قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهر ها مصوب 1359/03/03
قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهر ها مشتمل بر 8 ماده مصوب 1359/03/03 شورای انقلاب اسلامی
شناسنامه قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهر ها:
شماره روزنامه رسمی: 10284
تاریخ روزنامه رسمی: 1359/03/28
شماره ابلاغ: 11074
تاریخ ابلاغ: 1359/03/11
مرجع تصویب: شورای انقلاب اسلامی
تاریخ تصویب: 1359/03/03
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهر ها (مقررات شهر و روستا)
شهر و شهرداری در آرای وحدت رویه قضایی
موضوعات شهر و شهرداری در آرای دیوان عدالت اداری
متن قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهر ها:
ماده 1 ـ اصلاح 1390/03/31 ـ به منظور حفظ و گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درختان، قطع هر نوع درخت و یا نابود کردن آن به هر طریق در معابر، میادین، بزرگراه ها، پارک ها، بوستان ها، باغات و نیز محل هایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر، باغ شناخته شوند در محدوده و حریم شهرها بدون اجازه شهرداری و رعایت ضوابط مربوطه ممنوع است. ضوابط و چگونگی اجراء این ماده در چهارچوب آیین نامه مربوط با رعایت شرایط متنوع مناطق مختلف کشور توسط وزارت کشور با هماهنگی وزارت راه و شهرسازی، سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت جهاد کشاورزی و شهرداری تهران تهیه و به تصویب شورای عالی استان ها می رسد.
تبصره 1 ـ الحاق 1387/12/14 ـ اصلاح و واکاری باغات در حریم شهرها به شکل جزئی و یا کلی مشمول این ماده نیست و طبق ضوابط مصوب وزارت جهاد کشاورزی انجام می شود.
تبصره 2 ـ الحاق 1387/12/14 ـ مصوبات شورای عالی استان ها جهت تطبیق با قوانین و رعایت اصل یک صد و سی و هشتم 138 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به اطلاع رییس مجلس شورای اسلامی خواهد رسید تا در صورتی که بر خلاف قوانین بود، با ذکر دلیل برای تجدید نظر و اصلاح به شورای عالی استان ها ارسال گردد.
ماده 2 ـ شهرداری ها در محدوده قانونی و حریم شهرها مکلفند ظرف مدت یکسال شناسنامه ای شامل تعداد و نوع و محیط و سن تقریبی درختان محل های مشمول این قانون را تنظیم کنند و این شناسنامه هر 5 سال یکبار قابل تجدید، و سند اجرای این قانون می باشد.
تبصره ـ شهرداری ها مکلفند درختان معابر، میادین، بزرگراه ها و پارک ها را پس از تنظیم مشخصات آنان پلاک کوبی کنند.
ماده 3 ـ ماموران شهرداری ها بر حسب مورد میتوانند برای تنظیم یا تطبیق برگ شناسائی درختان با در دست داشتن معرفی نامه و نمایندگی دادستانی وارد محل های مشمول این قانون بشوند.
ماده 4 ـ از تاریخ اجرای این قانون اعم از اینکه شناسنامه موضوع ماده 2 تنظیم و ابلاغ شده باشد یا نه قطع درختان مشمول قانون ممنوع است مگر با تحصیل اجازه از شهرداری طبق مقررات و ضوابط مربوط.
تبصره 1 ـ اصلاح 1387/12/14 ـ تفکیک اراضی مشجر و باغات فقط بر اساس ضوابط ماده 1 این قانون و با رعایت سایر مقررات شهرسازی و درج عنوان باغ در اسناد صادره مجاز است ولی قطع درخت در هر محل و با هر مساحت بدون کسب اجازه وفق مقررات این قانون ممنوع است.
تبصره 2 ـ در پروانه های ساختمانی که بر اساس طرح جامع و یا هادی شهرها از طرف شهرداری ها صادر میشود تعداد درختی که در اثر ساختمان باید قطع شود تعیین و قید خواهد شد. در صورتیکه پس از دریافت پروانه و قطع درخت ظرف مدت مندرج در پروانه بدون عذر موجه اقدام به ساختمان نشود مرتکب مشمول مجازات های مقرر در این قانون خواهد شد.
تبصره 3 ـ اصلاح 1387/12/14 ـ مالکین باغات و محل هایی که به صورت باغ شناخته می شوند مکلفند به ازاء درخت هایی که اجازه قطع آنها از سوی شهرداری صادر می شود به تعداد معادل دو برابر محیط بن درختان قطع شده در همان محل و یا هر محلی که شهرداری تعیین خواهد کرد درخت با محیط بن حداقل 10 سانتی متر بر طبق ضوابط و دستورالعمل های موجود در فصل مناسب غرس نمایند.
تبصره 4 ـ کاشت و حفاظت و آبیاری درختان معابر، میادین، بزرگراه ها و پارک های عمومی از اهم وظایف شهرداری ها می باشد.
ماده 5 ـ ضوابط مربوط به خزانه و جابجا کردن ـ جانشین ساختن و قطع درختان که ملازمه با بهره برداری از نهالستان ها، قلمستان ها و باغات و موارد دیگر دارد به موجب آئین نامه های اجرائی این قانون تعیین خواهد گردید.
ماده 6 ـ اصلاح 1399/11/08 و 1403/03/20 ـ هر کس درختان موضوع ماده 1 قانون گسترش فضای سبز را عالماً و عامدا ً و بر خلاف قانون مذکور قطع یا موجبات از بین رفتن آنها را فراهم آورد، علاوه بر جبران خسارت وارده حسب مورد به جزای نقدی از 16.500.000 تا 132.000.000 ریال برای قطع هر درخت و در صورتی که قطع درخت بیش از سی اصله باشد به حبس تعزیری از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد. (مصوب 1399: 5.000.000 تا 40.000.000)
تبصره 1 ـ در صورتیکه قطع درخت از طرف مالکین به نحوی باشد که باغی را از بین ببرد و از زمین آن به صورت تفکیک و خانه سازی استفاده کند همه زمین به نفع شهرداری ضبط میشود و به مصرف خدمات عمومی شهر و محرومین میرسد.
تبصره 2 ـ منسوخ 1387/12/14 ـ مجازات های مذکور در این ماده قابل تعلیق و یا تبدیل به جزای نقدی نبوده و احکام صادره فقط قابل پژوهش خواهد بود.
ماده 7 ـ گزارش ماموران شهرداری های مامور اجرای این قانون که قبلا با وظایف ضابطین دادگستری آشنا شده اند به منزله گزارش ضابطین دادگستری است.
ماده 8 ـ هر کس اعم از ماموران مجری این قانون و یا سایر اشخاص عالماً جرایم مذکور در این قانون را به خلاف حقیقت به کسی نسبت دهد و یا گزارش خلاف واقع بدهد به مجازات حبس جنحه تا سه سال محکوم می شود مگر اینکه در قوانین جزائی مجازات شدیدتری پیش بینی شده باشد که در این صورت به مجازات اشد محکوم خواهد شد. مقررات تبصره ذیل ماده 6 در این مورد نیز لازم الرعایه است.
شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران