ماده 2 ـ اصلاح 1337/02/03 ـ اجازه ورود بـه ایران و عبور از آن بـه وسیله ویزای مامورین ایران در خارجه در روی تذکره و یا اوراق و شهادت نامه های هویت صادره از طرف دولت متبوعه هر کس تحصیل می شود مامورین ایران در خارجه در موارد ذیل باید از دادن ویزا خودداری نمایند.

الف ـ در صورتی کـه صحت اسناد ارائه شده را تردید نمایند.

ب ـ اشخاصی کـه مطابق قوانین ایران تبعه ایران محسوب شده و بخواهند با اوراق تابعیت غیر ایرانی بـه ایران مسافرت کنند.

ج ـ اگر حضور خارجی در ایران بر ضد امنیت مملکت و یا نظم عمومی و یا بـه جهات دیگری منافی مصالح مملکتی باشد.

د ـ اگر خارجی در ایران سابقه محکومیت بـه جنحه مهم و یا جنایت داشته و یا در مملکت خارجه محکوم بـه جنحه و یا جنایت شده باشد.

هـ ـ اگر خارجی قبلا از ایران اخراج شده باشد. و ـ اگر حضور خارجی در ایران بـه ملاحظه حفظ الصحه عمومی و یا عملیات منافی عفت صلاح نباشد.

ز ـ اگر خارجی نتواند اثبات نماید کـه وسایل تحصیل معاش خود را در ایران بوسیله سرمایه یا مشاغل مفیده خود دارا می باشد روادیدی کـه مامورین ایران در خارجه بـه بیگانگان می دهند علاوه بر حق ورود با مراعات ماده سوم قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه حق نود روز اقامت در ایران را نیز بـه دارنده می دهد.

تبصره 1 ـ دولت می تواند در موارد استثنائی ترتیب خاصی بدهد.

تبصره 2 ـ ماموران مرزی مجاز از طرف شهربانی کل کشور می توانند برای خارجیان روادید عبور صادر نمایند.

تبصره 3 ـ شهربانی کل کشور در مرکز و شهربانی های مراکز استان و شهرستان میتوانند برای خارجیان مقیم روادید بازگشت بـه ایران صادر نمایند.

ماده 3 ـ هر گاه یکی از موانع مذکوره در ماده 2 در موقع ویزا بر مامورین ایران در خارجه مکشوف نموده و یا بعدا موجود شود مامورین مربوطه می توانند از دادن اجازه توقف دائم یا موقت خودداری نموده و یا اجازه های صادره را ملغی نمایند. در هر یک از موارد فوق پس از الغاء اجازه صادره نظمیه محل شخص خارجی را از ایران اخراج خواهد کرد. تشخیص علل مذکوره در این ماده و ماده قبل منحصرا بسته بنظر مامورین مربوطه ایران است ولی در غیر موارد مذکوره امتناع از دادن اجازه جائز نیست.

ماده 4 ـ اقامت اتباع خارجه در ایران بر دو قسم است. اقامت موقت و اقامت دائم. اقامت دائم در صورتی است کـه خارجی در خاک ایران اقامتگاه قانونی اختیار نموده باشد و در غیر این صورت اقامت خارجی در ایران موقت محسوب می شود. اجازه اقامت موقت و یا دائم از طرف نظمیه باید داده شود و هیچ یک از اتباع خارجه بدون اجازه مزبور و بیش از مدت معینه در اجازه های مذکوره نمی توانند در ایران اقامت نمایند اجازه موقت و یا دائم قابل تجدید و تمدید می باشد.

ماده 5 ـ اتباع خارجه ملزم میباشند در انقضاء مدت اجازه عبور و یا توقف از خاک ایران خارج شوند مگر اینکه از نظمیه تقاضای تمدید مدت کرده و تحصیل اجازه نمایند در اجازه ورود و عبور ممکن است گذشتن یک یا چندین مرتبه از سرحدات نیز قید شود.

