قانون دریافت عوارض خروج از کشور مصوب 1364/04/30
قانون دریافت عوارض خروج از کشور مشتمل بر ماده واحده و شش تبصره مصوب 1364/04/30 مجلس شورای اسلامی
شناسنامه قانون دریافت عوارض خروج از کشور:
شماره روزنامه رسمی: 11776
تاریخ روزنامه رسمی: 1364/05/13
مرجع تصویب: مجلس شورای اسلامی
تاریخ تصویب: 1364/04/30
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون دریافت عوارض خروج از کشور
موضوعات قوای سه گانه و حاکمیتی در نظریات مشورتی
موضوعات قوه سه گانه و حاکمیتی در آرای وحدت رویه قضایی
موضوعات قوه سه گانه در آرای دیوان عدالت اداری
متن قانون دریافت عوارض خروج از کشور:
ماده واحده ـ دولت مکلف است از هر مسافری کـه با گذرنامه دولت جمهوری اسلامی ایران به خارج از کشور مسافرت می نماید برای بار اول در هر سال مبلغ پنجاه هزار ریال و برای بار دوم و بیشتر در همان سال برای هر نوبت مبلغ یک صد هزار ریال تحت عنوان عوارض خروج از کشور اخذ و به حساب درآمد عمومی کشور منظور نماید.
تبصره 1 ـ از افراد خانواده کـه با یک گذرنامه مسافرت می نمایند علاوه بر مبلغ مذکور کـه از دارنده گذرنامه اخذ می شود برای هر عضو دیگر خانواده مبلغ بیست هزار ریال اخذ می شود.
تبصره 2 ـ به زایرین عتبات عالیات و حجاج تخفیفی به میزان 50% مبالغ مذکور در ماده واحده و تبصره (1) آن داده می شود.
تبصره 3 ـ به بیمارانی کـه با تایید و معرفی وزارت بهداری و بر طبق ضوابطی کـه وزارت مذکور معین مینماید ضرورتاً میبایست جهت ادامه معالجه به خارج از کشور مسافرت نمایند و همچنین همراه بیمار (حداکثر یک نفر) به ترتیب به میزان 60% و 40% مبالغ مذکور در ماده واحده و تبصره (1) آن تخفیف داده میشود.
تبصره 4 ـ صدور گذرنامه جداگانه توسط نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور برای کسانیکه به عنوان همراه از کشور خارج شده و یا میشوند، موکول به پرداخت مابه التفاوت عوارض خروجی کـه از بابت آنها طبق مقررات مربوط به همراه پرداخت شده تا ماخذ مقرر در این قانون خواهد بود.
تبصره 5 ـ مسافران زیر از پرداخت عوارض خروج از کشور موضوع این قانون معاف می باشند:
1 ـ اطفال تا سن هفت سالگی تمام.
2 ـ ایرانیانی کـه اقامتگاه آنان طبق مقررات قانون مدنی در خارج از کشور باشد به گواهی نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در محل فقط برای بار اول خروج از کشور در هر سال.
3 ـ ایرانیانی کـه با رعایت ضوابط مقرر از طرف وزارت فرهنگ و آموزش عالی جهت ادامه تحصیل به خارج از کشور میروند و برابر مقررات از مزایای ارز دولتی بهره مند میشوند با معرفی وزارت مذکور و همچنین سایر دانشجویانی کـه اشتغال به تحصیل آنان در خارج از کشور بر طبق ضوابط وزارت فرهنگ و آموزش عالی مورد گواهی نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در محل قرار گیرد.
4 ـ آن تعداد از دانشجویان موضوع قسمت اخیر بند (3) مذکور کـه در تاریخ تصویب این قانون در خارج از کشور به تحصیل اشتغال داشته اند و لکن وضعیت تحصیلی آنان منطبق با ضوابط وزارت فرهنگ و آموزش عالی نیست نیز مشمول معافیت موضوع بند مذکور میباشند.
5 ـ در محل هایی کـه نمایندگی جمهوری اسلامی ایران نباشد گواهی موارد مذکور در بندهای (2) و (3) و (4) مذکور به عهده وزارت امور خارجه خواهد بود.
6 ـ ایرانیانی کـه بطور ترانزیت وارد کشور شده و سپس به خارج از کشور عزیمت مینمایند مشروط بر اینکه توقف آنها در داخل کشور بیش از هفت روز نباشد.
