوع مالیات و عوارض مملکتی منطقه ای یا شهری بابت اماکن مورد اشغال مأموریت مخصوص معاف خواهند بود مگر آنکه دریافت این مالیات ها یا عوارض در ازاء انجام خدمات خاص باشد.
2 ـ در صورتی کـه طبق قوانین دولت پذیرنده پرداخت این مالیات ها و عوارض بـه عهده شخصی باشد کـه با دولت فرستنده یا با هر یک از اعضای مأموریت مخصوص معامله می کند. معافیت مالیاتی موضوع این ماده منتفی خواهد بود.
ماده 25 ـ مصونیت اماکن از تعرض:
1 ـ اماکنی کـه مأموریت مخصوص طبق مقررات این کنوانسیون در آن مستقر شده است مصونیت دارند. مأمورین دولت پذیرنده جز با رضایت رئیس مأموریت مخصوص یا در صورت اقتضا جز با رضایت رئیس مأموریت دیپلماتیک دائمی دولت فرستنده نزد دولت پذیرنده حق ورود بـه این اماکن را نخواهد داشت. در صورت وقوع آتش سوزی یا حوادث ناگوار دیگر کـه ایمنی عمومی را شدیداً بـه مخاطره اندازد و فقط در صورتی کـه جلب رضایت صریح رئیس مأموریت مخصوص یا در صورت اقتضا رئیس مأموریت دیپلماتیک دائمی مقدور نباشد، می توان این رضایت را کسب شده فرض نمود.
2 ـ دولت پذیرنده وظیفه خاص دارد کلیه تدابیر لازم را بـه منظور اینکه اماکن مأموریت مخصوص مورد تجاوز و خسارت قرار نگرفته و آرامش و شئون آن متزلزل نگردد، اتخاذ نماید.
3 ـ اماکن مأموریت مخصوص و اسباب و اثاثیه و سایر اموالی کـه در انجام کار مأموریت مخصوص مورد استفاده واقع می شود و وسایط نقلیه مأموریت از تفتیش و مصادره و توقیف و یا اقدامات اجرائی مصون خواهد بود.
ماده 26 ـ مصونیت بایگانی و اسناد: بایگانی و اسناد مأموریت مخصوص در هر زمان و در هر مکان از تعرض مصون خواهد بود و بایستی عنداللزوم دارای علائم مرئی خارجی مشخص کننده باشد.
ماده 27 ـ آزادی رفت و آمد: دولت پذیرنده با رعایت قوانین و مقررات خود راجع بـه مناطقی کـه ورود بـه آنها از لحاظ امنیت ملی ممنوع یا تابع مقررات خاصی است، تا حدودی کـه برای انجام وظایف مأموریت مخصوص لازم باشد، آزادی رفت و آمد و مسافرت کلیه اعضای مأموریت را در سرزمین خود تأمین خواهد کرد.
ماده 28 ـ آزادی ارتباطات:
1 ـ دولت پذیرنده آزادی ارتباطات مأموریت مخصوص را برای مقاصد رسمی اجازه داده و حمایت خواهد نمود. مأموریت مخصوص می تواند بـه منظور برقراری ارتباط با حکومت دولت فرستنده یا مأموریت های دیپلماتیک یا پست های کنسولی یا سایر مأموریت های مخصوص آن دولت یا با بخش های خود مأموریت در هر جا کـه باشد، از کلیه وسائل ارتباطی لازم از جمله پیک و پیامهای رمز و کد استفاده نماید لیکن مأموریت مخصوص فقط با رضایت دولت پذیرنده می تواند اقدام بـه نصب و استفاده از یک دستگاه فرستنده رادیوئی بنماید.
2 ـ مکاتبات رسمی مأموریت مخصوص از تعرض مصون است. «مکاتبات رسمی» عبارتست از کلیه مکاتباتی کـه مربوط بـه مأموریت مخصوص و وظایف آن می باشد.
3 ـ مأموریت مخصوص در صورتی کـه عملا ممکن باشد، از وسایل ارتباط منجمله کیسه و پیک مأموریت دیپلماتیک دائمی دولت فرستنده استفاده خواهد کرد.
4 ـ کیسه مأموریت مخصوص نباید باز یا توقیف شود.