ماده 6 ـ اجازه اقامت دائمی از طرف شهربانی مرکز ناحیه ای کـه خارجی میخواهد در آن ناحیه اقامتگاه اختیار کند با رعایت مقررات ماده سه داده خواهد شد. خارجی ممکن است این اجازه را قبل از ورود خود بـه ایران بوسیله نمایندگان ایران در خارجه تحصیل کند. جواز اقامت دائمی باید هر سه سال تجدید شود.

ماده 7 ـ اجازه عبور از خاک ایران از طرف نمایندگان ایران در خارجه با رعایت مقررات ماده 3 داده می شود و بـه خارجی حق می دهد در مدت معینه در اجازه نامه در نقاط بین راه توقف نمایند خط سیر و مدت لازم برای عبور ممکن است در اجازه نامه قید شود مدت را نظمیه می تواند لدی الاقتضا تمدید نماید.

ماده 8 ـ هر خارجی کـه بخواهد در ایران اقامت نماید مکلف است ظرف 8 روز پس از ورود بـه ایران خود را برای تحصیل پروانه اقامت بـه شهربانی محل معرفی نماید.

تبصره ـ مسئولین اماکن عمومی و خصوصی و صاحبان یا متصرفان اماکن شخصی حسب مورد موظفند توقف هر تبعه خارجی را کـه یک شب یا بیشتر نزد آنها توقف مینماید ظرف 24 ساعت پس از ورود خارجی بـه کلانتری یا ژاندارمری محل اطلاع دهند. فهرست اسامی خارجیان در دفتری کـه در شهربانی کل کشور تنظیم می شود تمرکز خواهد یافت.

ماده 9 ـ هر خارجی کـه در خاک ایران اقامت دارد باید از دولت متبوعه خود سندی داشته باشد کـه هویت و تابعیت او را ثابت نماید. نظمیه محل می تواند لدی الاقتضا بـه خارجی کـه بـه عللی نتوانسته است سند سابق الذکر را تحصیل کند جواز موقتی برای اقامت یا اجازه مخصوص برای خروج از ایران بدهد و در این صورت نظمیه محل حق دارد محل توقف موقت خارجی را در ایران یا خط سیر او را معین و محدود کند ممکن است بر اسناد مثبته تابعیت خارجی و همچنین در جواز اقامت موقتی اسامی زوجه و اولاد و احفاد ذکور و اناث خارجی و برادران و خواهران او کـه بـه حد بلوغ نرسیده و در تحت کفالت و همراه او هستند نیز ثبت شود.

ماده 10 ـ اجازه خروج از ایران بـه بیگانگان از طرف مامورین شهربانی محل اقامت دائمی یا موقتی آنها داده خواهد شد.

تبصره ـ بیگانگانی کـه بـه ایران وارد می شوند و مدت توقف آنها از نود روز تجاوز نکند احتیاج بـه روادید خروج ندارند لیکن موظف میباشند برای خروج از ایران اعلامیه خروجی را تکمیل و بـه مامورین گمرکی مرز خروجی تسلیم نمایند.

بیشتر بخوانید:

مقررات مرتبط با قانون راجع بـه ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران

تابعیت و اتباع در نظریات مشورتی

موضوعات تابعیت و اتباع در آرای دیوان عدالت اداری

مجموعه موضوعی آرای وحدت رویه قضائی

ماده 11 ـ خارجی را ممکن است در موارد ذیل از خاک ایران اخراج و یا محل توقف او را تغییر داد.

الف ـ اگر بر خلاف مقررات این قانون رفتار نماید.

