قانون منسوخ بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری 1347
قانون منسوخ بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل شخص ثالث مصوب 1347/10/23
وضعیت اعتبار:
منسوخ بـه واسطه قانون سال 1387
شناسنامه قانون منسوخ بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی:
شماره روزنامه رسمی: 6988
تاریخ روزنامه رسمی: 1347/11/19
شماره ابلاغ: 40556
تاریخ ابلاغ: 1347/11/07
مرجع تصویب: تصویب مجلس شورای ملی
تاریخ تصویب: 1347/10/23
بیشتر بخوانید:
نظریات مشورتی مرتبط با موضوعات بیمه اجباری خسارات وارده به شخص ثالث
آرای وحدت رویه قضایی مرتبط با موضوعات بیمه
آرای دیوان عدالت اداری مرتبط با موضوعات بیمه
متن قانون منسوخ بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی:
ماده 1 ـ کلیه دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی و انواع یدک و تریلر متصل بـه وسایل مزبور و قطارهای راه آهن اعم از اینکه اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند مسئول جبران خسارات بدنی و مالی هستند که در اثر حوادث وسایل نقلیه مزبور و یا محمولات آنها بـه اشخاص ثالث وارد شود و مکلفند مسئولیت خود را از این جهت نزد شرکت سهامی بیمه ایران و یا یکی از مؤسسات بیمه داخلی که اکثریت سهام آنها متعلق بـه اتباع ایرانی و صلاحیت آنها بـه پیشنهاد وزارت دارایی و وزارت اقتصاد مورد تایید دولت باشد بیمه نمایند.
تبصره 1 ـ منظور از حوادث مذکور در این قانون هرگونه تصادف یا سقوط یا آتش سوزی یا انفجار وسایل نقلیه موضوع این ماده و نیز خساراتی است که از محمولات وسایل مزبور بـه اشخاص ثالث وارد شود.
تبصره 2 ـ کلیه وزارتخانه ها ـ ادارات مستقل ـ بانکها ـ بنگاه ها و شرکت هایی که حداقل نصف سهام آنها متعلق بـه دولت است و سازمان برنامه و شرکت های تابع آن و بطور کلی عموم مؤسسات وابسته بـه دولت مکلفند عملیات موضوع این قانون را منحصراً نزد شرکت سهامی بیمه ایران انجام دهند.
ماده 2 ـ کلیه اشخاصی که بـه سبب حوادث وسایل نقلیه موضوع این قانون دچار زیانهای بدنی یا مالی می شوند از لحاظ این قانون ثالث تلقی می شوند بـه استثنای اشخاص زیر:
الف ـ بیمه گذار ـ مالک یا راننده وسیله نقلیه مسئول حادثه.
ب ـ کارکنان بیمه گذار مسئول حادثه حین کار و انجام وظیفه.
ج ـ همسر و پدر و مادر و اولاد و اولاد اولاد و اجداد تحت تکفل بیمه گذار در صورتیکه سرنشین وسیله نقلیه ای باشند که راننده یا بیمه گذار مسئول حادثه باشد.
تبصره ـ در صورت تصادف دو وسیله نقلیه رانندگان وسایل مزبور نیز در برابر یکدیگر شخص ثالث محسوب می شوند اعم از آنکه مالک وسیله نقلیه باشند یا نباشند.
ماده 3 ـ از تاریخ انتقال وسیله نقلیه کلیه تعهدات ناشی از قرارداد بیمه بـه منتقل الیه وسیله نقلیه منتقل میشود و انتقال گیرنده تا پایان مدت قرارداد بیمه بیمه گذار محسوب خواهد شد و مکلف است ظرف پانزده روز از تاریخ انتقال وسیله نقلیه بخود مراتب را بطریق اطمینان بخشی با ذکر مشخصات کامل خود بـه بیمه گر اعلام کند.
ماده 4 ـ موارد ذیل از شمول بیمه موضوع این قانون خارج است.
1 ـ خسارات ناشی از فرس ماژور از قبیل جنگ ـ سیل ـ زلزله.
2 ـ خسارات وارد بـه محمولات وسایل نقلیه مورد بیمه.
3 ـ خسارات مستقیم یا غیرمستقیم ناشی از تشعشعات اتمی و رادیو اکتیو.
4 ـ خسارات وارد بمتصرفین غیرقانونی وسایل نقلیه یا برانندگان فاقد گواهینامه رانندگی.