5 ـ بسته های جزء کیسه مأموریت مخصوص باید دارای علامات خارجی مشهود و مشخص کیفیت آنها بوده، فقط حاوی اسناد یا اشیاء مورد استفاده رسمی مأموریت مخصوص باشد.
6 ـ پیک مأموریت مخصوص کـه باید دارای مدارک رسمی حاکی از سمت وی و تعداد بسته های جزء کیسه باشد در انجام وظائف خود از حمایت دولت پذیرنده برخوردار خواهد بود. شخص پیک مصونیت داشته و بـه هیچ عنوان بازداشت یا زندانی نخواهد شد.
7 ـ دولت فرستنده یا مأموریت مخصوص می تواند پیک های مخصوص برای مأموریت مخصوص منصوب نماید. در این صورت مقررات بند 6 این ماده و مصونیت های مندرج در آن فقط تا زمانی کـه پیک مزبور کیسه مأموریت مخصوص را بـه مقصد برساند جاری خواهد بود.
8 ـ کیسه مأموریت مخصوص را می توان بـه فرمانده کشتی یا هواپیمای بازرگانی کـه باید در یک محل ورودی مجاز توقف نماید، سپرد فرمانده مزبور باید دارای مدرک رسمی حاکی از تعداد بسته های جزء کیسه باشد. لکن وی بـه منزله پیک مأموریت مخصوص نخواهد بود. مأموریت مخصوص می تواند متعاقب ترتیباتی کـه با مقامات ذی صلاحیت میدهد یکی از اعضاء خود را برای دریافت مستقیم و آزادانه کیسه از فرمانده کشتی یا هواپیما اعزام دارد.
ماده 29 ـ مصونیت شخصی از تعرض: شخص نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و شخص کارمند دیپلماتیک مصون خواهند بود و نمی توان آنها را بـه هیچ عنوان مورد توقیف یا بازداشت قرار داد. دولت پذیرنده با ایشان رفتار محترمانه ای کـه در شأن آنهاست خواهد داشت و کلیه اقدامات لازم را برای ممانعت از وارد آمدن لطمه بـه شخص و آزادی و حیثیت آنها اتخاذ خواهد کرد.
ماده 30 ـ مصونیت محل سکونت شخصی:
1 ـ محل سکونت شخصی نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن مانند اماکن مأموریت مخصوص مصون و مورد حمایت خواهد بود.
2 ـ اسناد و مکاتبات و همچنین با رعایت بند 4 ماده 31 اموال آنها مصون خواهد بود.
ماده 31 ـ مصونیت قضائی:
1 ـ نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن از مصونیت تعقیب جزائی دولت پذیرنده برخوردار می باشند.
2 ـ اشخاص مزبور، همچنین از مصونیت دعاوی مدنی و اداری دولت پذیرنده بهره مند خواهند بود مگر در موارد زیر:
الف) دعوی راجع بـه مال غیرمنقول خصوصی واقع در سرزمین دولت پذیرنده مگر آنکه شخص ذی نفع مال را بـه نمایندگی دولت فرستنده و برای مقاصد مأموریت مخصوص در تصرف داشته باشد.
ب) دعوی راجع بـه ماترکی کـه شخص ذی نفع بطور خصوصی و نه بنام دولت فرستنده در مورد آن بـه عنوان وصی و امین ترکه و وراث یا موصی له عمل می کند.
ج) دعوی راجع بـه فعالیت های حرفه ای یا تجاری از هر نوع کـه شخص ذی نفع در قلمرو دولت پذیرنده و خارج از وظایف رسمی خود بـه آن اشتغال ورزد.
د) دعوی درباره جبران خسارات ناشی از تصادف وسیله نقلیه کـه خارج از وظایف رسمی شخص ذی نفع مورد استفاده واقع شود.
3 ـ نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن مجبور بـه ادای شهادت نیستند.
4 ـ علیه هیچ یک از نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص با هیچیک از کارمندان دیپلماتیک آن مبادرت بـه هیچ گونه عملیات اجرائی نخواهد شد جز در موارد مذکور در بندهای فرعی (الف)، (ب)، (ج)، (د) بند 2 این ماده و مشروط بر آنکه این عملیات اجرائی بـه مصونیت اشخاص مزبور یا محل سکونت آنان لطمه وارد نسازد.