ب ـ در صورتی کـه مطابق مقررات مواد 3 و 4 اجازه عبور و یا توقف خارجی ملغی شود. تصمیم اخراج را اداره نظمیه بـه موقع اجرا می گذارد. در هر موقعی کـه تصمیم اخراج اتخاذ شود و تاخیر اجرای ان منافی مصالح مملکتی نیست از طرف نظمیه و یا از طرف ادارات ذی صلاحیت دیگران تصمیم و مهلتی کـه برای اجرا داده می شود بـه شخصی کـه باید اخراج شود اخطار خواهد شد. هر گاه خارجی تقبل کند کـه در مدتی کـه از طرف اداره صلاحیتدار تعیین می شود از ایران خارج بشود آزادانه خارج خواهد شد و الا تحت الحفظ اخراج می شود مصارف اخراج در مواردیکه خارجی باید تحت الحفظ اخراج شود از محل عواید مقرره بـه موجب ماده 14 تادیه خواهد شد.

ماده 12 ـ در مواقعی کـه از اعطای جواز اقامت امتناع شده و تصمیم اخراج از طرف مقامات ذی صلاحیتی کـه دولت معین میکنند اتخاذ می شود.

خارجی حق خواهد داشت بـه وزارت داخله مراجعه کرده تقاضای تجدیدنظر در تصمیم مزبور را بنماید. این تقاضا کتبا و یا تلگرافا بـه وسیله مقام صلاحیتداری کـه تصمیم اتخاذ کرده داده خواهد شد ولی خارجی می تواند مدلول تقاضای خود را مستقیما هم بـه وزارت داخله ارسال دارد. تقدیم تقاضای تجدیدنظر موجب تعویق اجرای تصمیم اخراج ـ باستثنای مواردیکه اخراج از نقطه نظر مصالح مملکتی فوریت دارد خواهد بود ولی ممکن است تا تعیین نتیجه تجدیدنظر نظمیه خارجی را در تحت مراقبت مخصوص خود قرار دهد.

ماده 13 ـ برای حفظ امنیت و یا مصالح عمومی و یا بـه ملاحظات صحی هیئت وزیران میتوانند تصمیمات ذیل را کـه ورود و اقامت و خروج و عبور خارجیان را محدود یا مشروط می نماید اتخاذ کند.

الف) جلوگیری از کلیه یا قسمتی از مراودات سرحدی.

ب) منع توقف موقتی یا دائمی در بعضی از مناطق یا عبور از بعضی مناطق ایران.

ج) اتخاذ وسایل مخصوص نظارت نسبت بـه خارجیان در موارد فوق العاده.

د) خارجیانی را کـه بدون داشتن اسناد لازم وارد خاک ایران شده یا می شوند و یا با داشتن اسناد لازم از راه های غیر مجاز بـه کشور وارد گردیده یا می گردند علاوه بر مجازات مقرر در قانون ورود و خروج اتباع خارجه مصوب نوزدهم اردیبهشت ماه 1310 بنا بـه پیشنهاد وزارت جنگ آنان را برای مدتی کـه از پنجسال تجاوز نکند ملزم بـه اقامت اجباری در محل معین نموده و یا اینکه آنها را از کشور اخراج نماید.

ماده 14 ـ اصلاح 1367/03/25 ـ برای صدور اجازه موقت یا دائم و تمدید اجازه عبور خارجیان حقوق ذیل اخذ خواهد شد:

1 ـ برای تمدید اجازه عبور و صدور اجازه اقامت موقت و تجدید آن 1000 ریال

2 ـ برای صدور اجازه اقامت دائم و تجدید آن موضوع بند 2 ماده 14 قانون 2000 ریال

تبصره ـ کارمندان دفتری و خدمتگزاران سفارتخانه ها و کنسولگری های دول بیگانه در ایران بـه شرط رعایت معامله متقابله نسبت بـه این قبیل کارمندان دولت شاهنشاهی در آن کشورها از پرداخت حق تمبر پروانه اقامت معاف خواهند بود.

