قانون مبارزه با قاچاق انسان مصوب 1383/04/28
قانون مبارزه با قاچاق انسان 1383 مشتمل بر هشت ماده و سه تبصره مصوب 1383/04/28 مجلس شورای اسلامی
شناسنامه قانون مبارزه با قاچاق انسان 1383:
شماره روزنامه رسمی: 17334
تاریخ روزنامه رسمی: 1383/06/11
شماره ابلاغ: 30288
تاریخ ابلاغ: 1383/06/04
مرجع تصویب: مجلس شورای اسلامی
تاریخ تصویب: 1383/04/28
بیشتر بخوانید:
جرایم و مجازات در نظریات مشورتی
موضوعات قانون مجازات در آراء وحدت رویه قضایی
موضوعات کیفری در آرای دیوان عدالت اداری
متن قانون مبارزه با قاچاق انسان 1383:
ماده 1 – قاچاق انسان عبارتست از:
الف - خارج یا وارد ساختن و یا ترانزیت مجاز یا غیرمجاز فرد یا افراد از مرزهای کشور با اجبار و اکراه یا تهدید یا خدعه و نیرنگ و یا با سوء استفاده از قدرت یا موقعیت خود یا سوء استفاده از وضعیت فرد یا افراد یاد شده، به قصد فحشاء یا برداشت اعضاء و جوارح، بردگی و ازدواج.
ب - تحویل گرفتن یا انتقال دادن یا مخفی نمودن یا فراهم ساختن موجبات اخفاء فرد یا افراد موضوع بند (الف) این ماده پس از عبور از مرز با همان مقصود.
ماده 2 – اعمال زیر در حکم «قاچاق انسان» محسوب می شود:
الف - تشکیل یا اداره دسته یا گروه که هدف آن انجام امور موضوع ماده 1 این قانون باشد.
ب - عبور دادن (خارج یا وارد ساختن و یا ترانزیت)، حمل یا انتقال مجاز یا غیرمجاز فرد یا افراد به طور سازمان یافته برای فحشاء یا سایر مقاصد موضوع ماده 1 این قانون هر چند با رضایت آنان باشد.
ج - عبور دادن (خارج یا وارد ساختن و یا ترانزیت)، حمل یا انتقال غیرمجاز افراد به قصد فحشاء هر چند با رضایت آنان باشد.
ماده 3 – چنانچه عمل مرتکب «قاچاق انسان» از مصادیق مندرج در قانون مجازات اسلامی باشد مطابق مجازات های مقرر در قانون یاد شده و در غیر این صورت به حبس از دو تا ده سال و پرداخت جزای نقدی معادل دو برابر وجوه یا اموال حاصل از بزه یا وجوه و اموالی که از طرف بزه دیده یا شخص ثالث و عده پرداخت آن به مرتکب داده شده است، محکوم می شود.
تبصره 1 - منسوخ به واسطه ماده 51 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب 1399/02/23 - چنانچه فرد قاچاق شده کمتر از هجده سال تمام داشته باشد و عمل ارتکابی از مصادیق محاربه و افساد فی الارض نباشد، مرتکب به حداکثر مجازات مقرر در این ماده محکوم می شود
بصره 2 - منسوخ به واسطه ماده 15 قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب 1399/02/23- کسی که شروع به ارتکاب جرائم موضوع این قانون نماید لیکن نتیجه منظور بدون اراده وی محقق نگردد، به شش ماه تا دو سال حبس محکوم می گردد. تبصره 3 - مجازات معاونت در جرم «قاچاق انسان» به میزان دو تا پنج سال حبس حسب مورد و نیز جزای نقدی معادل وجوه یا اموال حاصل از بزه یا وجوه و اموالی که از طرف بزه دیده یا شخص ثالث و عده پرداخت آن به مرتکب داده شده است، خواهد بود.
ماده 4 – هر گاه کارکنان دولت یا موسسات، شرکت ها و سازمان های وابسته به دولت و نیروهای مسلح یا موسسات و نهادهای عمومی غیردولتی یا نهادهای انقلاب اسلامی یا به طور کلی کارکنان قوای سه گانه به نحوی از انحاء در جرائم موضوع این قانون دخالت داشته باشند، علاوه بر مجازات های مقرر در این قانون، با توجه به نقش مجرم به انفصال موقت یا دائم از خدمت محکوم خواهند شد.
ماده 5 – چنانچه موسسات و شرکت های خصوصی به قصد ارتکاب جرائم موضوع این قانون، ولو با نام و عنوان دیگری تشکیل شده باشند، علاوه بر اعمال مجازات های مقرر، پروانه فعالیت یا مجوز مربوط ابطال و موسسه و شرکت به دستور مقام قضابی تعطیل خواهد گردید.
ماده 6 – چنانچه «قاچاق انسان» توام با ارتـکاب جرائم دیگری تحقق یابد، مرتکب یا مرتکبان علاوه بر مجازات مقرر در این قانون، به مجازات های مربوط به آن عناوین نیز محکوم خواهند شد.
ماده 7 – هر تبعه ایرانی که در خارج از قلمرو حاکمیت ایران مرتکب یکی از جرائم موضوع این قانون گردد، مشمول مقررات این قانون خواهد بود.
ماده 8 – تمامی اشیاء، اسباب و وسایط نقلیه ای که عالماً و عامداً به امر «قاچاق انسان» اختصاص داده شده اند به نفع دولت ضبط خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
جرایم و مجازات در نظریات مشورتی
موضوعات قانون مجازات در آراء وحدت رویه قضایی
موضوعات کیفری در آرای دیوان عدالت اداری
قانون فوق مشتمل بر هشت ماده و سه تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیست و هشتم تیرماه یک هزار و سیصد و هشتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب و نظر شورای نگهبان در مهلت مقرر موضوع اصل نود و چهارم 94 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران واصل نگردید.
غلامعلی حداد عادل ـ رئیس مجلس شورای اسلامی