5 ـ مصونیت قضائی نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن، ایشان را از تعقیب قضائی دولت فرستنده معاف نخواهد ساخت.
ماده 32 ـ معافیت از مقررات مربوط بـه بیمه های اجتماعی:
1 ـ نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن با رعایت مفاد بند 3 این ماده در مورد خدمات انجام شده برای دولت فرستنده از مقررات بیمه های اجتماعی کـه ممکن است در قلمرو دولت پذیرنده لازم الاجراء باشد معاف خواهند بود.
2 ـ معافیت مقرر در بند یک این ماده شامل اشخاصی کـه منحصراً در استخدام شخصی یکی از نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص یا یکی از کارمندان دیپلماتیک آن باشند نیز خواهد بود مشروط بر اینکه این اشخاص:
الف) از اتباع دولت پذیرنده نبوده یا در قلمرو آن دولت اقامت دائم نداشته باشد.
ب) مقررات بیمه های اجتماعی دولت فرستنده یا دولت ثالث در مورد آنان اعمال گردد.
3 ـ نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن باید در مورد اشخاصی کـه در خدمت آنها هستند و مشمول معافیت مقرر در بند 2 این ماده نمی باشند، تکالیف ناشی از مقررات بیمه های اجتماعی دولت پذیرنده را کـه بـه کارفرما تحمیل می شود، رعایت نمایند.
4 ـ معافیت مذکور در بندهای 1 و 2 این ماده مانع قبول بـه اختیار و استفاده از بیمه های اجتماعی دولت پذیرنده تا حدودی کـه مورد قبول این دولت باشد نخواهد بود.
5 ـ مقررات این ماده محل موافقتنامه های دو جانبه یا چند جانبه ای کـه قبلا راجع بـه بیمه های اجتماعی منعقد گردیده نبوده و مانع از انعقاد چنین موافقت نامه هائی در آینده نخواهد بود.
ماده 33 ـ معافیت از عوارض و مالیات ها: نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن از پرداخت کلیه عوارض و مالیات های شخصی یا مالی یا مملکتی یا منطقه ای یا شهری جز در موارد زیر معاف خواهند بود:
الف) مالیات های غیر مستقیمی کـه معمولا جزو قیمت کالاها یا خدمات محسوب می شود.
ب) عوارض و مالیات های مربوط بـه اموال غیر منقول خصوصی واقع در سرزمین دولت پذیرنده مگر اینکه شخص مربوط آن اموال را بـه نمایندگی دولت فرستنده برای مقاصد مأموریت مخصوص در تصرف داشته باشد.
ج) مالیات بر ارث کـه از طرف دولت پذیرنده دریافت میگردد با رعایت مقررات ماده 44.
د) عوارض و مالیات مأخوذ از درآمدهای شخصی حاصل در قلمرو دولت پذیرنده و مالیات بر سرمایه های بکار افتاده در مؤسسات تجارتی واقع در قلمرو دولت پذیرنده.
هـ) مالیات و عوارضی کـه در قبال انجام خدمات وصول می شود.
و) هزینه های ثبت و دادرسی و رهن و تمبر با رعایت مقررات ماده 24
ماده 34 ـ معافیت از خدمات شخصی: دولت پذیرنده نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص کارمندان دیپلماتیک آنرا از انجام کلیه خدمات شخصی و خدمات عمومی بـه هر صورت و شکل و الزامات نظامی از قبیل مصادره و بیگاری و اسکان افراد نظامی معاف خواهد داشت.
ماده 35 ـ معافیت گمرکی:
1 ـ دولت پذیرنده در حدود قوانین و مقرراتی کـه ممکن است وضع نماید و ورود اشیاء زیر را با معافیت کلیه حقوق گمرکی و عوارض و هزینه های فرعی جز مخارج انبارداری و باربری و هزینه های ناشی از خدمات مشابه ـ اجازه خواهد داد.
الف) اشیاء مورد استفاده رسمی مأموریت مخصوص.
ب) اشیاء مورد استفاده شخصی نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن.