ماده 15 ـ اصلاح 1399/11/08 و 1403/03/20 ـ اشخاص ذیل بـه حبس تعزیری از 1 تا 3 سال و یا بـه جزای نقدی از 330.000.000 تا 825.000.000 ریال محکوم می شوند مگر اینکه جرم آنها مشمول قوانینی گردد کـه مجازات سخت تری معین کرده باشد: (مصوب 1399: 100.000.000 تا 250.000.000)

1 ـ هر کس گذرنامه یا جواز اقامت یا جواز عبور جعل کند و یا با علم بـه مجعول بودن از آنها استفاده کند و یا این قبیل اوراق مجعوله را برای دیگری تحصیل نماید.

2 ـ هر کس عامداً در نزد مامورین ذی دخل برای تحصیل تذکره و یا جواز اقامت و یا جواز عبور شهادت کذب داده و یا اظهارات خلاف واقع نماید و یا موضوعاتی را کـه در تشخیص تابعیت مؤثر است، کتمان نماید و یا گذرنامه و یا جواز اقامت و یا جواز عبور و یا ورقه هویتی کـه بـه وسایل مزبور تحصیل شده است عامداً از آنها استفاده کند.

3 ـ هر کس عامداً بدون داشتن اسناد و جواز لازم از مرز ایران عبور کند و همچنین هر کس کـه از راه های غیر مجاز و یا مرزهای ممنوعه عبور نماید.

4 ـ هر کس برای اثبات هویت و یا تابعیت خود از اسناد و یا اوراق و یا ورقه هویت متعلق بـه دیگری استفاده کند و هر کس برای اثبات تابعیت و یا هویت یک نفر خارجی اسناد و اوراق و یا ورقه هویت متعلق بـه خود یا غیر را بـه دیگری بدهد.

5 ـ هر کس کـه برای فرار از اجرای تصمیم اخراج کـه درباره او اتخاذ شده است، مخفی شود و یا پس از اخراج شدن از ایران مجداً بدون اجازه بـه خاک ایران مراجعت کند.

6 ـ هر کس در یکی از اعمال مذکوره فوق شرکت یا معاونت کرده باشد.

7 ـ هر کس برای استفاده از حقوقی کـه بموجب این قانون و یا آیین نامه های مربوطه بـه آن می توان تحصیل نمود، در خارج از کشور مرتکب یکی از اعمال مذکوره در بندهای 1، 2، 4 این ماده بشود پس از آمدن بـه ایران در صورتیکه در خارج از کشور بـه موجب حکم قطعی محکوم و مجازات نشده باشد، تعقیب و مجازات خواهد شد.

تبصره 1 ـ منسوخ بـه واسطه ماده 15 قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب 1399/02/23 ـ شروع بـه ارتکاب جرم های مذکوره در این ماده در حکم ارتکاب خواهد بود.

تبصره 2 ـ اصلاح 1399/11/08 و 1403/03/20 ـ خارجیانی کـه بـه تبع اغنام و احشامشان وارد خاک ایران شوند، علاوه بر ضبط احشام بـه نفع دولت ایران بـه پنج ماه تا یک سال حبس یا 23.000.000 تا 66.000.000 ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد و در صورتی کـه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت همسایه عهدنامه ای منعقد شده باشد، بر اساس آن عمل خواهد شد.(مصوب 1399: 7.000.000 تا 20.000.000)

ماده 16 ـ اصلاح 1399/11/08 و 1403/03/20 ـ هر خارجی کـه مقررات این قانون و آیین نامه های مربوط بـه آن را رعایت نکند بـه جزای نقدی از 2.300.000 تا 115.000.000 ریال محکوم خواهد شد. مگر اینکه عمل او بـه موجب این قانون یا قوانین دیگر مجازات شدیدتری داشته باشد همین مجازات درباره مسئولین اماکن عمومی و خصوصی و صاحبان یا متصرفان اماکن شخصی کـه بـه تکلیف مقرر در ماده 8 عمل نکنند مجری خواهد بود.(مصوب 1399: 700.000 تا 35.000.000)

ماده 17 ـ محاکمه متخلفین از مقررات این قانون در محاکم عمومی بعمل خواهد امد.

