قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی مصوب 1384/09/05
قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی مشتمل بر بیست و پنج ماده و دوازده تبصره مصوب 1384/09/05 مجمع تشخیص مصلحت نظام
شناسنامه قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی:
شماره روزنامه رسمی: 17728
تاریخ روزنامه رسمی: 1384/10/11
شماره ابلاغ: 60721
تاریخ ابلاغ: 1384/10/07
مرجع تصویب: مجمع تشخیص مصلحت نظام
تاریخ تصویب: 1384/09/05
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی (مقررات مناطق آزاد و ویژه)
نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات مناطق آزاد
آرای وحدت رویه قضایی مرتبط با موضوعات اقتصادی و تجاری
آرای دیوان عدالت اداری مرتبط با موضوعات اقتصادی و تجاری
متن قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی:
قسمت اول ـ هدف
ماده 1 ـ بـه منظور پشتیبانی از فعالیت های اقتصادی و برقراری ارتباط تجاری بین المللی و تحرک در اقتصاد منطقه ای و تولید و پردازش کالا، انتقال فناوری، صادرات غیر نفتی، ایجاد اشتغال مولد و جلب و تشویق سرمایه گذاری داخلی و خارجی، صادرات مجدد، عبور خارجی (ترانزیت) و انتقال کالا (ترانشیب) بـه دولت اجازه داده می شود در شهرستان هایی کـه استعداد و توان لازم برای تحقق اهداف مذکور را دارند مناطقی را با عنوان منطقه ویژه اقتصادی ایجاد نماید.
تبصره 1 ـ در مناطق ویژه اقتصادی کـه برای فعالیت های معین ایجاد شده اند، تعیین محدوده جغرافیایی، طرح جامع و کالبدی، نوع و حدود فعالیت مجاز هر یک از آنها بـه موجب این قانون و با پیشنهاد دبیرخانه و تصویب هیات وزیران خواهد بود.
تبصره 2 ـ ایجاد مناطق ویژه اقتصادی جدید با تصویب مجلس شورای اسلامی خواهد بود.
قسمت دوم ـ تعاریف و کلیات
ماده 2 ـ در این قانون واژه های زیر بـه جای نام ها یا عبارت های مشروح مربوط بکار می رود: کشور: کشور جمهوری اسلامی ایران. گمرک: گمرک جمهوری اسلامی ایران. منطقه: منطقه ویژه اقتصادی. سازمان: سازمان هر منطقه ویژه اقتصادی. دبیر خانه: دبیر خانه شورای عالی مناطق آزاد.
ماده 3 ـ هیات وزیران در اجرای این قانون، مسئولیت های زیر را نیز بر عهده دارد:
الف ـ تعیین و یا تغییر سازمان مسئول منطقه اعم از دولتی و غیر دولتی.
ب ـ نظارت بر فعالیت های مناطق در چارچوب برنامه ها و اهداف آنها.
تبصره 1 ـ هیات وزیران می تواند در صورت نیاز، سازمانی دولتی را بـه منظور اداره منطقه ویژه ایجاد نماید. اساسنامه این سازمان ها بنا بـه پیشنهاد دبیرخانه بـه تصویب هیات وزیران می رسد.
تبصره 2 ـ تعیین سازمان مسئول منطقه از بین اشخاص حقوقی غیر دولتی منوط بـه تملک (یا واگذاری رسمی دستگاه های دولتی ذی ربط) و تصرف اراضی واقع در محدوده منطقه ویژه مورد نظر توسط اشخاص حقوقی غیر دولتی، قبل از صدور مجوز هیات وزیران میباشد. ضابطه تغییر سازمان مسئول منطقه در چنین صورتی تابع قراردادی می باشد کـه با رعایت این قانون فی مابین دبیر خانه و سازمان منعقد می شود.
ماده 4 ـ سازمان میتواند مطابق آیین نامه ای کـه بـه تصویب هیات وزیران می رسد، علاوه بر خدماتی کـه دستگاه های اجرایی ارائه مینمایند در قبال ارائه خدمات عمومی زیربنایی و مهندسی و تسهیلات مواصلاتی، انبار داری، تخلیه، بارگیری، بـه داشتی، فرهنگی، ارتباطات، آموزشی و رفاهی وجوهی را دریافت نماید. اشخاص حقیقی و حقوقی کـه در منطقه بـه کار تولید کالا و خدمات فعالیت دارند، برای فعالیت در محدوده منطقه از پرداخت هرگونه عوارض معمول در کشور معاف می باشند.
ماده 5 ـ فعالیت های سازمان منطقه صرفا در حدود فعالیت هایی است کـه بر اساس این قانون مجاز میباشد.
ماده 6 ـ بودجه سالانه هر منطقه کـه توسط سازمان دولتی اداره می شود در چارچوب سیاستگذاری و رعایت برنامه های دولت تهیه و طبق مفاد اساسنامه مربوط بـه تصویب خواهد رسید.