2 ـ اثاثه شخصی نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن از بازرسی معاف خواهد بود مگر اینکه دلائل جدی دال بر وجود اشیائی در آن مشمول معافیت های مذکور در بند یک این ماده نیست و در دست بوده و یا ورود و صدور آن اشیاء بـه موجب قوانین و مقررات قرنطینه دولت پذیرنده ممنوع باشد. در این قبیل موارد بازرسی جز در حضور شخص ذی نفع یا نماینده مجاز او صورت نخواهد گرفت.
ماده 36 ـ کارمندان اداری و فنی: کارمندان اداری و فنی مأموریت مخصوص از مزایا و مصونیت های مندرج در موارد 29 تا 34 بهره مند خواهند بود ولی مصونیت از صلاحیت قضائی دولت پذیرنده در امور مدنی و اداری موضوع بند 2 ماده 31 شامل اعمال خارج از وظایف آنها نخواهد شد. اشخاص مذکور همچنین از مزایای مندرج در بند 1 ماده 35 در مورد اشیائی کـه بـه هنگام ورود اولیه خود بـه سرزمین دولت پذیرنده وارد می کنند استفاده خواهند نمود.
ماده 37 ـ خدمه: خدمه مأموریت مخصوص نسبت بـه اعمال ناشی از انجام وظایف خود از صلاحیت قضائی دولت پذیرنده مصون خواهند بود و از معافیت از پرداخت مالیات و عوارض بابت مزدی کـه در قبال خدمات خود دریافت می دارند و همچنین از معافیت از مقررات بیمه های اجتماعی مقرر در ماده 32 بهره مند خواهند بود.
ماده 38 ـ خدمتکاران شخصی: خدمتکاران شخصی اعضای مأموریت مخصوص از پرداخت مالیات و عوارض بابت حقوقی کـه در قبال انجام وظیفه دریافت میدارند معاف خواهند بود. در کلیه موارد دیگر ـ استفاده آنان از مزایا و مصونیت ها فقط در حدودی است کـه مورد قبول دولت پذیرنده باشد. معذالک دولت پذیرنده نباید حق حاکمیت خود را در مورد این اشخاص طوری اعمال نماید کـه بـه نحو بی تناسبی مانع انجام وظایف مأموریت مخصوص گردد.
ماده 39 ـ اعضای خانواده:
1 ـ اعضای خانواده های نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن در صورتی کـه همراه این اعضای مأموریت مخصوص باشند از مزایا و مصونیت های مصرح در مواد 29 تا 35 بهره مند خواهند بود مشروط بر اینکه از اتباع دولت پذیرنده نبوده و یا در قلمرو آن دولت اقامت دائم نداشته باشند.
2 ـ اعضای خانواده های کارمندان اداری و فنی مأموریت مخصوص در صورتی کـه همراه این اعضای مأموریت مخصوص باشند از مزایا و مصونیت های مصرح در ماده 36 برخوردار خواهند بود مشروط بر اینکه تبعه دولت پذیرنده یا مقیم دائم در قلمرو آن دولت نباشند.
ماده 40ـ اتباع دولت پذیرنده و اشخاصی کـه در قلمرو آن دولت اقامت دائم دارند:
1 ـ نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن کـه تبعه دولت پذیرنده یا مقیم دائم در قلمرو آن دولت باشند. فقط نسبت بـه اعمال رسمی کـه در اجرای وظایف خود انجام میدهند از مصونیت قضائی و مصونیت از تعرض بهره مند خواهند گردید مگر آنکه دولت پذیرنده مزایا و مصونیت های بیشتری بـه آنها اعطاء نماید.
2 ـ سایر اعضای مأموریت مخصوص و خدمتکاران شخصی کـه تبعه دولت پذیرنده یا مقیم دائم در قلمرو آن دولت باشند، از مزایا و مصونیت ها فقط تا حدودی کـه دولت پذیرنده بـه آنها اعطاء مینماید ـ برخوردار خواهند شد. معذالک دولت پذیرنده باید صلاحیت قضائی خود را در مورد این اشخاص بـه نحوی اعمال نماید کـه زیاده از حد مانع انجام وظایف مأموریت مخصوص نگردد.
ماده 41 ـ سلب مصونیت:
1 ـ دولت فرستنده می تواند مصونیت قضائی نمایندگان خود در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن و سایر اشخاصی را کـه بـه موجب مواد36 تا 40 از مصونیت برخوردار می گردند، سلب نماید.
2 ـ سلب مصونیت باید همیشه صریح باشد.