7 ـ کارمندان ایرانی سازمان ملل متحد و سازمان های تابعه مشمول قسمت (17) ماده (9) کنوانسیون مربوط به مزایا و مصونیت های ملل متحد و همچنین کارشناسان سازمان مزبور و سازمانهای تابعه موضوع قسمت (22) ماده (6) کنوانسیون مذکور.
8 ـ ایرانیانی کـه برای اشتغال به کار یا کارآموزی حرفه ای به خارج از کشور مسافرت نمایند با تایید وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزارت امور خارجه، مستخدمین وزارتخانه ها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و وابسته به دولت و شهرداری ها مشمول مقررات این بند نخواهند بود.
9 ـ رانندگان ایرانی نمایندگی های دیپلماتیک و کنسولی کشورهای خارجه مقیم ایران کـه با اتومبیل نمایندگی در معیت ماموران دیپلماتیک و کنسولی از ایران خارج می شوند و همچنین رانندگان ایرانی نمایندگی های دیپلماتیک و کنسولی ممالک مجاور کـه با اتومبیل نمایندگی برای انجام امور اداری به کشور فرستنده نمایندگی اعزام می شوند در صورت رفتار متقابل و با تایید وزارت امور خارجه.
10 ـ خلبانان و خدمه هواپیماها و ناخدایان و ملوانان و خدمه کشتی ها و رانندگان وسایط نقلیه کرایه ای و رانندگان و کمک رانندگان بارکش ها و اتوبوس ها (برای هر دستگاه یکنفر راننده و یکنفر کمک راننده) و یک نفر مهماندار برای هر دستگاه اتوبوس در حین ماموریت و یا انجام وظایف شغلی به معرفی مؤسسات مربوط و با تایید شهربانی جمهوری اسلامی ایران.
11 ـ نمایندگان و کارکنان شرکتهای کشتیرانی کـه صد درصد سرمایه آنها متعلق به جمهوری اسلامی ایران است و برای انجام امور کشتی رانی به خارج از کشور مامور می شوند با تایید سازمان مربوط.
12 ـ راهنمایان مخصوص اتوبوس های شرکتهای مسافربری جهانگردی کـه به اقتضای شغل خود در مرزهای قانونی کشور تردد مینمایند با تایید وزارت ارشاد اسلامی.
13 ـ مامورین شرکت سهامی گوشت کشور کـه بنا به معرفی شرکت مزبور برای تحویل دام های خریداری شده ناگزیر از رفت و آمد و عبور از مرزهای مجاز کشور می باشند با تایید وزارت بازرگانی.
14 ـ مامورین قطارهای مسافربری و باربری بین المللی و کارکنان راه آهن جمهوری اسلامی ایران کـه بمنظور مبادله قطارها و سایر امور مربوط به حمل و نقل بین المللی و بررسی حوادث و سوانح احتمالی و سایر مشکلات فنی به ایستگاه های مبادله شرکت واقع در خاک کشورهای مجاور رفت و آمد می نمایند به معرفی راه آهن جمهوری اسلامی.
15 ـ مرزنشینان و ایرانیان مقیم سواحل و جزایر خلیج فارس کـه با پروانه گذر رفت و آمد می نمایند.
16 ـ جانبازان انقلاب اسلامی کـه از طرف بنیاد شهید برای معالجه به کشورهای دیگر اعزام می گردند.
17 ـ همسران ایرانیانی کـه با رعایت ضوابط مقرر از طرف وزارت فرهنگ و آموزش عالی جهت ادامه تحصیل به خارج از کشور میروند و برابر مقررات از مزایای ارز دولتی بهره مند می شوند، با معرفی وزارتخانه مذکور
18 ـ مسافرین ایرانی کـه قصد خروج از کشور را از طریق بنادر و مناطق مجاز محروم کشور داشته باشند.
این بنادر و مناطق بنا به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیات وزیران تعیین خواهد شد.
19 ـ مسافرین ایرانی کـه قصد دارند از طریق بنادر حاشیه دریای خزر با کشتی های مسافری دارای پرچم دولت جمهوری اسلامی ایران از کشور خارج شوند.
تبصره 6 ـ از تاریخ تصویب این قانون قانون اصلاح قانون تامین اعتبارات عمرانی و عمومی مصوب 1356/12/25 و نیز سایر قوانین و مقررات مغایر لغو می شود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و شش تبصره در جلسه روز یک شنبه سی ام تیر ماه یک هزار و سیصد و شصت و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 1364/05/01 به تایید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ اکبر هاشمی