ماده 7 ـ صدور مجوز برای انجام فعالیت های اقتصادی، عمرانی، ساختمانی و فرهنگی و آموزش و خدماتی مطابق سیاست ها و مقررات دولت و در چارچوب طرح جامع و کالبدی مصوب هر منطقه در اختیار سازمان مسئول آن منطقه میباشد.
تبصره ـ در موارد تخلف از سیاست ها و مقررات یاد شده در فوق دستگاه های ذی ربط مراتب را بـه سازمان مسئول منطقه اعلام مینمایند و سازمان مکلف بـه رفع تخلف میباشد.
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی (مقررات مناطق آزاد و ویژه)
نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات مناطق آزاد
آرای وحدت رویه قضایی مرتبط با موضوعات اقتصادی و تجاری
آرای دیوان عدالت اداری مرتبط با موضوعات اقتصادی و تجاری
قسمت سوم ـ مقررات ورود و صدور کالا
ماده 8 ـ مبادلات بازرگانی مناطق با خارج از کشور و یا با سایر مناطق ویژه اقتصادی و مناطق آزاد تجاری و صنعتی پس از ثبت در گمرک از حقوق گمرکی، سود بازرگانی و کلیه عوارض ورود و صدور تحت هر عنوان معاف بوده و مشمول محدودیت ها و ممنوعیت های مقررات واردات و صادرات بـه استثنای محدودیت ها و ممنوعیت های قانونی و شرعی نمی شود و مبادلات بازرگانی مناطق با سایر نقاط کشور بـه استثنای مناطق یاد شده در فوق تابع مقررات صادارات و واردات میباشد.
تبصره 1 ـ کالاهایی کـه برای بکارگیری و مصرف از سایر نقاط کشور بـه مناطق حمل میگردند از موارد نقل و انتقال داخلی کشور است. ولی صادرات آنها از مناطق بـه خارج از کشور تابع قانون مقررات صادرات و واردات مصوب 1372/07/04 می باشد.
تبصره 2 ـ کالاهای صادراتی کـه تشریفات صدور (اعم از بانکی و اداری) آنها بطور کامل انجام شده پس از ورود بـه منطقه صادرات قطعی تلقی می گردد.
تبصره 3 ـ مواد اولیه و قطعات خارجی وارد شده بـه مناطق کـه جهت پردازش، تبدیل، تکمیل یا تعمی ر بـه داخل کشور وارد می شود تابع مقررات ورود موقت بوده پس از پردازش، تبدیل، تکمیل یا تعمی ر جهت استفاده در منطقه بدون تنظیم اظهار نامه و پروانه صادراتی یا حد اقل تشریفات گمرکی بـه مناطق مرجوع و تسویه می گردد.
ماده 9 ـ ورود کالا بـه صورت مسافری بـه هر میزان از منطقه بـه سایر نقاط کشور ممنوع می باشد.
ماده 10 ـ وارد کنندگان کالا بـه مناطق می توانند تمام یا قسمتی از کالاهای خود را در مقابل قبض انبار تفکیکی معامله کـه توسط سازمان منطقه صادر خواهد شد بـه دیگران واگذار نمایند. در اینصورت دارنده قبض انبار تفکیکی، صاحب کالا محسوب خواهد شد.
تبصره ـ مدیریت هر منطقه مجاز است حسب درخواست متقاضی نسبت بـه صدور گواهی مبداء برای کالاهایی کـه از منطقه خارج می شوند با تایید گمرک ایران اقدام نماید. بانک های کشور مکلف بـه پذیرش گواهی موضوع این تبصره هستند.
ماده 11 ـ کالاهای تولید و یا پردازش شده در منطقه هنگام ورود بـه سایر نقاط کشور بـه میزان مجموع ارزش افزوده و ارزش مواد اولیه داخلی و قطعات داخلی بـه کار رفته در آن مجاز و تولید داخلی محسوب و از پرداخت حقوق ورودی معاف خواهد بود.
تبصره 1 ـ نحوه تعیین ارزش افزوده در آیین نامه اجرایی این قانون تعیین خواهد شد.
تبصره 2 ـ مواد اولیه و قطعات خارجی بـه کار رفته در کالاهای تولید یا پردازش شده مشروط بـه پرداخت حقوق ورودی، مجاز و در حکم مواد اولیه و قطعات داخلی میباشد. سود بازرگانی منظور شده در حقوق ورودی خودرو و قطعات منفصله آن با رعایت ماده (72) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت مصوب 1380/11/27 می باشد.
ماده 12 ـ گمرک جمهوری اسلامی ایران مکلف است تقاضای صاحبان کالا را برای ترانزیت کالا و حمل مستقیم از سایر مبادی ورودی بـه مناطق، پذیرفته و تسهیلات لازم را از این جهت فراهم نماید.
ماده 13 ـ مهلت توقف کالاهای وارد شده بـه منطقه با تشخیص مدیریت منطقه است. ضوابط مربوط بـه توقف کالا در اماکن و محوطه های منطقه توسط سازمان تعیین و اعمال میگردد.
قسمت چهارم ـ مقررات سرمایه گذاری و ثبت
ماده 14 ـ نحوه پذیرش و ورود و خروج سرمایه خارجی و سود حاصل از آن بـه منطقه و چگونگی و میزان مشارکت خارجیان در فعالیت های هر منطقه بر اساس قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی مصوب 1380/12/19 انجام خواهد شد.
