ماده 1 – به منظور حمل و نقل مسافر و بار و محمولات پستی در داخل و خارج کشور و انجام امور مربوط به هواپیمائی بازرگانی شرکتی سهامی بنام شرکت هواپیمائی ملی ایران تشکیل می گردد.

ماده 2 ـ سرمایه شرکت سهامی هواپیمائی ملی ایران مبلغ چهار هزار میلیون ریال است که به چهار هزار سهم یک میلیون ریالی با نام و غیر قابل انتقال منقسم و تمام آن از طرف دولت تعهد و پنجاه درصد آن پرداخت شده است.

تبصره ـ از تاریخ تصویب این قانون تا زمانی که باقیمانده سرمایه تعهد شده شرکت سهامی هواپیمائی ملی ایران از محل منابعی که در اختیار شرکت گذارده میشود پرداخت نشده سود سالانه سهام دولت در شرکت مذکور نیز بابت این افزایش سرمایه بحساب سرمایه آن شرکت منظور خواهد شد.

الف ـ پنجاه میلیون ریال نقداً پرداخت شده است.

ب ـ سه فروند هواپیمای وایکانت به ارزش یکصد میلیون ریال.

ج ـ بیست میلیون ریال از محل بهای یک فروند هواپیمای وایکانت اختصاصی (که ارزش آن معادل مبلغ هفتاد میلیون ریال تعیین گردیده) تأمین و پنجاه میلیون ریال تتمه بهای هواپیمای مزبور که متعلق به شرکت هواپیمائی ملی ایران میباشد دین شرکت مزبور است که باید تا آخر سال 1346 به دولت مسترد نماید.

د ـ یازده میلیون و پانصد هزار ریال طبق قانون بودجه سال 1342 کل کشور تصویب و پرداخت شده است.

هـ ـ شصت و هشت میلیون و پانصد هزار ریال طبق قانون بودجه سال 1343 کل کشور تصویب و پرداخت شده است.

ماده 3 ـ سهام شرکت هواپیمائی ملی ایران متعلق به دولت و با نام و غیر قابل انتقال میباشد.

تبصره ـ اداره کل هواپیمائی کشوری مکلف است وجوهی را که اشخاص و مؤسسات برای خرید سهام شرکت هواپیمائی ملی ایران تودیع نموده اند از حساب مربوط و بهره آنرا به میزان 60% در سال از تاریخ تودیع تا تاریخ رد وجه تودیع شده از محل درآمد شرکت هواپیمائی ملی ایران پرداخت کند.

ماده 4 ـ شرکت هواپیمائی ایران با تمام تشکیلات و دارائی و اعتبارات و دیون و اختیارات و امتیازات و تعهدات و حقوق مکتسبه داخلی و بین المللی ضمیمه شرکت هواپیمائی ملی ایران گردیده و شرکت هواپیمائی ملی ایران از هر حیث قائم مقام قانونی شرکت هواپیمائی ایران شناخته می شود.

تبصره ـ شرکت هواپیمائی ملی ایران مجاز است آن عده از کارمندان و کارگران شرکت سابق هواپیمائی ایران را که مورد نیاز باشند در خدمت ابقاء و با آنان طبق مقررات استخدامی مخصوص شرکت هواپیمائی ملی ایران رفتار نماید.

ماده 5 ـ سازمان هواپیمایی کشوری به عنوان تنها مرجع انعقاد موافقتنامه ها و اجازه نامه های منعقده بین دولت جمهوری اسلامی ایران و سایر کشورها می باشد و حق بهره برداری هوایی به منظور حمل و نقل اشخاص و اشیاء برای استفاده از حقوق مندرج در قراردادها و موافقتنامه ها و اجازه نامه های مربوط به برقراری سرویسهای هوایی منعقده بین دولت جمهوری اسلامی ایران و سایر کشورها به شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران واگذار می گردد. در صورت عدم اعلام آمادگی جهت برقراری سرویس هوایی از طرف هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران حداکثر در مدت 6 ماه، سازمان هواپیمایی کشوری مجاز است اجازه بهره برداری به سایر شرکتهای هواپیمایی اعطاء نماید.

تبصره 1 ـ منظور از هواپیماهای سنگین وزن مذکور در این ماده هواپیماهائی هستند که وزن کل آنها اعم از هواپیما ـ تجهیزات ـ سوخت روغن سرنشین ـ بار و مسافر از یازده هزار و هشتصد و هشتاد و پنج کیلوگرم بیشتر باشد.

تبصره 2 ـ مؤسسات هواپیمائی ایرانی باستثناء شرکت هواپیمائی ملی ایران که طبق مقررات مربوط مشغول فعالیت بوده و عملیات پروازی انجام میدهند و همچنین مؤسسات هواپیمائی ایرانی دیگر که در آینده با رعایت قانون پروانه یا اجازه نامه لازم تحصیل نمایند فقط میتوانند با هواپیماهائی که وزن کل آنها یازده هزار و هشتصد و هشتاد و پنج کیلوگرم یا کمتر باشد به حمل و نقل هوائی مسافر و بار یا هر نوع پرواز بازرگانی مبادرت نمایند.