3 ـ هر گاه یکی از اشخاص مذکور در بند 1 این ماده اقامه دعوی نماید نمی تواند در مورد هرگونه دعوی متقابل کـه مستقیماً بـه دعوی اصلی مربوط است بـه مصونیت قضائی استناد نماید.
4 ـ سلب مصونیت قضائی بـه منظور دادرسی حقوقی با اداره در حکم سلب مصونیت از اقدامات اجرائی ناشی از حکم دادگاه نخواهد بود. در مورد اینگونه اقدامات اجرائی سلب مصونیت باید جداگانه صورت گیرد.
ماده 42 ـ عبور از سرزمین دولت ثالث:
1 ـ اگر یکی از نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص یا یکی از کارمندان دیپلماتیک آن برای عزیمت جهت تصدی پست خود یا در راه مراجعت بـه قلمرو دولت فرستنده از سرزمین دولت ثالثی عبور نماید یا در آن سرزمین باشد. دولت ثالث مصونیت از تعرض و هرگونه مصونیت دیگری را کـه برای تأمین عبور مراجعت او ضروری است، بـه او اعطاء خواهد نمود. همچنین مقررات از طرف دولت ثالث در مورد اعضای خانواده او کـه از مزایا و مصونیت ها بهره مند و بـه عنوان همراه شخص مذکور در بند حاضر چه در معیت او و چه جداگانه برای پیوستن بـه او یا مراجعت بـه وطن مسافرت می نمایند، اعمال خواهد شد.
2 ـ دول ثالث نباید در شرایط مشابه آنچه در بند اول این ماده مقرر است عبور کارمندان اداری و فنی یا خدمه مأموریت مخصوص یا اعضاء خانواده آنها را سرزمین خود دچار اشکال سازند. 3 ـ دولت های ثالث نسبت بـه مکاتبات و سایر ارتباطات رسمی منجمله پیامهای «کد» یا رمز کـه از خاک آنها میگذرد همان آزادی و حمایتی را اعطاء خواهند کرد کـه دولت پذیرنده بـه موجب کنوانسیون حاضر ملزم بـه رعایت آن می باشد. دولت های ثالث با رعایت مفاد بند 4 این ماده نسبت بـه پیک ها و کیسه های عبوری مأموریت مخصوص همان مصونیت از تعرض و حمایتی را کـه دولت پذیرنده بـه موجب کنوانسیون حاضر ملزم بـه رعایت آن است، اعطاء خواهند کرد.
4 ـ دولت ثالث موقعی ملزم بـه رعایت تعهدات خود در مورد اشخاص مذکور در بندهای 1 و 2 و 3 این ماده می باشد کـه قبلا از طریق درخواست روادید یا اطلاعیه از عبور این اشخاص بـه عنوان اعضای مأموریت مخصوص یا اعضاء خانواده آنها یا پیک ها مطلع گردیده و نسبت بـه آن اعتراضی ننموده باشد.
5 ـ تکالیف دولت های ثالث ناشی از بندهای 1 و 2 و 3 این ماده همچنین نسبت بـه اشخاص مذکور در این بندها و وسایل ارتباطی رسمی و کیسه های مأموریت مخصوص، هنگامی کـه استفاده از سرزمین دولت ثالث بـه علت «فورس ماژور» باشد مجری خواهد بود.
ماده 43 ـ طول مدت استفاده از مزایا و مصونیت ها:
1 ـ هر عضو مأموریت مخصوص بـه مجرد ورود بـه سرزمین دولت پذیرنده جهت تصدی وظائف خود در مأموریت مخصوص یا اگر قبلا در سرزمین آن دولت باشد از لحظه ای کـه انتصاب او بـه وزارت امور خارجه دولت پذیرنده یا بـه سازمان دیگری کـه مورد توافق قرار گرفته باشد اعلام می شود از مزایا و مصونیت هائی کـه ذی حق است برخوردار خواهد شد.
2 ـ وقتی کـه وظائف عضو مأموریت مخصوص پایان می یابد مزایا و مصونیت های او معمولا از لحظه ای کـه سرزمین دولت پذیرنده را ترک می نماید، یا پس انقضای مهلت مناسبی کـه بدین منظور بـه او داده شده است قطع می شود ولی این مزایا و مصونیت ها حتی در صورت وجود منازعات مسلحانه تا این مواعد ادامه خواهد یافت. مع هذا در مورد اعمالی کـه عضو مزبور در اجرای وظائف خود انجام میدهد مصونیت کماکان ادامه می یابد.