ماده 15 ـ سازمان ثبت اسناد و املاک کشور موظف است بر اساس درخواست سازمان منطقه و طبق آیین نامه مصوب هیات وزیران اقدامات زیر را انجام دهد:
الف ـ ثبت شرکت و یا شعب نمایندگی شرکت هایی کـه قصد فعالیت در منطقه را دارند منصرف از میزان مشارکت سهام داخلی و یا خارجی آنها و همچنین ثبت مالکیت های مادی و معنوی در منطقه.
ب ـ تفکیک املاک و مستغلات واقع در منطقه با نظر سازمان منطقه و صدور اسناد مالکیت تفکیکی ذی ربط با رعایت قوانین جاری کشور.
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی (مقررات مناطق آزاد و ویژه)
نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات مناطق آزاد
آرای وحدت رویه قضایی مرتبط با موضوعات اقتصادی و تجاری
آرای دیوان عدالت اداری مرتبط با موضوعات اقتصادی و تجاری
قسمت پنجم ـ مقررات متفرقه
ماده 16 ـ امور مربوط بـه اشتغال نیروی انسانی و روابط کار، بیمه و تامین اجتماعی در منطقه بر اساس مقررات مصوب و جاری در مناطق آزاد تجاری ـ صنعتی خواهد بود.
ماده 17 ـ هر گونه حقوق مکتسبه اشخاص حقیقی و حقوقی قبل از ایجاد منطقه معتبر بوده و ادامه فعالیت آنان در چارچوب طرح جامع منطقه مجاز خواهد بود.
ماده 18 – وزارتخانه ها، سازمان ها، مؤسسه ها و شرکت های دولتی و وابسته بـه دولت در حیطه وظایف قانونی، خدمات لازم از قبیل برق، آب، مخابرات، سوخت و سایر خدمات را در حدود امکانات و با نرخ های مصوب جاری در همان منطقه جغرافیایی بـه مناطق ارائه خواهند نمود.
ماده 19 ـ مناطق موجود تابع این قانون بوده و سازمان های مسئول مناطق ویژه اقتصادی کـه تا تاریخ تصویب این قانون ایجاد گردیده اند جهت ادامه فعالیت خود مکلفند حد اکثر ظرف یک سال (از تاریخ تصویب این قانون) وضعیت خود را با این قانون تطبیق دهند.
ماده 20 ـ محدوده مناطق ویژه اقتصادی جزو قلمرو گمرکی جمهوری اسلامی ایران نمی باشد و گمرک مکلف است با رعایت مفاد ماده (8) این قانون در مبادی ورودی و خروجی آنها بـه منظور اعمال مقررات مربوط بـه صادرات و واردات استقرار یابد.
ماده 21 – فعالیت های درون هر منطقه بـه استثنای مواردی کـه در این قانون بـه آن اشاره شده است تابع سایر قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران است.
ماده 22 ـ سازمان مسئول دولتی میتواند مستحدثات و اراضی متعلق بـه خود در منطقه را بر اساس قیمت کارشناسی واگذار نماید.
تبصره ـ نقل و انتقال اراضی موضوع این ماده توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی بهره بردار با رعایت کاربری اراضی، موکول بـه ارائه گواهی پایان کار کـه از سوی سازمان هر منطقه صادر میگردد، خواهد بود.
ماده 23 ـ از تاریخ تصویب این قانون در مناطقی کـه سازمان مسئول آنها دولتی یا وابسته بـه دولت باشد، کلیه حقوق و اختیارات و تکالیف قانونی وزارت جهاد کشاورزی و سازمان جنگل ها و مراتع در امور اراضی و منابع طبیعی هر منطقه بـه عهده سازمان مسئول آن منطقه میباشد.
ماده 24 ـ اعمال امور حاکمیتی طبق قوانین موضوعه بر عهده دولت می باشد.
ماده 25 – اصلاح 1390/04/08 ـ آیین نامه اجرایی این قانون با پیشنهاد وزارتخانه های امور اقتصادی و دارایی و صنعت، معدن و تجارت و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و دبیر خانه شورای عالی مناطق آزاد بـه تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
بیشتر بخوانید:
آیین نامه اجرایی قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی مصوب 1385/03/01
قانون فوق مشتمل بر بیست و پنج ماده و دوازده تبصره در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ یازدهم خرداد ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 1384/09/05 با اصلاحاتی در تبصره ماده (1) و الحاق یک تبصره بـه آن و تبصره های (1) و (2) ماده (3) و الحاق یک ماده با عنوان ماده (24) بـه تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسید.
رییس مجلس شورای اسلامی - غلامعلی حداد عادل
بیشتر بخوانید:
مجموعه مقررات مرتبط با قانون تشکیل و اداره مناطق ویژه اقتصادی (مقررات مناطق آزاد و ویژه)
نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات مناطق آزاد
آرای وحدت رویه قضایی مرتبط با موضوعات اقتصادی و تجاری