قانون راجع به آزادی مشروط زندانیان مصوب 1337/12/23
قانون راجع به آزادی مشروط زندانیان مشتمل بر ماده واحده و نه تبصره مصوب 1337/12/23 مجلس شورای ملی
شناسنامه قانون راجع به آزادی مشروط زندانیان:
شماره روزنامه رسمی: 4131
تاریخ روزنامه رسمی: 1338/01/30
مرجع تصویب: مجلس شورای ملی
تاریخ تصویب: 1337/12/23
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون راجع به آزادی مشروط زندانیان (مقررات سازمان زندان ها)
نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات دادرسی کیفری
آرای وحدت رویه قضایی مرتبط با موضوعات دادرسی کیفری
آرای دیوان عدالت اداری مرتبط با موضوعات کیفری
متن قانون راجع به آزادی مشروط زندانیان:
ماده واحده ـ هر کس کـه برای مرتبه اول بـه علت ارتکاب جنحه یا جنایت بـه مجازات حبس محکوم شده و در مورد جنحه نصف (لااقل سه ماه حبس) و در مورد جنایت دو ثلث از مدت مجازات را گذرانده باشد ممکن است بـه حکم دادگاه صادرکننده دادنامه قطعی محکومیت در صورت وجود شرایط زیر از آزادی مشروط استفاده نماید
1 ـ هر گاه در مدت اجراء مجازات مستمراً حسن اخلاق نشان داده باشد.
2 ـ هر گاه از اوضاع و احوال محکوم پیش بینی شود کـه پس از آزادی دیگر مرتکب جرمی نخواهد شد.
3 ـ هر گاه تا آنجا کـه می توان از او انتظار داشت ضرر و زیانی کـه مورد حکم دادگاه یا مورد موافقت مدعی خصوصی واقع شده پرداخته باشد یا قرار پرداخت آن را بدهد.
تبصره 1 ـ منسوخ بـه واسطه ماده 58 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 ـ محکومین بـه حبس دائم پس از گذراندن دوازده سال حبس ممکن است از آزادی مشروط استفاده نمایند.
تبصره 2 ـ صدور حکم آزادی مشروط منوط است بـه پیشنهاد دادیار ناظر زندان و موافقت دادستان دادگاه صادرکننده حکم و در صورت نبودن دادیار بـه پیشنهاد دادستان در پیشنهاد مزبور باید وجود شرایط بالا تصریح شده باشد در این مورد نظریاتی کـه انجمن حمایت زندانیان بدهد مورد توجه دادیار دادستان قرار خواهد گرفت.
تبصره 3 ـ صدور حکم آزادی مشروط کسانی کـه طبق احکام قطعی دادگاه های نظامی محکومیت حاصل می نمایند منوط است بـه پیشنهاد دادستان دادگاه صادرکننده حکم محکومیت و موافقت دادستان ارتش و صدور حکم از دادگاه صادرکننده حکم قطعی ـ در صورتی کـه دادگاه نظامی صادرکننده حکم قطعی منحل شده یا بشود صدور حکم آزادی مشروط منوط بـه پیشنهاد دادستان ارتش و صدور حکم از یکی از شعب دادگاه تجدید نظر سازمانی و دائمی دادرسی ارتش با رعایت مقررات این قانون خواهد بود.
تبصره 4 ـ مدت آزادی مشروط اصولا شامل بقیه مدت مجازات خواهد بود ولی دادگاه می تواند مدت آن را تغییر دهد و در هر حال کمتر از یک سال و زیادتر از پنجسال نخواهد بود جز در مواردی کـه بقیه مدت کمتر از یکسال باشد کـه در آن صورت مدت آزادی مشروط معادل بقیه مدت حبس خواهد بود و در مورد حبس دائم مدت آزادی مشروط بـه پنج سال خواهد بود.
تبصره 5 ـ دادگاه صادرکننده حکم آزادی مشروط می تواند بـه پیشنهاد دادیار ناظر زندان و تقاضای دادستان برای مدت آزادی مشروط در ضمن حکم خود محدودیت هایی از قبیل اقامت در محل معین و خدمت در موسسات خیریه و یا صنعتی یا فلاحتی یا نزد کارفرمای معینی را مقرر بدارند.
تبصره 6 ـ چنانچه در مدت آزادی مشروط، آزاد شده مرتکب جنحه یا جنایت شود با وجود اخطار رسمی دادگاه صادرکننده حکم آزادی مشروط تکرار در نقض محدودیت هایی کـه طبق تبصره 4 مقرر گردیده بنماید و یا بـه هر طریق دیگری شایسته نبودن مشارالیه برای اعتمادی کـه بـه او شده است ثابت شود دادگاه بـه تقاضای دادستان مربوط حکم بـه بازگشت او بـه زندان برای اجراء بقیه مدت مجازات خواهد داد ـ مدتی کـه در آزادی مشروط گذشته جزء مدت محکومیت محسوب نخواهد شد.
تبصره 7 ـ هر گاه آزاد شده در تمام مدت آزادی مشروط مستمراً از خود حسن اخلاق و رفتار نشان دهد آزادی او قطعی خواهد شد و محکومین بـه حبس دائم پس از انقضاء مدت آزادی مشروط کـه زائد بر پنج سال نخواهد بود آزاد خواهند شد.
تبصره 8 ـ در مواردی مجازات حبس توام با غرامت باشد دادگاه وقتی کـه حکم آزادی مشروط را می دهد کـه محکوم علیه غرامت را پرداخته و یا قراری برای پرداخت آن بـه دادستان داده باشد.
تبصره 9 ـ وزارت دادگستری و وزارت جنگ مامور اجرای این قانون می باشند.
قانون فوق کـه مشتمل بر ماده واحده و نه تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه شنبه بیست و سوم اسفند ماه یک هزار و سیصد و سی و هفت بـه تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی ـ رضا حکمت
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون راجع به آزادی مشروط زندانیان (مقررات سازمان زندان ها)
نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات دادرسی کیفری