3 ـ در صورت فوت یکی از اعضای مأموریت مخصوص، اعضای خانواده او از مزایا و مصونیت هائی کـه بـه آنها اعطاء شده است، تا انقضای مهلت مناسب برای ترک سرزمین دولت پذیرنده، استفاده خواهند کرد.
ماده 44 ـ ما ترک عضو مأموریت مخصوص یا عضو خانواده او:
1 ـ در صورت فوت یک عضو مأموریت مخصوص یا عضوی از خانواده او کـه در معیت او است هر گاه متوفی تبعه دولت پذیرنده یا مقیم دائم در قلمرو آن دولت نباشد، دولت پذیرنده خروج اموال منقول متوفی را اجازه می دهد باستثنای اموالی کـه در آن کشور تحصیل شده و در موقع فوت ممنوع الصدور باشد.
2 ـ از اموال منقولی کـه وجود آن در قلمرو دولت پذیرنده صرفاً بعلت حضور شخص متوفی در آنجا بـه عنوان عضو مأموریت مخصوص یا فردی از خانواده عضو مأموریت بوده، مالیات بر ارث اخذ نخواهد شد.
ماده 45 ـ تسهیلات برای ترک سرزمین دولت و خارج کردن اسناد و بایگانی مأموریت مخصوص از سرزمین آن دولت:
1 ـ دولت پذیرنده وظیفه دارد حتی در صورت وجود منازعات مسلحانه تسهیلات لازم را فراهم آورد تا اشخاص بهره مند از مزایا و مصونیت ها بجز اتباع خود و نیز افراد خانواده های آنها بدون توجه بـه تابعیت آنان بتوانند در اولین فرصت سرزمین آن دولت را ترک نمایند. دولت مزبور بخصوص باید در صورت احتیاج وسائل نقلیه لازم را برای خود و اموالشان در اختیار آنها بگذارد.
2 ـ دولت پذیرنده باید تسهیلاتی بـه منظور خارج نمودن اسناد و بایگانی مأموریت مخصوص از سرزمین خود، برای دولت فرستنده قائل شود.
ماده 46 ـ نتایج مترتب بر خاتمه وظایف مأموریت مخصوص:
1 ـ هنگامی کـه وظایف مأموریت مخصوص بـه پایان می رسد دولت پذیرنده باید اماکن مأموریت مخصوص را مادام کـه اختصاص بـه آن دارد و همچنین اموال و اسناد و بایگانی مأموریت مخصوص را محترم شمرده و حمایت نماید. دولت فرستنده باید اموال و اسناد و بایگانی خود را در ظرف مهلت مناسبی خارج نماید.
2 ـ در صورت وجود نداشتن یا قطع مناسبات دیپلماتیک یا کنسولی بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده و در صورتی کـه وظایف مأموریت مخصوص بـه پایان رسیده باشد، دولت فرستنده می تواند حتی در صورت وجود منازعات مسلحانه نگهداری اموال و اسناد و بایگانی مأموریت مخصوص را بـه دولت ثالثی کـه مورد قبول دولت پذیرنده باشد، بسپارد.
ماده 47 ـ احترام بـه قوانین و مقررات دولت پذیرنده و استفاده از اماکن مأموریت مخصوص:
1 ـ کلیه اشخاصی کـه از مزایا و مصونیت های مقرر در کنوانسیون حاضر بهره مند می باشند، بدون آنکه بـه مزایا و مصونیت های آنان لطمه ای وارد آید مکلفند قوانین و مقررات دولت پذیرنده را محترم شمرده و از مداخله در امور داخلی آن دولت خودداری نمایند.
2 ـ اماکن مأموریت مخصوص نباید بـه نحوی مورد استفاده قرار گیرد کـه با وظایف مأموریت مخصوص کـه طبق کنوانسیون حاضر یا سایر قواعد حقوق بین المللی کلی یا موافقتنامه های خاص لازم الاجرا بین دولت فرستنده و دولت پذیرنده معین شده، مغایرت داشته باشد.