ماده 18 ـ اشخاص ذیل از مقررات این قانون مستثنی خواهند بود.

1 ـ کسانیکه دارای مصونیت سیاسی هستند.

2 ـ مامورین قونسولی دول خارجه و افراد عائله آنها کـه با هم در یک خانه زندگانی میکنند و اعضاء رسمی آنها ولی اگر اتباع ایران از طبقات مذکوره مقیمین در یکی از ممالک خارجه از مزایای مزبور کلاً یا بعضا بهره مند نباشند نسبت باتباع مملکت مزبور از طبقات فوق معامله متقابله خواهد شد. از طرف مامورین ایران بـه مشمولین فقرات 1 و 2 این ماده برای ورود بـه ایران و همچنین برای عبور و خروج از ایران ویزای سیاسی داده میشود بـه شرط معامله متقابله.

3 ـ اعضای هیات های اعزامیه دول خارجه کـه با موافقت دولت ایران وارد ایران میشوند و کسان دیگری کـه دارای ویزای سیاسی مامورین ایران باشند.

تبصره ـ مقررات مربوطه بـه اجرای این ماده از طرف وزارت امور خارجه با موافقت وزارت داخله ضمن نظامنامه مخصوص تعیین می شود.

بیشتر بخوانید: آیین نامه ماده 18 قانون ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب 1353/01/18

ماده 19 ـ در مورد کارکنان وسایط نقلیه هوائی و قطارهای ترانزیتی و کشتی ها و مسافرینی کـه قصد ورود و اقامت در ایران را نداشته و اسناد لازم را کـه بموجب این قانون باید دارا باشند ندارند و در موقع توقف موقت کشتی ها و هواپیماها و قطارها در ایران پیاده می شوند وزارت کشور با موافقت وزارت امور خارجه و وزارت دارایی آیین نامه مخصوصی تدوین و برای اجراء بـه شهربانی کل کشور و سازمان های مربوط ابلاغ خواهد نمود.

ماده 20 ـ خارجیانی کـه در تاریخ اجرای این قانون در ایران می باشند باید در ظرف دو ماه از تاریخ مزبور مستقیما بـه نظمیه محل اقامت خود مراجعه کرده اجازه اقامت تحصیل نمایند دوائر نظمیه بر طبق ماده 4 و 6 عمل خواهند نمود.

بیشتر بخوانید:

مقررات مرتبط با قانون راجع بـه ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران

تابعیت و اتباع در نظریات مشورتی

موضوعات تابعیت و اتباع در آرای دیوان عدالت اداری

مجموعه موضوعی آرای وحدت رویه قضائی

ماده 21 ـ در نقاطی کـه نظمیه تاسیس نشده باشد وظائفی را کـه بموجب این قانون بر عهده آن محول است حاکم یا نماینده حکومت محل انجام خواهد داد.

ماده 22 ـ ماده واحده مصوبه 11 تیرماه 1308 کمیسیون عدلیه مجلس شورای ملی منسوخ است.

ماده 23 ـ این قانون از پانزدهم خرداد ماه یک هزار و سیصد و ده شمسی بـه موقع اجرا گذاشته می شود.

این قانون کـه مشتمل بر بیست و سه ماده است در جلسه نوزدهم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و ده شمسی بـه تصویب مجلس شورای ملی رسید.

رئیس مجلس شورای ملی ـ دادگر

تگ ها:

مقررات قانون اتباع

قانون ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب 1310/02/19

﻿قانون راجع بـه ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مشتمل بر 23 ماده مصوب 1310/02/19 مجلس شورای ملی

شناسنامه قانون ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران:

قانون راجع بـه ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مشتمل بر 23 ماده مصوب 1310/02/19 مجلس شورای ملی