تبصره 3 ـ صدور پروانه یا اجازه نامه بهره برداری هوائی برای مؤسسات مذکور در تبصره 2 این ماده به منظور حمل و نقل هوائی مسافر و بار بطور منظم مشروط به آنست که شرکت هواپیمائی ملی ایران ظرف سه ماه از تاریخ ابلاغ کتبی اداره کل هواپیمائی کشوری سرویس منظم مورد درخواست را دائر ننماید یا پس از دائر شدن سرویس منظم مزبور را برای مدتی بیش از سه ماه تعطیل کند.

بیشتر بخوانید:

اساسنامه شرکتهای دولتی

مجموعه مقررات مرتبط با قانون تاسیس شرکت هواپیمائی (مقررات صنایع هوایی)

نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات صنعت و تولید

مجموعه موضوعی آرای وحدت رویه قضایی

آرای دیوان عدالت اداری مرتبط با موضوعات صنعت و تولید

ماده 6 ـ کلیه مسافرین و بارهائیکه به استثناء پست از طریق هوائی بهزینه وزارتخانه ها و سازمان های دولتی یا وابسته به دولت خارج از کشور و بالعکس فرستاده میشود باید بمباشرت یا بتوسط شرکت هواپیمائی ملی ایران انجام شود.

تبصره ـ مؤسسات دولتی و وابسته بدولت مذکور در این ماده عبارتند از هر سازمان ـ بنگاه ـ شرکت ـ بانک و هر نوع مؤسسه دیگری که تمام یا قسمتی از سرمایه آن متعلق به دولت بوده و یا اداره امور آن زیر نظر دستگاههای دولتی باشد.

ماده 7 ـ از تاریخ تصویب این قانون نمایندگی کل شرکتها و مؤسسات هواپیمایی خارجی در ایران و همچنین خدمات فنی هواپیما ( تعمیرات) به عهده هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران می باشد. واگذاری خدمات پشتیبانی زمینی سوار و پیاده کردن مسافر و تخلیه و بارگیری هواپیماها در فرودگاه های کشور برای پروازهای داخلی به استثناء شرکت مذکور و شرکتهای وابسته با هواپیمایی کشوری است و در مورد هواپیمای خارجی شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران این امر را عهده دار خواهد بود و چنانچه در انجام آن کمبود و نارسایی احساس شود سازمان هواپیمایی کشوری می تواند با اعلام قبلی به اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از دولتی و غیر دولتی واگذار نماید. با تصویب این قانون سایر قوانین مغایر ملغی و کان لم یکن می گردد.

تبصره 1 ـ شرکت مزبور مجاز است نمایندگی کل شرکتها و مؤسسات هواپیمائی خارجی را اداره نماید و یا به مسئولیت خود با حفظ اختیار نظارت به مؤسسات و اشخاص ذی صلاحیت واگذار کند.

تبصره 2 ـ نمایندگی های کل که تاریخ تصویب این قانون تاسیس شده اند مشمول مقررات این ماده نیستند و میتوانند با رعایت مقررات مربوط بکار خود ادامه دهند.

ماده 8 ـ شرکت هواپیمائی ملی ایران دارای استقلال مالی و سازمانی است و طبق اصول بازرگانی اداره میشود و مشمول قانون محاسبات عمومی و قوانین و مقررات معاملاتی و استخدامی و مالی مربوط به مؤسسات دولتی و وابسته به دولت نیست و تابع اساسنامه و آئین نامه های پیش بینی شده در تبصره یک خواهد بود مگر در مواردی که در قانون خلاف آن تصریح و از شرکت هواپیمائی ملی ایران نام برده شود.

تبصره 1 ـ مرجع تصویب یا تغییرات و اصلاحات بعدی آئین نامه های مذکور در این ماده هیأت دولت بوده و مقررات جاری تا تصویب آئیننامه های مالی و معاملاتی قابل اجراء خواهد بود.

تبصره 2 ـ شرکت هواپیمائی ملی ایران مجاز است متخصصین و مشاورین خارجی را با تحصیل پروانه کار برای استفاده در انجام امور مربوط استخدام نماید. در صورت وجود متخصصین و مشاورین هم طراز ایرانی حق تقدم با ایرانی خواهد بود.

ماده 9 ـ شرکت هواپیمائی ملی ایران و مؤسسات مذکور در تبصره 2 ماده 5 این قانون از پرداخت مالیات بر درآمد و هر گونه مالیات و عوارض و حق الثبت مربوط به هواپیما و وسائل فنی و مسافرتی آن معاف هستند.

ماده 10 ـ شرکت هواپیمائی ملی ایران و مؤسسات مذکور در تبصره 2 ماده 5 این قانون از پرداخت حقوق و هزینه گمرکی ( باستثناء باربری و انبارداری) و سود بازرگانی که به اشیاء مندرج در مواد 11 و 12 این قانون تعلق میگیرد معاف هستند.