ماده 48 ـ فعالیت حرفه ای یا تجارتی: نمایندگان دولت فرستنده در مأموریت مخصوص و کارمندان دیپلماتیک آن نباید در قلمرو دولت پذیرنده مبادرت بـه فعالیت حرفه ای یا تجارتی بـه قصد انتفاع شخصی بنمایند.
ماده 49 ـ عدم تبعیض:
1 ـ در اجرای مقررات کنوانسیون حاضر تبعیضی بین دولت ها اعمال نخواهد شد.
2 ـ معهذا موارد زیر تبعیض تلقی نخواهد شد:
الف) اینکه دولت پذیرنده یکی از مقررات کنوانسیون حاضر را بعلت آنکه در خاک دولت فرستنده نسبت بـه مأموریت های مخصوص او در این مورد محدودیت قائل شده اند، بطور محدود اجرا کند.
ب) اینکه دولت ها طبق عرف یا از طریق توافق، حدود تسهیلات و مزایا و مصونیت های مأموریت های مخصوص خود را تغییر دهند، ولو در مورد چنین تغییری با دولت های دیگر توافق بـه عمل نیامده باشد، مشروط بر اینکه با هدف و منظور کنوانسیون حاضر مغایر نباشد و مانع از استیفای حقوق دولت های ثالث یا انجام تعهدات آنها نگردد.
ماده 50 ـ امضاء: کنوانسیون حاضر برای امضاء کلیه دول عضو سازمان ملل متحد یا یک سازمان تخصصی یا آژانس بین المللی انرژی اتمی یا هر دولتی کـه طرف اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری است و هر دولت دیگری کـه از طرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای الحاق بـه کنوانسیون حاضر دعوت شود تا تاریخ 31 دسامبر 1970 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک مفتوح خواهد بود.
ماده 51 ـ تصویب: این کنوانسیون بـه تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب آن بـه دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده 52 ـ الحاق: کنوانسیون حاضر برای الحاق هر دولتی کـه جزء یکی از طبقات مذکور در ماده 50 می باشد مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق بـه دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده 53 ـ لازم الاجراء شدن:
1 ـ کنوانسیون حاضر سی روز پس از تاریخ تسلیم و بیست و دومین سند تصویب یا الحاق بـه دبیر کل سازمان ملل متحد لازم الاجرا خواهد شد.
2 ـ کنوانسیون حاضر در مورد هر یک از دولی کـه پس از تسلیم بیست و دومین سند تصویب یا الحاق آنرا تصویب می نمایند یا بدان ملحق می شوند سی روز پس از تاریخ تسلیم سند تصویب یا الحاق آن دولت لازم الاجراء خواهد شد.
ماده 54 ـ اعلامیه های مقام نگهدارنده: دبیر کل سازمان ملل متحد مراتب زیر را بـه کلیه دولی کـه جزء یکی از طبقات مذکور در ماده 50 باشند اطلاع خواهد داد:
الف) امضای کنوانسیون حاضر از طرف دولت ها و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق طبق مواد 50 و 51 و 52 ب) تاریخی کـه کنوانسیون حاضر طبق ماده 53 لازم الاجرا خواهد گردید.
ماده 55 ـ متون معتبر: نسخه اصلی کنوانسیون حاضر کـه متون چینی، انگلیسی، فرانسه، روسی و اسپانیائی آن متساویاً معتبر است بـه دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد. دبیر کل رونوشت های گواهی شده و مطابق با اصل آنرا برای تمام دول مشمول یکی از طبقات مذکور در ماده 50 ارسال خواهد داشت.
بنا بـه مراتب امضاء کنندگان زیر کـه از طرف دول متبوع خود دارای اختیارات لازم می باشند کنوانسیون حاضر را کـه در تاریخ 16 دسامبر 1969 برای امضاء در نیویورک مفتوح گردیده امضاء نمودند.
کنوانسیون فوق مشتمل بر یک مقدمه و پنجاه و پنج ماده منضم بـه قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران بـه کنوانسیون مزایا و مصونیت های مأموریت های مخصوص می باشد.