5 ـ خسارات ناشی از محکومیت جزایی و پرداخت جرائم.
6 ـ خسارات ناشی از حوادثی که در خارج از کشور اتفاق می افتند مگر اینکه توافقی بین بیمه گر و بیمه گذار در این موضوع شده باشد.
ماده 5 ـ در مورد عمد راننده در ایجاد حادثه یا در صورتی که راننده فاقد گواهینامه رانندگی باشد شرکت بیمه پس از پرداخت خسارت زیان دیده می تواند برای استرداد وجوه پرداخت شده بـه شخصی که موجب خسارت شده مراجعه نماید.
ماده 6 ـ بیمه گر ملزم بـه جبران کلیه خسارات وارد بـه اشخاص ثالث خواهد بود. حداقل مبلغ بیمه با توجه بـه نوع و سایر خصوصیات وسایل نقلیه و همچنین تعرفه حق بیمه و شرایط عمومی آن با رعایت نرخ ها و شرایط بین المللی توسط شرکت سهامی بیمه ایران تعیین و بـه تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
ماده 7 ـ پس از گذشتن سه ماه از تاریخ اجرای این قانون از حرکت وسایل نقلیه موتوری زمینی که فاقد قرارداد بیمه موضوع این قانون می باشد از طرف مامورین اداره راهنمایی و رانندگی و پلیس راه جلوگیری بـه عمل می آید.
ماده 8 ـ شرکتهای بیمه طبق مقررات این قانون و آیین نامه های مربوط بـه آن مکلف بـه انعقاد قرارداد بیمه با دارندگان وسایل نقلیه مشمول این قانون خواهند بود.
ماده 9 ـ دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی که از خارج وارد ایران می شوند در صورتی که خارج از کشور مسئولیت خود را نسبت بـه حوادث ناشی از وسیله نقلیه موضوع این قانون بـه موجب بیمه نامه ای که از طرف شرکت سهامی بیمه ایران معتبر شناخته میشود بیمه نکرده باشند مکلفند هنگام ورود بـه مرز ایران طبق ماده یک این قانون اقدام بـه بیمه نمایند.
ماده 10 ـ برای جبران زیانهای بدنی وارد بـه اشخاص ثالث که بعلت بیمه نبودن وسیله نقلیه، بطلان قرارداد بیمه، تعلیق قرارداد بیمه تعلیق تامین بیمه گر، فرار کردن و یا شناخته نشدن مسئول حادثه و یا ورشکستگی بیمه گر قابل پرداخت نباشد یا بـه طور کلی برای جبران خسارتهای خارج از شرایط بیمه نامه (به استثنای موارد مصرح در ماده 4) صندوق مستقلی بـه نام «صندوق تامین خسارت های بدنی» تاسیس میشود که بـه وسیله شرکت سهامی بیمه ایران اداره خواهد شد.
سازمان، وظایف و صلاحیت صندوق تامین خسارت های بدنی، بـه موجب آیین نامه ای خواهد بود که بـه وسیله شرکت سهامی بیمه ایران تهیه و بـه تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
ماده 11 ـ درآمد صندوق تامین خسارت های بدنی از منابعی است که بـه پیشنهاد دولت بـه تصویب کمیسیون های دارایی مجلسین برسد.
ماده 12 ـ مرور زمان دعاوی مربوط بـه بیمه موضوع این قانون از تاریخ وقوع حادثه دو سال میباشد و هر نوع اقدام ذینفع بمنظور مطالبه خسارت اعم از ارسال نامه یا تلگرام یا اظهارنامه قاطع مرور زمان خواهد بود. مدت مرور زمان جدید بعد از انقطاع یکسال است.
ماده 13 ـ آیین نامه اجرایی این قانون از طرف شرکت سهامی بیمه ایران تهیه و پس از تصویب هیات وزیران بـه موقع اجرا گذاشته می شود.
ماده 14 ـ این قانون از اول فروردین ماه 1348 بـه موقع اجرا گذارده خواهد شد.
قانون فوق مشتمل بر چهارده ماده و سه تبصره که در جلسه روز سه شنبه بیست و ششم آذر ماه یک هزار و سیصد و چهل و هفت بـه تصویب مجلس شورای ملی رسیده بود در جلسه روز دوشنبه بیست و سوم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل و هفت شمسی بـه تصویب مجلس سنا رسید.