ماده 11 ـ به شرکت هواپیمائی ملی ایران اجازه داده می شود اشیاء مشروحه زیر را ولو مصرف مشابه داشته و یا در تعرفه گمرکی غیر مجاز یا ممنوع الورود باشد با رعایت ماده 10 این قانون و سایر مقررات مربوط برای مصرف خود از خارج کشور وارد کند:

اول ـ هواپیما و موتور و قطعات منفصله هر یک.

دوم ـ وسائل آلات و ادوات و تجهیزات و دستگاههای مربوط بهواپیما و موتور هواپیما.

سوم ـ وسائل مخابراتی و رادیوئی (اعم از فرستنده و گیرنده) و رادار و قطعات منفصله آنها که در هواپیما و یا امور مربوط به هواپیمائی بکار میرود.

چهارم ـ دستگاه ها و وسائلی که برای آماده کردن هواپیما بکار رود و همچنین وسائلی که برای تعمیر و یا تعویض قطعات هواپیما و موتور هواپیما بکار میرود.

پنجم ـ مواد نفتی و روغن و گریس و متانول که برای سوخت و روغنکاری و تمیز کردن موتور و سایر مصارف هواپیمائی بکار میرود به استثناء موادی که با مشخصات لازم در داخل کشور تهیه می شود.

ششم ـ دستگاهها و وسایلی که برای ساختن قطعات هواپیما و موتور هواپیما بکار میرود.

هفتم ـ وسائط نقلیه موتوری و غیر موتوری )به استثناء اتومبیل سواری و جیپ و جیپ استیشن و کامیون و اتوبوس معمولی(و تجهیزات و وسائل و متفرعات مربوط و قطعات منفصله آنها که انحصاراً برای حمل یا پیاده و سوار کردن مسافر و یا حمل بار و تخلیه و بارگیری هواپیما بکار رود اعم از اینکه در داخل و یا خارج هواپیما مورد استفاده قرار گیرد مشروط بر اینکه وسائط نقلیه مزبور در داخل کشور ساخته نشود.

هشتم ـ وسائلی که در داخل هواپیما برای خدمات و پذیرائی و یا استفاده مسافرین و سرنشینان هواپیما بکار میرود و با علامت ثابت هواپیمائی ملی ایران مشخص باشد.

تبصره 1 ـ مؤسسات مذکور در تبصره 2 ماده 5 این قانون از اجازه و معافیت های مصرحه در پنج بند اول این ماده در حدود احتیاجات خود برخوردار می گردند.

بیشتر بخوانید:

اساسنامه شرکتهای دولتی

مجموعه مقررات مرتبط با قانون تاسیس شرکت هواپیمائی (مقررات صنایع هوایی)

نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات صنعت و تولید

مجموعه موضوعی آرای وحدت رویه قضایی

آرای دیوان عدالت اداری مرتبط با موضوعات صنعت و تولید

تبصره 2 ـ سازمان هواپیمایی کشوری و شرکتهای هواپیمایی دولتی مشمول کلیه معافیتهای مندرج در ماده 11 قانون مذکور می باشند.

ماده 12 ـ شرکت ملی نفت ایران مکلف است از تاریخ اول فروردین ماه 1344 هر نوع مواد سوختنی و متانول مورد نیاز هواپیماهای شرکت هواپیمائی ملی ایران را به نرخ فروش داخلی قبل از تاریخ 26 آذر ماه 1336 و در صورت معلوم نبودن نرخ و یا پیدایش فرآورده های جدید به نرخ متناسب با نرخهای قبل از تاریخ مذکور با رعایت مفاد ماده 10 این قانون و معافیت از هر گونه اضافه بها با شرکت مزبور محاسبه نماید.

تبصره 1 ـ شرکت ملی نفت ایران مکلف است از دریافت تفاوت گذشته مصارف شرکت هواپیمائی ایران و شرکت سرویس فرودگاه مهرآباد به نفع شرکت هواپیمائی ملی ایران صرف نظر نماید.

تبصره 2 ـ مؤسسات مذکور در تبصره 2 ماده 5 از تاریخ تصویب این قانون از نرخ هر نوع مواد سوختنی و متانول مذکور در این ماده استفاده خواهند نمود مشروط بر اینکه عملیات آنها به تشخیص اداره کل هواپیمائی کشوری عام المنفعه یا تجاری باشد.

قانون بالا مشتمل بر دوازده ماده و چهارده تبصره در تاریخ روز دوشنبه 23 خرداد ماه 1345 به تصویب مجلس سنا رسیده در جلسه روز سه شنبه چهاردهم تیر ماه یکهزار و سیصد و چهل و پنج شمسی مورد تصویب مجلس شورای ملی قرار گرفت.

رئیس مجلس شورای ملی ـ مهندس عبدالله ریاضی

تگ ها:

مقررات قانون صنایع هوایی