رئیس مجلس شورای ملی عبدالله ریاضی
پروتکل اختیاری مربوط بـه حل اجباری اختلافات
دول طرف این پروتکل و کنوانسیون مربوط بـه مأموریت های مخصوص کـه از این پس «کنوانسیون» نامیده می شود و در تاریخ 8 دسامبر 1969 بـه تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسیده است. با اظهار تمایل بـه توسل بـه قضاوت اجباری دیوان بین المللی دادگستری تا آنجا کـه بـه آنها مربوط است برای حل کلیه اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای کنوانسیون مگر آنکه در مهلت معقول راه حل دیگری مورد توافق مشترک قرار گرفته باشد، نسبت بـه مقررات زیر توافق نمودند:
ماده 1 ـ اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای «کنوانسیون» در صلاحیت اجباری دیوان بین المللی دادگستری می باشد، هر دولت طرف اختلاف و امضاء کننده این پروتکل می تواند بوسیله دادخواست کتبی اختلافات را در دیوان طرح نماید.
ماده 2 ـ طرفین می توانند ظرف مدت دو ماه بعد از اعلام وجود اختلاف بـه یکدیگر با توافق مشترک بـه جای دیوان بین المللی دادگستری موضوع را بـه یک محکمه داوری ارجاع نمایند. در خاتمه این مهلت هر یک از طرفین می توانند اختلافات را ضمن یک دادخواست کتبی در دیوان طرح کنند.
ماده 3 ـ
1 ـ طرفین همچنین می توانند در عرض همان دو ماه مهلت مشترکاً توافق کنند کـه قبل از رجوع بـه دیوان بین المللی دادگستری متوسل بـه سازش گردند.
2 ـ کمیسیون سازش تا پنج ماه پس از تاریخ تشکیل باید توصیه های خود را تسلیم نماید. اگر توصیه های مزبور در عرض دو ماه از تاریخ اعلام مورد قبول طرفین اختلاف قرار نگیرند هر یک از طرفین می توانند موضوع اختلاف را ضمن تسلیم دادخواست کتبی در دیوان طرح نمایند.
ماده 4 ـ پروتکل حاضر برای امضاء کلیه دولت های طرف «کنوانسیون» تا تاریخ 31 دسامبر 1970 در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک مفتوح خواهد بود.
ماده 5 ـ پروتکل حاضر بـه تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب بـه دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده 6 ـ پروتکل حاضر برای الحاق کلیه دولت هائی کـه بـه «کنوانسیون» بپیوندند مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق بـه دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده 7 ـ
1 ـ پروتکل حاضر از روزی کـه کنوانسیون لازم الاجرا می شود یا سی روز پس از تسلیم دومین سند تصویب یا الحاق بـه پروتکل بـه دبیر کل سازمان ملل متحد هر کدام مؤخر باشد لازم الاجرا خواهد بود.
2 ـ برای دولتی کـه این پروتکل را بعد از لازم الاجرا شدن طبق بند یک این ماده تصویب نماید یا بـه آن ملحق شود پروتکل سی روز پس از تاریخ تسلیم سند تصویب یا الحاق لازم الاجراء می شود.
ماده 8 ـ دبیر کل سازمان ملل متحد مراتب زیر را بـه اطلاع دولت هائی کـه ممکن است بـه «کنوانسیون» بپیوندند، خواهد رسانید:
الف) امضاء پروتکل حاضر از طرف دول و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق بر طبق مواد 4 و 5 و 6.
ب) تاریخی کـه پروتکل حاضر طبق ماده 7 لازم الاجراء می شود.
ماده 9 ـ نسخه اصلی پروتکل حاضر کـه متون چینی، انگلیسی، فرانسه، روسی و اسپانیائی آن متساویاً معتبر می باشد بـه دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد و دبیر کل رونوشت های مطابق با اصل و گواهی شده ای برای کلیه دولت های مذکور در ماده 4 خواهد فرستاد.
بنا بـه مراتب امضاء کنندگان زیر کـه از طرف دولت های متبوع خود دارای اختیارات لازم می باشند، پروتکل حاضر را کـه در تاریخ 16 دسامبر 1969 برای امضاء در نیویورک مفتوح گردیده است، امضا نمودند.
پروتکل فوق مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده منضم بـه قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران بـه کنوانسیون مزایا و مصونیت های مأموریت های مخصوص می باشد.
رئیس مجلس شورای ملی ـ عبدالله ریاضی